DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.20670#1164
1 l5'2
Het vredeverdrag van Munster
van Spanje kon de hereeniging van al de Nederlanden en dus
ook de heropening der Schelde tot gevolg hebben. Eindelijk,
daar men van wederzijde moede was geworsteld, stak men
het bebloede zwaard terug in de scheede ; doch het pleit tus-
schen de Noord-Nederlandsche provinciën en Spanje bleef on-
beslist. Prins Frederik-Hendrik had zijne laatste poging ter
ontzetting van Antwerpen zien verijdelen. Nauwelijks was
de schrandere Veldheer overleden, of zijne Staten haastten
zich eenen vrede te sluiten, welke hunne vrijgevochten
gewesten deed erkennen als onafhankelijk gemeenebest,
hunne veroveringen bevestigde, en hun alle waarborgen gaf
voor de vrije ontwikkeling der macht en welvaart van de
Natie. De duurbaarste belangen der Zuidelijke Nederlanden
waren bij die staatkundige overeenkomst snood verwaarloosd,
ja, wraakroepend geschonden. Voor Antwerpen in het bijzon-
der was die onverwachte uitkomst des oorlogs allernood-
lottigst. Het opkomende Amsterdam kon niet gedoogen, dat
de Scheldestad als haven zijne handelsmededingster zou
worden. Het vredeverdrag, dat op 3o Januari 1648 te Mun-
ster werd geteekend, bevatte het noodlottig artikel, hetwelk
onze Schelde voor altoos sloot!
Zoo ongenadig een slag moest onze stad voorgoed ten
val, hare inwoners tot wanhoop brengen. De langdurigheid
der worsteling, de talrijke doorstane teleurstellingen, de onaf-
weerbare verarming hadden onze bevolking reeds ontzenuwd.
Zoo verre zonk de Antwerpenaar nu in moedeloosheid, dat
hij het lijdelijk aanschouwde, hoe het Magistraat, voor ons
stadhuis, op een praaltooneel, dien zoo gezeiden vrede van
Munster, Antwerpens doodvonnis afkondigde als eene heug-
lijke gebeurtenis! De toekomst mocht nog staatkundige
Het vredeverdrag van Munster
van Spanje kon de hereeniging van al de Nederlanden en dus
ook de heropening der Schelde tot gevolg hebben. Eindelijk,
daar men van wederzijde moede was geworsteld, stak men
het bebloede zwaard terug in de scheede ; doch het pleit tus-
schen de Noord-Nederlandsche provinciën en Spanje bleef on-
beslist. Prins Frederik-Hendrik had zijne laatste poging ter
ontzetting van Antwerpen zien verijdelen. Nauwelijks was
de schrandere Veldheer overleden, of zijne Staten haastten
zich eenen vrede te sluiten, welke hunne vrijgevochten
gewesten deed erkennen als onafhankelijk gemeenebest,
hunne veroveringen bevestigde, en hun alle waarborgen gaf
voor de vrije ontwikkeling der macht en welvaart van de
Natie. De duurbaarste belangen der Zuidelijke Nederlanden
waren bij die staatkundige overeenkomst snood verwaarloosd,
ja, wraakroepend geschonden. Voor Antwerpen in het bijzon-
der was die onverwachte uitkomst des oorlogs allernood-
lottigst. Het opkomende Amsterdam kon niet gedoogen, dat
de Scheldestad als haven zijne handelsmededingster zou
worden. Het vredeverdrag, dat op 3o Januari 1648 te Mun-
ster werd geteekend, bevatte het noodlottig artikel, hetwelk
onze Schelde voor altoos sloot!
Zoo ongenadig een slag moest onze stad voorgoed ten
val, hare inwoners tot wanhoop brengen. De langdurigheid
der worsteling, de talrijke doorstane teleurstellingen, de onaf-
weerbare verarming hadden onze bevolking reeds ontzenuwd.
Zoo verre zonk de Antwerpenaar nu in moedeloosheid, dat
hij het lijdelijk aanschouwde, hoe het Magistraat, voor ons
stadhuis, op een praaltooneel, dien zoo gezeiden vrede van
Munster, Antwerpens doodvonnis afkondigde als eene heug-
lijke gebeurtenis! De toekomst mocht nog staatkundige