DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.20670#0387
De familie Rubens te Keulen
moeten aanteekenen « allen schilders, geboren poorters ende
ingezetenen dezer stad. » Aan de Scheldestad komt dus wel
degelijk de eer toe den onsterfelijken Meester harer Schilder-
school het levenslicht te hebben geschonken. Wie voortaan
nog beweren wil, dat Peter Pauwel Rubens niet te Antwerpen
geboren werd, dient te verklaren, hoe hij dan poorter onzer
stad is geworden.
Toen Maria Pijpelincx haar pasgeboren wichtje van
Antwerpen naar Siegen had overgevoerd, bleef zij weer voor
goed bij haren man gevestigd. Immer vruchteloos op genade
wachtende, leefde Jan Rubens, met gade en kroost, in het
Westfaalsch stadje, als verloren en vergeten. Eenige maanden
later scheen de sombere gezichteinder zijner toekomst toch
wat te willen opklaren. Zijne medeplichtige en verleidster,
Anna van Saxen, was in haar gevang krankzinnig geworden
en gestorven op 18 December 1577. Een derde huwelijk van
den Prins van Oranje met Gharlotte van Bourbon, die hem
veel huiselijk heil verschafte, had zijn verbitterd gemoed zeer
verzoet. Jan Rubens, of beter zijne wijze en goedhartige
vrouw, wendde derhalve weer nieuwe pogingen aan, om de
verlossing van haren zoo streng gestraften echtgenoot te beko-
men. Ditmaal vond hare innige bede dieperen weerklank in
het verteederde hart van den Zwijger. Tegen groote sommen
geld en onder vele en strenge voorwaarden, werd het
Jan Rubens in 1578 eindelijk toegestaan, weder met zijne
medemenschen in betrekking te komen. Hij mocht Siegen
verlaten, doch moest buiten het gebied des Prinsen, ja zelfs
uit zijne oogen blijven. Daar hij dus niet in de Nederlanden
mocht terugkeeren, ging hij eene schuilplaats zoeken te Keulen,
in een huis der Sternengasse.
moeten aanteekenen « allen schilders, geboren poorters ende
ingezetenen dezer stad. » Aan de Scheldestad komt dus wel
degelijk de eer toe den onsterfelijken Meester harer Schilder-
school het levenslicht te hebben geschonken. Wie voortaan
nog beweren wil, dat Peter Pauwel Rubens niet te Antwerpen
geboren werd, dient te verklaren, hoe hij dan poorter onzer
stad is geworden.
Toen Maria Pijpelincx haar pasgeboren wichtje van
Antwerpen naar Siegen had overgevoerd, bleef zij weer voor
goed bij haren man gevestigd. Immer vruchteloos op genade
wachtende, leefde Jan Rubens, met gade en kroost, in het
Westfaalsch stadje, als verloren en vergeten. Eenige maanden
later scheen de sombere gezichteinder zijner toekomst toch
wat te willen opklaren. Zijne medeplichtige en verleidster,
Anna van Saxen, was in haar gevang krankzinnig geworden
en gestorven op 18 December 1577. Een derde huwelijk van
den Prins van Oranje met Gharlotte van Bourbon, die hem
veel huiselijk heil verschafte, had zijn verbitterd gemoed zeer
verzoet. Jan Rubens, of beter zijne wijze en goedhartige
vrouw, wendde derhalve weer nieuwe pogingen aan, om de
verlossing van haren zoo streng gestraften echtgenoot te beko-
men. Ditmaal vond hare innige bede dieperen weerklank in
het verteederde hart van den Zwijger. Tegen groote sommen
geld en onder vele en strenge voorwaarden, werd het
Jan Rubens in 1578 eindelijk toegestaan, weder met zijne
medemenschen in betrekking te komen. Hij mocht Siegen
verlaten, doch moest buiten het gebied des Prinsen, ja zelfs
uit zijne oogen blijven. Daar hij dus niet in de Nederlanden
mocht terugkeeren, ging hij eene schuilplaats zoeken te Keulen,
in een huis der Sternengasse.