DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.20670#0323
Joos de Momper als schilder
3n
als zijne broeders Hans en Bartholomeus, volgde Joos de
lessen zijns vaders ; en juist toen deze in 1581 Deken van
Sint Lucasgilde was, had hij het genoegen zelf in de Liggere
aan te teekenen als vrijmeester: « Joeys de Momper, mijnen
soone. 55 In onze hoofdkerk huwde onze jonge schilder op 4
September 1590 Elisabeth Gobijn,1 en den ion Januari 1596
kocht hij van de erfgenamen zijns overledenen kunstmakkers
Hendrik van Cleve, het huis « de Vliegende Os » (nummer 5)
der Vaartplaats, waar hij geheel zijn leven gevestigd bleef.
Men twijfelt sterk of Joos de Momper wel ooit zijn vader-
land verliet. Enkelen meenenvan ja, omdat hij in zijne land-
schappen gebruik maakte van rotsen, en zijne achtergronden
bergachtig aanlegde. Hij beschikte nochtans over eene kleu-
renpracht, welke men toen zelden van over de Alpen terug-
bracht. Vele der landschappen van Joos de Momper mogen,
als het ware, gansch verdicht zijn ; hij maalde er ook
verscheidene, waarin de Viaamsche natuur getrouw is weer-
gegeven. In zijne bergachtige streken, met steile rotsen en
glinsterende watervallen, heerscht er iets gezochts, eene wilde
zwierigheid ; maar, als hij onzen eigen bodem eenvoudig en
waar afbeeldt, dan is zijne teekening wijs en keurig. Als kolo-
rist bezit hij niet minder goede hoedanigheden. Voor den tijd
waarin hij leefde, mag hij zelfs warm, ja, gloedvol van kleur
genoemd worden. In zijne rotsachtige landschappen is het
geel en grijsbruin wat overheerschend en de schaduw wat
zwaar; doch , als hij onze Viaamsche landouwen op het paneel
toovert, is hij juist van toon, heerlijk van licht en rijk van
schakeering.
1 Zij was dochter van Peter Gobijn en Elisabeth de Pottere.
3n
als zijne broeders Hans en Bartholomeus, volgde Joos de
lessen zijns vaders ; en juist toen deze in 1581 Deken van
Sint Lucasgilde was, had hij het genoegen zelf in de Liggere
aan te teekenen als vrijmeester: « Joeys de Momper, mijnen
soone. 55 In onze hoofdkerk huwde onze jonge schilder op 4
September 1590 Elisabeth Gobijn,1 en den ion Januari 1596
kocht hij van de erfgenamen zijns overledenen kunstmakkers
Hendrik van Cleve, het huis « de Vliegende Os » (nummer 5)
der Vaartplaats, waar hij geheel zijn leven gevestigd bleef.
Men twijfelt sterk of Joos de Momper wel ooit zijn vader-
land verliet. Enkelen meenenvan ja, omdat hij in zijne land-
schappen gebruik maakte van rotsen, en zijne achtergronden
bergachtig aanlegde. Hij beschikte nochtans over eene kleu-
renpracht, welke men toen zelden van over de Alpen terug-
bracht. Vele der landschappen van Joos de Momper mogen,
als het ware, gansch verdicht zijn ; hij maalde er ook
verscheidene, waarin de Viaamsche natuur getrouw is weer-
gegeven. In zijne bergachtige streken, met steile rotsen en
glinsterende watervallen, heerscht er iets gezochts, eene wilde
zwierigheid ; maar, als hij onzen eigen bodem eenvoudig en
waar afbeeldt, dan is zijne teekening wijs en keurig. Als kolo-
rist bezit hij niet minder goede hoedanigheden. Voor den tijd
waarin hij leefde, mag hij zelfs warm, ja, gloedvol van kleur
genoemd worden. In zijne rotsachtige landschappen is het
geel en grijsbruin wat overheerschend en de schaduw wat
zwaar; doch , als hij onze Viaamsche landouwen op het paneel
toovert, is hij juist van toon, heerlijk van licht en rijk van
schakeering.
1 Zij was dochter van Peter Gobijn en Elisabeth de Pottere.