DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.20670#0542
53o Rubens verdacht van landverraad
laten. In eenen brief verklaarde hij God te bidden door dit
leed nooit meer gekweld te mogen worden. Alsof de bedroefde
weduwenaar zijn huis vreesde, waar alles hem zijne verloren
vrouw weer levendig zou herinneren, begaf hij zich recht-
streeks naar Brussel aan het Hof, en daar wachtte hem een
allerongunstigst onthaal. De Infante verdacht hem noch min
noch meer dan van landverraad. Hij was zonder kennisge-
ving uit het land getrokken. Daar niemand bepaald kon
zeggen waar hij verbleef, zoo had men geloof gehecht aan het
loopend gerucht, dat hem beschuldigde naar Engeland te zijn
geweest, om te heulen met den vijand van onzen Spaanschen
Koning. Die lasterlijke aantijging was zoo behendig uitge-
strooid, dat Rubens' eigenmondige logenstraffing ontoereikend
was, om het verkeerd gedacht te ontwortelen, dat Isabella
van haren Hofschilder had opgevat. Eerst eene maand later
zou uit een onderzoek de waarheid en dus Rubens' onschuld
blijken. Met spijt en moedeloosheid verliet hij vooralsnog
het Hof, om zijne geboortestad te bereiken. Daar wachtte
hem eene nieuwe teleurstelling. Zijn paleis, waar hij afleiding
in den arbeid moest vinden, en levën en genieten te midden
zijner kunstschatten, schrikte hem af. Zijn hart bloedde er
nog te zeer door al de getuigenissen der genoeglijke dagen,
die hij er sleet met zijne betreurde gade. Om zich aan die
smartvolle nagedachtenis te ontrukken, kocht hij, op 29 Mei
1627, te Eekeren, een landgoed, het hof van Ursele geheeten,
dat destijds bestond uit een schoon en welgelegen huis met
hof van plaisantie, rond in zijn water, met ophaalbrug, en
omringd van hoogstammige dreven, boomgaarden en lande-
rijen. 1 Dat Rubens dit buitengoed tot verblijf koos, is bewezen
i Scabinale' protocollen der stad Antwerpen, 1687, vol. I, fol. 270.
laten. In eenen brief verklaarde hij God te bidden door dit
leed nooit meer gekweld te mogen worden. Alsof de bedroefde
weduwenaar zijn huis vreesde, waar alles hem zijne verloren
vrouw weer levendig zou herinneren, begaf hij zich recht-
streeks naar Brussel aan het Hof, en daar wachtte hem een
allerongunstigst onthaal. De Infante verdacht hem noch min
noch meer dan van landverraad. Hij was zonder kennisge-
ving uit het land getrokken. Daar niemand bepaald kon
zeggen waar hij verbleef, zoo had men geloof gehecht aan het
loopend gerucht, dat hem beschuldigde naar Engeland te zijn
geweest, om te heulen met den vijand van onzen Spaanschen
Koning. Die lasterlijke aantijging was zoo behendig uitge-
strooid, dat Rubens' eigenmondige logenstraffing ontoereikend
was, om het verkeerd gedacht te ontwortelen, dat Isabella
van haren Hofschilder had opgevat. Eerst eene maand later
zou uit een onderzoek de waarheid en dus Rubens' onschuld
blijken. Met spijt en moedeloosheid verliet hij vooralsnog
het Hof, om zijne geboortestad te bereiken. Daar wachtte
hem eene nieuwe teleurstelling. Zijn paleis, waar hij afleiding
in den arbeid moest vinden, en levën en genieten te midden
zijner kunstschatten, schrikte hem af. Zijn hart bloedde er
nog te zeer door al de getuigenissen der genoeglijke dagen,
die hij er sleet met zijne betreurde gade. Om zich aan die
smartvolle nagedachtenis te ontrukken, kocht hij, op 29 Mei
1627, te Eekeren, een landgoed, het hof van Ursele geheeten,
dat destijds bestond uit een schoon en welgelegen huis met
hof van plaisantie, rond in zijn water, met ophaalbrug, en
omringd van hoogstammige dreven, boomgaarden en lande-
rijen. 1 Dat Rubens dit buitengoed tot verblijf koos, is bewezen
i Scabinale' protocollen der stad Antwerpen, 1687, vol. I, fol. 270.