DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.20670#0617
Zijne nalatenschap
6o5
en Ruïnen, gheberghten, watervallen, veer verschieten en
piasante valeyen en sulckdanighe meer andere te lanck
om te verhalen. » In sterfhuizen van oude Antwerpsche lief-
hebbers vonden wij inderdaad op naam van Marten Rijckaert
«een Landschap daer water van het gebergt loopt, »
benevens een Gezicht der stad Luik. Nog heden prijkt
er van Marten Rijckaert in het museum van Florencië een
Gezicht der Watervallen van Tivoli, en te Ma-
drid een Rotsachtig Landschap, geteekend : M. 7^.
1616.
Trots zijne gebrekkelijkheid, bezat Marten Rijckaert ook
eene levenslustige inborst. Hij was een der getrouwste deel-
nemers aan den jaarlijkschen feestdisch der Violieren, waar
zoo smakelijk gegeten en zoo hartelijk geklonken werd.
Onze Marten leefde als jongman, en verzamelde in zijn huur-
huis der Meyerstraat menig puik tafereeltje. Den 23n Mei
1631 was hij ziek gevallen. Zijn vriend, de schilder Jacob
Moermans, stond hem als getuige bij voor het opstellen van
zijnen uitersten wil, waarin hij zijn vermogen aan zijnen
broeder Pauwel en zijne zuster Maria maakte. Echter moch-
ten zij van hunne broeders David en Tobias niets terugeischen
van wat hij dezen verschoten had. Nauwelijks had meester
Marten op 28 October 1631 den laatsten adem uitgeblazen, of
er ontstond over zijne nalatenschap een familietwist, die jaren
duurde en eens allerhevigst werd. Beide begunstigden waren
te zamen gaan wTonen; maar, toen Maria bij haren broeder
Tobias naar Dixmuide trok, wilde Pauwel hare kleederen
noch goederen laten volgen. David Rijckaert, die zijn zus-
ters voogd was, trok voor haar partij en wel derwijze, dat de
twee broeders elkaar tot driemaal in volle straat beleedigend
6o5
en Ruïnen, gheberghten, watervallen, veer verschieten en
piasante valeyen en sulckdanighe meer andere te lanck
om te verhalen. » In sterfhuizen van oude Antwerpsche lief-
hebbers vonden wij inderdaad op naam van Marten Rijckaert
«een Landschap daer water van het gebergt loopt, »
benevens een Gezicht der stad Luik. Nog heden prijkt
er van Marten Rijckaert in het museum van Florencië een
Gezicht der Watervallen van Tivoli, en te Ma-
drid een Rotsachtig Landschap, geteekend : M. 7^.
1616.
Trots zijne gebrekkelijkheid, bezat Marten Rijckaert ook
eene levenslustige inborst. Hij was een der getrouwste deel-
nemers aan den jaarlijkschen feestdisch der Violieren, waar
zoo smakelijk gegeten en zoo hartelijk geklonken werd.
Onze Marten leefde als jongman, en verzamelde in zijn huur-
huis der Meyerstraat menig puik tafereeltje. Den 23n Mei
1631 was hij ziek gevallen. Zijn vriend, de schilder Jacob
Moermans, stond hem als getuige bij voor het opstellen van
zijnen uitersten wil, waarin hij zijn vermogen aan zijnen
broeder Pauwel en zijne zuster Maria maakte. Echter moch-
ten zij van hunne broeders David en Tobias niets terugeischen
van wat hij dezen verschoten had. Nauwelijks had meester
Marten op 28 October 1631 den laatsten adem uitgeblazen, of
er ontstond over zijne nalatenschap een familietwist, die jaren
duurde en eens allerhevigst werd. Beide begunstigden waren
te zamen gaan wTonen; maar, toen Maria bij haren broeder
Tobias naar Dixmuide trok, wilde Pauwel hare kleederen
noch goederen laten volgen. David Rijckaert, die zijn zus-
ters voogd was, trok voor haar partij en wel derwijze, dat de
twee broeders elkaar tot driemaal in volle straat beleedigend