DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.20670#0103
Italiaansche Meesters
91
scheppingen hunner voorvaderen ten nutte gemaakt, en
brachten daaruit eene gansch nieuwe kunstleer tot stand.
Leonardo da Vinei (1452-1519) was een natuurwonder.
Men roemde hem als de schoonste en krachtigste der mannen,
die ooit geschapen waren. Hij was niet enkel een groot beeld-
houwer en schilder, maar hij muntte ook uit in de muziek, in
de natuurkunde en in schier alle wetenschappelijke vakken.
Bedeeld met een dichterlijk gemoed en een mannelijk karak-
ter, ontwierp hij beurtelings de bevalligste en de kolos-
saalste onderwerpen.
Michel Angelo Buonarotti (1475-1564) was een even groot
en machtig kunstenaar. Zoowel in de bouw- als in de beeld-
houw- en schilderkunst is hij, noch voor, noch na hem over-
troffen geweest. Geniale beeldhouwer tot zelfs in zijne schil-
deringen, predikte hij den oorlog aan het oude kunstsysteem,
om bovenal het naakte te kunnen huldigen. De kleuren waren
hem niets in vergelijking met de teekening. Paneelen of doeken
waren hem te eng, om er de reusachtige scheppingen zijner
verbeelding op uit te storten. Hij sloeg tempels op, zoo uitge-
strekt, zoo ontzagwekkend groot, dat de mensch er ternau-
wernood dorst naar opzien, en die onmetelijke welfselbogen
overdekte hij met kolossale gewrochten, vol verhevenheid, vol
roekelooze beweging en grootschheid van vormen.
Raphaël Sanzio (1483-1520) was de ideaalste schilder, die
ooit het levenslicht zag. Al wat van onder zijn keurig penseel
te voorschijn kwam was geadeld, dichterlijk, verheven, ja,
goddelijk. Hij schonk aan de menschelijke vormen eene zoo
uitgelezene schoonheid, dat zij niet meer tot onze wereld .
schenen te behooren. Geheel zijn leven werkte hij met eene
begeestering, die slechts door eenen zuiderling kan worden
91
scheppingen hunner voorvaderen ten nutte gemaakt, en
brachten daaruit eene gansch nieuwe kunstleer tot stand.
Leonardo da Vinei (1452-1519) was een natuurwonder.
Men roemde hem als de schoonste en krachtigste der mannen,
die ooit geschapen waren. Hij was niet enkel een groot beeld-
houwer en schilder, maar hij muntte ook uit in de muziek, in
de natuurkunde en in schier alle wetenschappelijke vakken.
Bedeeld met een dichterlijk gemoed en een mannelijk karak-
ter, ontwierp hij beurtelings de bevalligste en de kolos-
saalste onderwerpen.
Michel Angelo Buonarotti (1475-1564) was een even groot
en machtig kunstenaar. Zoowel in de bouw- als in de beeld-
houw- en schilderkunst is hij, noch voor, noch na hem over-
troffen geweest. Geniale beeldhouwer tot zelfs in zijne schil-
deringen, predikte hij den oorlog aan het oude kunstsysteem,
om bovenal het naakte te kunnen huldigen. De kleuren waren
hem niets in vergelijking met de teekening. Paneelen of doeken
waren hem te eng, om er de reusachtige scheppingen zijner
verbeelding op uit te storten. Hij sloeg tempels op, zoo uitge-
strekt, zoo ontzagwekkend groot, dat de mensch er ternau-
wernood dorst naar opzien, en die onmetelijke welfselbogen
overdekte hij met kolossale gewrochten, vol verhevenheid, vol
roekelooze beweging en grootschheid van vormen.
Raphaël Sanzio (1483-1520) was de ideaalste schilder, die
ooit het levenslicht zag. Al wat van onder zijn keurig penseel
te voorschijn kwam was geadeld, dichterlijk, verheven, ja,
goddelijk. Hij schonk aan de menschelijke vormen eene zoo
uitgelezene schoonheid, dat zij niet meer tot onze wereld .
schenen te behooren. Geheel zijn leven werkte hij met eene
begeestering, die slechts door eenen zuiderling kan worden