DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.20670#0717
Van Dijcks portret
het prachtigste paard uit zijnen stal, om hem naar Italië te
dragen. Ofschoon nog altoos niet bejaard, was Antoon nu
toch al een flink opgewassen en bevallig man geworden.
Zijn eigenhandig portret, dat nu te Florentië prijkt, toont
hem ons, omstreeks dien leeftijd, met weelderige blonde
half krullende haren, den kleinen mond versierd met een
paar lichte knevels en een vlokje aan de onderlip.
Zijn gelaat is deftig en schier maagdelijk fijn. Hij heeft een
hoog en vlak voorhoofd, eenen schoonen, flink gesneden
neus en eene korte ronde kin. Een zachte blos beroost
zijne kaken, en zijne geestige bruine oogen stralen
van levenslust, vriendschap en genegenheid. Van Dijck had de
gewoonte die bevalligheid van. wezen en welgemaaktheid van
leden nog te doen uitschijnen door eenen zoo smaakvollen
als rijken opschik. Hij droeg eenen trotsch gevederden hoed,
eenen wijden afslaanden kanten halskraag, een wTambuis
en dijbroeksken van kleurig, met satijn doorkorven fluweel;
terwijl zijne zijden hozen zich half verborgen in fijn lederen
laarzen, aan wier hooge hakken groote sporen schitterden.
Wanneer hij. nu, op den prachtigen schimmel van Rubens
gezeten, met tieren tred Antwerpens poort uitreed, zal er
menig mooi meisje heimelijk spijt hebben gevoeld, dat een
zoo hupsche Signor haar ontsnapte. Eene der schoonen moet
hem hebben nagestaard met gebroken hart en verwijtenden
oogslag. Hij verliet haar, en aan heure moederborst lag
het arme bastaardkindje, Maria Theresia, waarvan hij de
vader was. 1 De trouwlooze minnaar scheen zich weinig
1 Wij -vinden dit onecht kind voor de eerste maal vermeld op 30 Augustus 1638,
in het testament der begijn Suzanna van Dijck, welke « maeckt ende legateert aen Maria
Teresa van Dijck, natuerlijcke dochter van Heer Anthonis van Dijck, haren broeder, tot
alimentatie ende onderhout der selver Maria Teresa, alle de erfrenten die sij testatrice
45
het prachtigste paard uit zijnen stal, om hem naar Italië te
dragen. Ofschoon nog altoos niet bejaard, was Antoon nu
toch al een flink opgewassen en bevallig man geworden.
Zijn eigenhandig portret, dat nu te Florentië prijkt, toont
hem ons, omstreeks dien leeftijd, met weelderige blonde
half krullende haren, den kleinen mond versierd met een
paar lichte knevels en een vlokje aan de onderlip.
Zijn gelaat is deftig en schier maagdelijk fijn. Hij heeft een
hoog en vlak voorhoofd, eenen schoonen, flink gesneden
neus en eene korte ronde kin. Een zachte blos beroost
zijne kaken, en zijne geestige bruine oogen stralen
van levenslust, vriendschap en genegenheid. Van Dijck had de
gewoonte die bevalligheid van. wezen en welgemaaktheid van
leden nog te doen uitschijnen door eenen zoo smaakvollen
als rijken opschik. Hij droeg eenen trotsch gevederden hoed,
eenen wijden afslaanden kanten halskraag, een wTambuis
en dijbroeksken van kleurig, met satijn doorkorven fluweel;
terwijl zijne zijden hozen zich half verborgen in fijn lederen
laarzen, aan wier hooge hakken groote sporen schitterden.
Wanneer hij. nu, op den prachtigen schimmel van Rubens
gezeten, met tieren tred Antwerpens poort uitreed, zal er
menig mooi meisje heimelijk spijt hebben gevoeld, dat een
zoo hupsche Signor haar ontsnapte. Eene der schoonen moet
hem hebben nagestaard met gebroken hart en verwijtenden
oogslag. Hij verliet haar, en aan heure moederborst lag
het arme bastaardkindje, Maria Theresia, waarvan hij de
vader was. 1 De trouwlooze minnaar scheen zich weinig
1 Wij -vinden dit onecht kind voor de eerste maal vermeld op 30 Augustus 1638,
in het testament der begijn Suzanna van Dijck, welke « maeckt ende legateert aen Maria
Teresa van Dijck, natuerlijcke dochter van Heer Anthonis van Dijck, haren broeder, tot
alimentatie ende onderhout der selver Maria Teresa, alle de erfrenten die sij testatrice
45