DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.20670#1095
Adriaan van Utrecht
jongen ook verbeidde, toch zou deze hem de oogen niet slui-
ten. Vader Abel stierf den 5n November 1624 en was
reeds negen maanden begraven, eer zijn zoon te Antwerpen
aankwam.
Den i4n Augustus 1625 deed Adriaan van Utrecht
zich als vrijmeester onzer Schilders-Kamer aanteekenen.
Hij telde toen zes en twintig jaar en trad eervol op tusschen
onze kunstenaars. Zijne verbeeldingskracht was gering, doch
de gaaf van het koloriet werd hem in ruime mate geschonken.
Hij maalde huisdieren, wild, gevogelte, visschen, bloemen,
fruit, groenten en prachtvoorwerpen, zorgvuldig en getrouw
naar de natuur, met krachtige, warme en harmonische kleu-
ren. Zijn oudste bekend gewrocht, voorzien van 's meesters
handteeken en het jaarmerk 1627, prijkt te Rotterdam. Het
stelt voor : eenen Haan en eene Hen met Kieks-
kens, welke voor eenen Sperwer schrikken. In het
Gentsche museum hangt van hem een groot en prachtig
Kraam met allerhande Visch, en te Rijsel een schit-
terend en levensvol Hanengevecht. Ons museum bezit
van den Antwerpschen meester slechts een doek met Dood
Wild en Fruit. Zijne schoonere werken van dien
aard treft men aan in de buitenlandsche museums. Te Gassel
toont men eene groote Keuken met drie Figuren, Dood
Wild en Prachtvoorwerpen, geteekend : A. van
Utrecht 1629; te Dresden : eene Tafel met Fruit,
Vruchten en een Gebak bij Speeltuigen, geteekend :
Adriaen van Utrecht fecit A11. 1647; in de galerij Schleiss-
heim : Dood Wild en Vruchten; te Munchen een doek
Groenten; te Brunswijk, twee gewrochten Vruchten,
te Schwerin twee Stillevens; te Sint Petersburg : Per-
jongen ook verbeidde, toch zou deze hem de oogen niet slui-
ten. Vader Abel stierf den 5n November 1624 en was
reeds negen maanden begraven, eer zijn zoon te Antwerpen
aankwam.
Den i4n Augustus 1625 deed Adriaan van Utrecht
zich als vrijmeester onzer Schilders-Kamer aanteekenen.
Hij telde toen zes en twintig jaar en trad eervol op tusschen
onze kunstenaars. Zijne verbeeldingskracht was gering, doch
de gaaf van het koloriet werd hem in ruime mate geschonken.
Hij maalde huisdieren, wild, gevogelte, visschen, bloemen,
fruit, groenten en prachtvoorwerpen, zorgvuldig en getrouw
naar de natuur, met krachtige, warme en harmonische kleu-
ren. Zijn oudste bekend gewrocht, voorzien van 's meesters
handteeken en het jaarmerk 1627, prijkt te Rotterdam. Het
stelt voor : eenen Haan en eene Hen met Kieks-
kens, welke voor eenen Sperwer schrikken. In het
Gentsche museum hangt van hem een groot en prachtig
Kraam met allerhande Visch, en te Rijsel een schit-
terend en levensvol Hanengevecht. Ons museum bezit
van den Antwerpschen meester slechts een doek met Dood
Wild en Fruit. Zijne schoonere werken van dien
aard treft men aan in de buitenlandsche museums. Te Gassel
toont men eene groote Keuken met drie Figuren, Dood
Wild en Prachtvoorwerpen, geteekend : A. van
Utrecht 1629; te Dresden : eene Tafel met Fruit,
Vruchten en een Gebak bij Speeltuigen, geteekend :
Adriaen van Utrecht fecit A11. 1647; in de galerij Schleiss-
heim : Dood Wild en Vruchten; te Munchen een doek
Groenten; te Brunswijk, twee gewrochten Vruchten,
te Schwerin twee Stillevens; te Sint Petersburg : Per-