DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.20670#1202
Jan Jo^ef Horemans I
begraven te willen worden. In zijne codicille van 6 Juni 1702
bepaalde hij ook « dat den sone van den notaris Horemans,
met name Joannes Josephus, sijnen gewesen discipel, sal
hebben ende genieten twelff geschilderde modellen bij hem
t' sijnen keuse,naer de doodt des testateurs, uyt te kiesen uyt
alle degene bij hem achter te laten, ende dat tot eene gedenc-
kenisse. » Den 2n October 1710 bekrachtigde de stervende
Jan van Pee zijn testament van 5 Maart 1702, waarbij hij
zijne zonen, den chirurgijn Matthijs van Pee en den schilder
Theodoor van Pee tot erfgenamen verklaarde. Toen de
meester op 7 October 1710 met eene zinking in Sint Jacobs-
kerk was begraven, ontving zijn oud-leerling, Jan Jozef
Horemans, toch de toegezegde twaalf geschilderde modellen
van zedenstukken, naar welke hij zich dan ook vormde.
De jonge kunstenaar was toen reeds sedert 1706 vrij-
meester geworden. Den gn- Februari van het volgende jaar
huwde hij Maria Francisca van der Voort, en deze schonk
hem vier dochters en drie zonen. Een dier zonen, Jan Jozef,
geboren op i5 Januari 1714, werd voor de schilderkunst
bestemd en oefende zich onder de leiding zijns vaders.
Meestal schilderde vader Horemans gewone zedenstukken,
welke hij op eigenaardige wijze samenstelde, doch al te don-
ker kleurde. ïn de museums vindt men op zijnen naam, te
H anno ver : twee doeken met Boerenfamiliën aan den
Disch; te Darmstadt : Vechtende Boeren en Dan-
sende Boeren; te Dresden : de Schoenmaker aan
het Werk, eene Moeder bij haar slapende Kind;
te Gassel : een Gezelschap aan den Disch; Dames die
eenen Hond laten dansen, en drie Boerengezelschap-
pen; te Florentië : de Schoenmakersfamilie, de Thee-
leurster, Kaartspelers, en het Gebed vóór het Eten.
begraven te willen worden. In zijne codicille van 6 Juni 1702
bepaalde hij ook « dat den sone van den notaris Horemans,
met name Joannes Josephus, sijnen gewesen discipel, sal
hebben ende genieten twelff geschilderde modellen bij hem
t' sijnen keuse,naer de doodt des testateurs, uyt te kiesen uyt
alle degene bij hem achter te laten, ende dat tot eene gedenc-
kenisse. » Den 2n October 1710 bekrachtigde de stervende
Jan van Pee zijn testament van 5 Maart 1702, waarbij hij
zijne zonen, den chirurgijn Matthijs van Pee en den schilder
Theodoor van Pee tot erfgenamen verklaarde. Toen de
meester op 7 October 1710 met eene zinking in Sint Jacobs-
kerk was begraven, ontving zijn oud-leerling, Jan Jozef
Horemans, toch de toegezegde twaalf geschilderde modellen
van zedenstukken, naar welke hij zich dan ook vormde.
De jonge kunstenaar was toen reeds sedert 1706 vrij-
meester geworden. Den gn- Februari van het volgende jaar
huwde hij Maria Francisca van der Voort, en deze schonk
hem vier dochters en drie zonen. Een dier zonen, Jan Jozef,
geboren op i5 Januari 1714, werd voor de schilderkunst
bestemd en oefende zich onder de leiding zijns vaders.
Meestal schilderde vader Horemans gewone zedenstukken,
welke hij op eigenaardige wijze samenstelde, doch al te don-
ker kleurde. ïn de museums vindt men op zijnen naam, te
H anno ver : twee doeken met Boerenfamiliën aan den
Disch; te Darmstadt : Vechtende Boeren en Dan-
sende Boeren; te Dresden : de Schoenmaker aan
het Werk, eene Moeder bij haar slapende Kind;
te Gassel : een Gezelschap aan den Disch; Dames die
eenen Hond laten dansen, en drie Boerengezelschap-
pen; te Florentië : de Schoenmakersfamilie, de Thee-
leurster, Kaartspelers, en het Gebed vóór het Eten.