DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.20670#0827
Zijn leertijd
8i5
Jacob leerde ter school zeer vlijtig; doch hij telde nog geene
veertien jaar, toen hij reeds verklaarde schilder te willen
worden. Vader Jordaens vond dien keus zoo slecht niet. Hij
dreef ook handel in lijnwaad, en dit kon zijn zoon met water-
verven opluisteren, bijaldien het hem gelukte, versiering-
schilder te worden. Het doek zou daardoor eene tiendubbele
waarde bekomen; want er was veel vraag naar beschilderd
lijnwaad, om daarmee de kamerwanden te behangen van
hen, die geene voldoende middelen bezaten tot het aankoopen
van kostelijke tapijten of peperduur gouden leer. De toe-
stemming om den knaap schilder te laten worden werd dus
van harte gegeven, en in den herfst van 1607 werd onze Jacob
door zijnen vader naar het werkhuis van Adam van Noort
geleid. Deze wijze meester ontdekte spoedig den buitenge-
wonen aanleg van den hem toevertrouwden kweekeling. Met-
eenen maakte hij den leerling tot zijnen gunsteling en weldra
ook tot zijnen huisvriend. Dit laatste blijk van genegenheid
gaf aanleiding om Jordaens' leertijd buitenmate te rekken.
Meester van Noort had eene flinke dochter, eene dier prach-
tige, levensvolle vrouwen, zooals onze toenmalige schilders
ze schier allen droomden. Ofschoon zij vier zomers meer dan
onze Jacob telde, zoo was hij er toch smoorlijk op verliefd
geraakt. Die poezelige deerne, Catharina geheeten, bezat toch
al de gaven, welke Jordaens in zijne vrouw verlangde. Zij was
beelderig schoon; haar schitterende blik getuigde van een
warm gemoed en van eene opgeruimde inborst; zij bezat al de
hoedanigheden om als huisvrouw en moeder den man van haren
keus gelukkig te maken. Na gedurende meer dan acht jaren
de rol van leerling te hebben gespeeld, verliet Jordaens toch
eindelijk van Noorts werkhuis; maar hij voerde zijn meesters
8i5
Jacob leerde ter school zeer vlijtig; doch hij telde nog geene
veertien jaar, toen hij reeds verklaarde schilder te willen
worden. Vader Jordaens vond dien keus zoo slecht niet. Hij
dreef ook handel in lijnwaad, en dit kon zijn zoon met water-
verven opluisteren, bijaldien het hem gelukte, versiering-
schilder te worden. Het doek zou daardoor eene tiendubbele
waarde bekomen; want er was veel vraag naar beschilderd
lijnwaad, om daarmee de kamerwanden te behangen van
hen, die geene voldoende middelen bezaten tot het aankoopen
van kostelijke tapijten of peperduur gouden leer. De toe-
stemming om den knaap schilder te laten worden werd dus
van harte gegeven, en in den herfst van 1607 werd onze Jacob
door zijnen vader naar het werkhuis van Adam van Noort
geleid. Deze wijze meester ontdekte spoedig den buitenge-
wonen aanleg van den hem toevertrouwden kweekeling. Met-
eenen maakte hij den leerling tot zijnen gunsteling en weldra
ook tot zijnen huisvriend. Dit laatste blijk van genegenheid
gaf aanleiding om Jordaens' leertijd buitenmate te rekken.
Meester van Noort had eene flinke dochter, eene dier prach-
tige, levensvolle vrouwen, zooals onze toenmalige schilders
ze schier allen droomden. Ofschoon zij vier zomers meer dan
onze Jacob telde, zoo was hij er toch smoorlijk op verliefd
geraakt. Die poezelige deerne, Catharina geheeten, bezat toch
al de gaven, welke Jordaens in zijne vrouw verlangde. Zij was
beelderig schoon; haar schitterende blik getuigde van een
warm gemoed en van eene opgeruimde inborst; zij bezat al de
hoedanigheden om als huisvrouw en moeder den man van haren
keus gelukkig te maken. Na gedurende meer dan acht jaren
de rol van leerling te hebben gespeeld, verliet Jordaens toch
eindelijk van Noorts werkhuis; maar hij voerde zijn meesters