DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.20670#1219
« De kleine Rubens »
1 207
Toen Arnold Rubbens, ten jare 1709, als vrijmeester in
onze Schilders-Kamer optrad, verwekte hij spoedig den
spotlust der vitzieke Antwerpenaars. De nieuwe meester was
een uiterst klein manneken, dat, ondanks zijne geringe ver-
dienste en ofschoon niet verwant met den vorst der
Antwerpsche Schilderschool, in den waan verkeerde, dat hij
geroepen was, om het kunstgeslacht der Rubensen te doen
herleven. Den ion Januari 1710 trad het manneken binnen
onze Sint Andrieskerk in den echt met Ursula Verbist, en uit
haar moest een nieuwe Peter Pauwel Rubens geboren wor-
den. Ongelukkiglijk was hun eersteling, die op 20 November
1710 ter wTereld kwam, een meisje ; maar den 14" September
1712 verheugden de ouders zich in de geboorte van een zoon-
tje, dat triomfantelijk naar de hoofdkerk gedragen en Peter
Pauwel Rubbens gedoopt werd, ofschoon een Peter Frans
het over de vont hield. Van dan af begon men nog hartelijker
te lachen op de kap van ons kunstenaartje, dat men eindelijk
in de wandeling « den kleinen Rubens » noemde. Ondanks
zijnen vermaarden naam en zijne persoonlijke beruchtheid,
gelukte het ons meesterken maar éenen leerling te ontvangen,
die ten jare 1716 in zijne werkkamer trad. Arnold Rubbens
werd nog vader van eene dochter en twee zonen ; doch de
bespotte schilder werd reeds op 11 Juni 1719 in Sint
Andrieskerk begraven.
Onze landschapschilders der XVIIIe eeuw waren klein
in getal en ook gering in verdiensten.
Hoe zeldzaam de gewrochten van Peter Snijers thans
ook nog voorkomen, moeten wij den meester toch vermelden,
aangezien een zijner tafereelen in ons museum is tentoonge-
steld. Uit den bemiddelden koopman Peter Snijers en Anna
1 207
Toen Arnold Rubbens, ten jare 1709, als vrijmeester in
onze Schilders-Kamer optrad, verwekte hij spoedig den
spotlust der vitzieke Antwerpenaars. De nieuwe meester was
een uiterst klein manneken, dat, ondanks zijne geringe ver-
dienste en ofschoon niet verwant met den vorst der
Antwerpsche Schilderschool, in den waan verkeerde, dat hij
geroepen was, om het kunstgeslacht der Rubensen te doen
herleven. Den ion Januari 1710 trad het manneken binnen
onze Sint Andrieskerk in den echt met Ursula Verbist, en uit
haar moest een nieuwe Peter Pauwel Rubens geboren wor-
den. Ongelukkiglijk was hun eersteling, die op 20 November
1710 ter wTereld kwam, een meisje ; maar den 14" September
1712 verheugden de ouders zich in de geboorte van een zoon-
tje, dat triomfantelijk naar de hoofdkerk gedragen en Peter
Pauwel Rubbens gedoopt werd, ofschoon een Peter Frans
het over de vont hield. Van dan af begon men nog hartelijker
te lachen op de kap van ons kunstenaartje, dat men eindelijk
in de wandeling « den kleinen Rubens » noemde. Ondanks
zijnen vermaarden naam en zijne persoonlijke beruchtheid,
gelukte het ons meesterken maar éenen leerling te ontvangen,
die ten jare 1716 in zijne werkkamer trad. Arnold Rubbens
werd nog vader van eene dochter en twee zonen ; doch de
bespotte schilder werd reeds op 11 Juni 1719 in Sint
Andrieskerk begraven.
Onze landschapschilders der XVIIIe eeuw waren klein
in getal en ook gering in verdiensten.
Hoe zeldzaam de gewrochten van Peter Snijers thans
ook nog voorkomen, moeten wij den meester toch vermelden,
aangezien een zijner tafereelen in ons museum is tentoonge-
steld. Uit den bemiddelden koopman Peter Snijers en Anna