DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.20670#1047
Jan Frans van Bredael
io35
ontvangen. Bij het-eindigen der verbintenis zou hij ook eenen
nieuwen blauwlakenen mantel ten geschenke krijgen. In
dien mantel gewikkeld, voer Jan Frans van Bredael naar
Engeland, alwaar hij vele tafereelen voor den adel, en zelfs
voor den Koning, schijnt vervaardigd te hebben. Echter
kennen wij van hem slechts : een Ruiter die zijn Paard
laat beslaan, en Jagers en Jagerinnen te Paard
met Valken en Honden, in het museum van Dresden ;
en in de galerij van den Groothertog van Mecklenburg te
Schwerin, twee in den trant van Philips Wouwerman ge-
maalde Landschappen vol geharnaste Ruiters, be-
titeld : Tijdens den Slag, en Na den Slag.
In 1725 kwam onze kunstenaar van Londen te Antwer-
pen met eene echtgenoote, Catharina de Rijck, dochter van
Jan en van Barbara Engelberts, welke in onze stad nog
beviel van twee dochters en eenen zoon. Jan Frans van Bre-
dael was bij zijne wederkomst te Antwerpen als meesterszoon
vrijschilder geworden. Reeds den 1711 September 1726
benoemde men hem tot Deken der Gilde, welk ambt hij ook
in 1733, 1734 en 1735 bekleedde. Op 14 Augustus 1728 verleed
de vereerde kunstenaar met zijne zieke gade een testament
in hun huis der Gasthuisbeemden. Catharina de Rijck her-
stelde echter nog. Zij overleed eerst na 1730, terwijl haar
man stierf op 19 Februari 1750. Hun eenige zoon, op 7 Juni
1729 Jan Frans gedoopt, noemde zich insgelijks kunstschilder,
doch er is geen enkel zijner gewrochten tot ons gekomen.
Anton Gheringh maalde zelden figuurtjes, maar hij was de
medewerker onzer zedenschilder en leverde ook fraai gestof-
feerde binnenzichten van kerken der XVIIc eeuw. Zijn doopakt
werd te Antwerpen vruchteloos gezocht, omdat hij een Duit-
io35
ontvangen. Bij het-eindigen der verbintenis zou hij ook eenen
nieuwen blauwlakenen mantel ten geschenke krijgen. In
dien mantel gewikkeld, voer Jan Frans van Bredael naar
Engeland, alwaar hij vele tafereelen voor den adel, en zelfs
voor den Koning, schijnt vervaardigd te hebben. Echter
kennen wij van hem slechts : een Ruiter die zijn Paard
laat beslaan, en Jagers en Jagerinnen te Paard
met Valken en Honden, in het museum van Dresden ;
en in de galerij van den Groothertog van Mecklenburg te
Schwerin, twee in den trant van Philips Wouwerman ge-
maalde Landschappen vol geharnaste Ruiters, be-
titeld : Tijdens den Slag, en Na den Slag.
In 1725 kwam onze kunstenaar van Londen te Antwer-
pen met eene echtgenoote, Catharina de Rijck, dochter van
Jan en van Barbara Engelberts, welke in onze stad nog
beviel van twee dochters en eenen zoon. Jan Frans van Bre-
dael was bij zijne wederkomst te Antwerpen als meesterszoon
vrijschilder geworden. Reeds den 1711 September 1726
benoemde men hem tot Deken der Gilde, welk ambt hij ook
in 1733, 1734 en 1735 bekleedde. Op 14 Augustus 1728 verleed
de vereerde kunstenaar met zijne zieke gade een testament
in hun huis der Gasthuisbeemden. Catharina de Rijck her-
stelde echter nog. Zij overleed eerst na 1730, terwijl haar
man stierf op 19 Februari 1750. Hun eenige zoon, op 7 Juni
1729 Jan Frans gedoopt, noemde zich insgelijks kunstschilder,
doch er is geen enkel zijner gewrochten tot ons gekomen.
Anton Gheringh maalde zelden figuurtjes, maar hij was de
medewerker onzer zedenschilder en leverde ook fraai gestof-
feerde binnenzichten van kerken der XVIIc eeuw. Zijn doopakt
werd te Antwerpen vruchteloos gezocht, omdat hij een Duit-