DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.20670#0600
588
Begrafenis van Rubens
met dezelfde sombere stof bekleed. Rubens' lijk werd in eene
geribde hardhouten kist geklonken en daarover een baarkleed
gespreid. Des avonds van den dag zeiven zijns overlijdens
werd de diepbetreurde, zooals hij dit verzocht had, zonder
praal, ten grave gebracht. Het licht van zestig flambeeu-
wen, door weeskinderen naast het lijk gedragen, maakte
den treurstoet zichtbaar. Voorop gingen paters Minderbroe-
ders, Predikheeren, Beggaarden, Augustijnen en Minimen, die
voor dit « medegaen », tezamen, 21 gulden 12 stuivers ontvin-
gen. Dan volgde het kapittel der hoofdkerk. Al de geestelijken
van Sint Jacobs stapten, onder het somber zingen van den
Miserere voor de gedragen lijkkist. Daarachter gingen des
afgestorvenen zonen en bloedverwanten, in rouwmantels
gewikkeld, gevolgd door leden der Antwerpsche Regeering, de
aalmoezeniers, als vertegenwoordigers van den arme, dien
Rubens mild gedacht, de afgevaardigden der Schilders-Kamer,
kunstenaars en lieden uit alle standen. Zoo werd Rubens
« gezonken, » in den zuider-ommegang zijner parochiekerk,
onder den grafzerk zijns schoonvaders, Daniël Fourment.
Nauwelijks was Rubens' stoffelijk overschot in de aarde
gedolven, of zijne weduwe en weezen gaven last eenen lijk-
dienst in te richten, waardig van den beroemden overledene.
Er werd in Sint Jacobskerk een zoogenaamd « koorlijk »
aangezegd, en de baar moest zes weken blijven uitgestald.Tot
lafenis van Rubens' ziel bestelde men achthonderd twee en
zestig missen, die te Antwerpen in de kloosters, in Sint
Jacobskerk, in de kapel der Keizerstraat, te Mechelen bij de
Zwartzusters en in de kerk van Elewijt zouden gelezen wor-
den. Helena Fourment kocht rouwhuiken, rouwwaaiers en
rouwhandschoenen voor haar en hare dochterkens. Hare
Begrafenis van Rubens
met dezelfde sombere stof bekleed. Rubens' lijk werd in eene
geribde hardhouten kist geklonken en daarover een baarkleed
gespreid. Des avonds van den dag zeiven zijns overlijdens
werd de diepbetreurde, zooals hij dit verzocht had, zonder
praal, ten grave gebracht. Het licht van zestig flambeeu-
wen, door weeskinderen naast het lijk gedragen, maakte
den treurstoet zichtbaar. Voorop gingen paters Minderbroe-
ders, Predikheeren, Beggaarden, Augustijnen en Minimen, die
voor dit « medegaen », tezamen, 21 gulden 12 stuivers ontvin-
gen. Dan volgde het kapittel der hoofdkerk. Al de geestelijken
van Sint Jacobs stapten, onder het somber zingen van den
Miserere voor de gedragen lijkkist. Daarachter gingen des
afgestorvenen zonen en bloedverwanten, in rouwmantels
gewikkeld, gevolgd door leden der Antwerpsche Regeering, de
aalmoezeniers, als vertegenwoordigers van den arme, dien
Rubens mild gedacht, de afgevaardigden der Schilders-Kamer,
kunstenaars en lieden uit alle standen. Zoo werd Rubens
« gezonken, » in den zuider-ommegang zijner parochiekerk,
onder den grafzerk zijns schoonvaders, Daniël Fourment.
Nauwelijks was Rubens' stoffelijk overschot in de aarde
gedolven, of zijne weduwe en weezen gaven last eenen lijk-
dienst in te richten, waardig van den beroemden overledene.
Er werd in Sint Jacobskerk een zoogenaamd « koorlijk »
aangezegd, en de baar moest zes weken blijven uitgestald.Tot
lafenis van Rubens' ziel bestelde men achthonderd twee en
zestig missen, die te Antwerpen in de kloosters, in Sint
Jacobskerk, in de kapel der Keizerstraat, te Mechelen bij de
Zwartzusters en in de kerk van Elewijt zouden gelezen wor-
den. Helena Fourment kocht rouwhuiken, rouwwaaiers en
rouwhandschoenen voor haar en hare dochterkens. Hare