DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.20670#0053
Quintens geboorte
4i
kunstenaars als met eenen krans van lauweren is omstrengeld,
zijn zoo zonderling als dichterlijk.
Volgens die volkslegenden en tevens ook naar het oordeel
onzer meest bevoegde oude geschiedschrijvers, is Quinten
Matsijs een zoon der Scheldestad. Zulks wordt nu hardnekkig
betwist en de bewijsoorkonden zijner geboorte binnen Ant-
werpen moeten nog wel geleverd worden ; maar er is ook
nog niet afdoende getoond, dat hij elders het levenslicht zou
hebben ontvangen, en tijdens het leven zijner kinderen drukte
men toch onder zijn afbeeldsel, dat hij een Antwerpsche
schilder was. Daarom houden wij hem dan ook voor eenen
Antwerpenaar van echten bloede. Zijn levenslang verblijf in
onze stad, zijne nauwe betrekkingen met hare ingezetenen,
zijne verknochtheid aan hare zeden en gebruiken en de ver-
heerlijking harer eigenaardige schilderschool zouden hem toch
het volle Antwerpsche burgerrecht schenken, indien hij dit
niet reeds door zijne geboorte verkregen had.
De volksoverlevering wil ook, dat onze Quinten de
zoon was van eenen kundigen Antwerpschen smid. De
gekende smid onzer hoofdkerk, Jan Massijs en zijne vrouw
Margaretha van den Eynde, die nu algemeen worden gehouden
voor den vader en de moeder van onzen beroemden schilder,
schonken hem echter het leven niet. Schepenbrieven der
stad Antwerpen van de jaren 1465 en 1475 getuigen onbe-
twistbaar, dat deze echtelingen geene andere kinderen hadden
dan deze vier : « Costen, Jan, Claus ende Katline, wettige
kinderen wilen Jan Massijs, des smits, daer moeder af is
Margriete van den Eynde...» 1
1 De voogden dezer kinderen waren : « Joes Massijs ende Cornelis Yenten, alias van
Molle, cleermakere, van stadswegen ; Jan van Cantelbeke en Cornelis van den Eynde.
4i
kunstenaars als met eenen krans van lauweren is omstrengeld,
zijn zoo zonderling als dichterlijk.
Volgens die volkslegenden en tevens ook naar het oordeel
onzer meest bevoegde oude geschiedschrijvers, is Quinten
Matsijs een zoon der Scheldestad. Zulks wordt nu hardnekkig
betwist en de bewijsoorkonden zijner geboorte binnen Ant-
werpen moeten nog wel geleverd worden ; maar er is ook
nog niet afdoende getoond, dat hij elders het levenslicht zou
hebben ontvangen, en tijdens het leven zijner kinderen drukte
men toch onder zijn afbeeldsel, dat hij een Antwerpsche
schilder was. Daarom houden wij hem dan ook voor eenen
Antwerpenaar van echten bloede. Zijn levenslang verblijf in
onze stad, zijne nauwe betrekkingen met hare ingezetenen,
zijne verknochtheid aan hare zeden en gebruiken en de ver-
heerlijking harer eigenaardige schilderschool zouden hem toch
het volle Antwerpsche burgerrecht schenken, indien hij dit
niet reeds door zijne geboorte verkregen had.
De volksoverlevering wil ook, dat onze Quinten de
zoon was van eenen kundigen Antwerpschen smid. De
gekende smid onzer hoofdkerk, Jan Massijs en zijne vrouw
Margaretha van den Eynde, die nu algemeen worden gehouden
voor den vader en de moeder van onzen beroemden schilder,
schonken hem echter het leven niet. Schepenbrieven der
stad Antwerpen van de jaren 1465 en 1475 getuigen onbe-
twistbaar, dat deze echtelingen geene andere kinderen hadden
dan deze vier : « Costen, Jan, Claus ende Katline, wettige
kinderen wilen Jan Massijs, des smits, daer moeder af is
Margriete van den Eynde...» 1
1 De voogden dezer kinderen waren : « Joes Massijs ende Cornelis Yenten, alias van
Molle, cleermakere, van stadswegen ; Jan van Cantelbeke en Cornelis van den Eynde.