DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.20670#0716
704
Aan het doodsbed ^ijns vaders
een liefhebbende zoon, die hij was, snelde hij naar het ouder-
lijke huis, om den kranke troost en bijstand te gaan bieden.
De lijder was echter uiterst goed verzorgd door de Predik-
heerinnen, en Antoons kinderliefde vermocht niets tegen de
onverbiddelijke dood, welke den beminden vader kwam
opeischen. Toen de oude van Dijck, op 1 December 1622,
stierf, stond Antoon aan de doodsponde. In dit hartroerend
oogenblik deed de zieltogende zijnen zoon beloven een tafe-
reel 1 te malen voor de Predikheerinnen, die hem tijdens
zijne ziekte, « seeker# vrinschappen ende getrouwicheden »
bewezen. Het verlies zijns vaders trof den gevoeligen jonge-
ling zoo diep, dat hij noch den moed, noch de kracht behield,
om zijne belofte aan den stervende gedaan, toen te vervullen.
Gewis zal de getroffen jongeling bij den grootmoedigen en
edelhartigen Rubens troost zijn gaan zoeken ; want men wil,
dat de Oppermeester op dit tijdstip van Dijck ried eene
kunstreis te doen. Onze jonge schilder was toen ook een wel-
kome gastin het Rubenspaleis. Zelfs mocht hij daar den schil-
derezel uitslaan. Alexander Voet, de Antwerpsche graveur
der XVIIe eeuw, bezat een kostbaar tafereel : « Het Portael
aen de Plets van het Huis van Rubens, door van Dijck
geschildert. » Alvorens zich op reis te begeven, maalde Antoon
ook Rubens' portret en dat zijner waardige gade, welke puike
gewrochten hij den Oppermeester tot gedenkenis schonk, met
nog eene zijner schilderijen : de Gevangneming Christi
in het Hof ken van O 1 i v eten. 2 In ruiling dier geschen-
ken bood de Prins der schilders zijnen jongen kunstvriend
1 Dit uitgestrekt meesterstuk : Christus aan het Kruis, met verklarend onder-
schrift, bevindt zich thans in ons museum en draagt het nummer 401,
2 In Rubens' sterfhuis werd dit doek tegen 1200 gulden gekocht voor den Koning
van Spanje. Thans hangt het in het museum van Madrid.
Aan het doodsbed ^ijns vaders
een liefhebbende zoon, die hij was, snelde hij naar het ouder-
lijke huis, om den kranke troost en bijstand te gaan bieden.
De lijder was echter uiterst goed verzorgd door de Predik-
heerinnen, en Antoons kinderliefde vermocht niets tegen de
onverbiddelijke dood, welke den beminden vader kwam
opeischen. Toen de oude van Dijck, op 1 December 1622,
stierf, stond Antoon aan de doodsponde. In dit hartroerend
oogenblik deed de zieltogende zijnen zoon beloven een tafe-
reel 1 te malen voor de Predikheerinnen, die hem tijdens
zijne ziekte, « seeker# vrinschappen ende getrouwicheden »
bewezen. Het verlies zijns vaders trof den gevoeligen jonge-
ling zoo diep, dat hij noch den moed, noch de kracht behield,
om zijne belofte aan den stervende gedaan, toen te vervullen.
Gewis zal de getroffen jongeling bij den grootmoedigen en
edelhartigen Rubens troost zijn gaan zoeken ; want men wil,
dat de Oppermeester op dit tijdstip van Dijck ried eene
kunstreis te doen. Onze jonge schilder was toen ook een wel-
kome gastin het Rubenspaleis. Zelfs mocht hij daar den schil-
derezel uitslaan. Alexander Voet, de Antwerpsche graveur
der XVIIe eeuw, bezat een kostbaar tafereel : « Het Portael
aen de Plets van het Huis van Rubens, door van Dijck
geschildert. » Alvorens zich op reis te begeven, maalde Antoon
ook Rubens' portret en dat zijner waardige gade, welke puike
gewrochten hij den Oppermeester tot gedenkenis schonk, met
nog eene zijner schilderijen : de Gevangneming Christi
in het Hof ken van O 1 i v eten. 2 In ruiling dier geschen-
ken bood de Prins der schilders zijnen jongen kunstvriend
1 Dit uitgestrekt meesterstuk : Christus aan het Kruis, met verklarend onder-
schrift, bevindt zich thans in ons museum en draagt het nummer 401,
2 In Rubens' sterfhuis werd dit doek tegen 1200 gulden gekocht voor den Koning
van Spanje. Thans hangt het in het museum van Madrid.