DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.20670#0081
Matsijs ^edenschilder 69
historieschilder en Deken onzer Sint Lucasgilde. Toen deze
op 4 Februari 1628 overleed, stond het bij hem geboekt :
Een stucxken van M.r Quinten, daer een jonge Vrouwe
den ouden Man om de Borse vrijt.* Toen de Ant-
werpsche zedenschilder en kunsthandelaar Herman de Neyt,
den 8n September 1642, op eene reis, te Delft, overleden
was, bevond zich hetzelfde paneel in zijn sterfhuis te Ant-
werpen, en daar werd het betiteld : « Een stucxken van
Quinten, wesende een out Man met een jonge Vrouwe
ende eenen Sot, in ebbenhoute lijste. »
De kunstschilder en hertoetser Alexander van Fornen-
berg, die op de gewrochten van Matsijs eene bijzondere studie
maakte en ze meest allen uitvoerig beschreef, drukte, ten jare
1658, in zijn lofwerk op Meester Quinten : « lek hebbe van
hem ghehadt een borst-stucksken, Tronien soo groot als
't leven, wesende eenen ouden Verliefden, die (met een
grenickende wesen) een jongh Meysken een ghesloten ghevulde
borse met Geldt laet sien, welck hy seer sorgh-vuldigh tusschen
beyd' sijn handen bewaert, ende schijnt te rugh te trecken,
wijl het Meysken de snoeren ghevat heeft met de eene handt,
ende met d'ander hem omhelsende, schijnt natuerlijck te
lacchen. Hier sagh men de eygentlijcke inwendighe Passien,
der weer-sijdsche begeerlijckheydt uyt-wendigh in de Tronyen
spelen ; ende achter den Rugh van 't Meysken, verschietende,
heeft een Jonghelingh de Deur half open ghedouwen, ende
siet om den kant, al oft haer vrijer waer : ende dreyght haer
met den vingher.; uyt dit Stucksken konde men mereken dat
Quinten, met den Pinceel al dede wat hij wilde, Veerdigh,
en Door-daen ; Net, ende Rouw ; want hier-in een snelle
mannier van Schilderen te sien was, nochtans seer suyver
staende. »
historieschilder en Deken onzer Sint Lucasgilde. Toen deze
op 4 Februari 1628 overleed, stond het bij hem geboekt :
Een stucxken van M.r Quinten, daer een jonge Vrouwe
den ouden Man om de Borse vrijt.* Toen de Ant-
werpsche zedenschilder en kunsthandelaar Herman de Neyt,
den 8n September 1642, op eene reis, te Delft, overleden
was, bevond zich hetzelfde paneel in zijn sterfhuis te Ant-
werpen, en daar werd het betiteld : « Een stucxken van
Quinten, wesende een out Man met een jonge Vrouwe
ende eenen Sot, in ebbenhoute lijste. »
De kunstschilder en hertoetser Alexander van Fornen-
berg, die op de gewrochten van Matsijs eene bijzondere studie
maakte en ze meest allen uitvoerig beschreef, drukte, ten jare
1658, in zijn lofwerk op Meester Quinten : « lek hebbe van
hem ghehadt een borst-stucksken, Tronien soo groot als
't leven, wesende eenen ouden Verliefden, die (met een
grenickende wesen) een jongh Meysken een ghesloten ghevulde
borse met Geldt laet sien, welck hy seer sorgh-vuldigh tusschen
beyd' sijn handen bewaert, ende schijnt te rugh te trecken,
wijl het Meysken de snoeren ghevat heeft met de eene handt,
ende met d'ander hem omhelsende, schijnt natuerlijck te
lacchen. Hier sagh men de eygentlijcke inwendighe Passien,
der weer-sijdsche begeerlijckheydt uyt-wendigh in de Tronyen
spelen ; ende achter den Rugh van 't Meysken, verschietende,
heeft een Jonghelingh de Deur half open ghedouwen, ende
siet om den kant, al oft haer vrijer waer : ende dreyght haer
met den vingher.; uyt dit Stucksken konde men mereken dat
Quinten, met den Pinceel al dede wat hij wilde, Veerdigh,
en Door-daen ; Net, ende Rouw ; want hier-in een snelle
mannier van Schilderen te sien was, nochtans seer suyver
staende. »