DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.20670#0452
440
Peter Breughel II
zonen Jan en Frans opdroeg. Tot hunne voogden verkoos hij
ook zijne kunstvrienden Jan Baptist van Eyck en Gonzales
Coques. Nauwelijks was die laatste last volbracht, of hij
sloot voor eeuwig de oogen.
De reeds vroeger aangekondigde zonen van den Viezen
Breughel waren nu insgelijks als Meesters opgetreden. De
eerstgeborene van beiden, als zijn vader, Peter Breughel ge-
naamd, ontving het levenslicht te Brussel, omstreeks het einde
van 1564. 1 Zijne grootmoeder, Maria Verhulst, de weduwe
van den vermaarden Peter Coecke, leidde, als miniatuurschil-
deres, zijne eerste teekenoefeningen. Zoodra hij het penseel
kon houden, zond zij hem naar Antwerpen, om er leerling te
worden van Gillis van Conincxloo. Bij dezen landschap-
schilder kon de jonge Breughel zijne ingeboren kunstneiging
bezwaarlijk naar hartelust ontwikkelen. Hij hield niet veel
van het nabootsen der natuur. De fantastische scheppingen
zijns vaders vielen bijzonder in zijnen smaak, en hij wachtte
ook niet lang, om die te bestudeeren en na te volgen. Toen
zijn meester Gillis van Conincxloo, in het begin van 1585,
plotselings uit Antwerpen verdween, liet de twintig-jarige
Peter Breughel zich als vrijmeester onzer Sint Lucasgilde
inschrijven. Zijn hart was ook al spoedig in de Scheldestad
gevangen. Op 5 November 1588 huwde hij, in onze hoofdkerk,
Elisabeth Goddelet, en de schilder Hans Snellinck diende
hem daarbij tot getuige. Uit dit huwelijk sproten zeven kin-
deren. Het eerste was een zoon, in onze Sint Andrieskerk ge-
1 Den 22" Mei 1601 verklaart deze kunstenaar zes en dertig jaar oud te zijn en te
Antwerpen in de Bogaardstraat te wonen ; op 10 Oetober 1636 zegt hij twee en zeventig
jaar te tellen en gevestigd te zijn aan de Brabantsche Korenmarkt, thans de Graan-
markt.
Peter Breughel II
zonen Jan en Frans opdroeg. Tot hunne voogden verkoos hij
ook zijne kunstvrienden Jan Baptist van Eyck en Gonzales
Coques. Nauwelijks was die laatste last volbracht, of hij
sloot voor eeuwig de oogen.
De reeds vroeger aangekondigde zonen van den Viezen
Breughel waren nu insgelijks als Meesters opgetreden. De
eerstgeborene van beiden, als zijn vader, Peter Breughel ge-
naamd, ontving het levenslicht te Brussel, omstreeks het einde
van 1564. 1 Zijne grootmoeder, Maria Verhulst, de weduwe
van den vermaarden Peter Coecke, leidde, als miniatuurschil-
deres, zijne eerste teekenoefeningen. Zoodra hij het penseel
kon houden, zond zij hem naar Antwerpen, om er leerling te
worden van Gillis van Conincxloo. Bij dezen landschap-
schilder kon de jonge Breughel zijne ingeboren kunstneiging
bezwaarlijk naar hartelust ontwikkelen. Hij hield niet veel
van het nabootsen der natuur. De fantastische scheppingen
zijns vaders vielen bijzonder in zijnen smaak, en hij wachtte
ook niet lang, om die te bestudeeren en na te volgen. Toen
zijn meester Gillis van Conincxloo, in het begin van 1585,
plotselings uit Antwerpen verdween, liet de twintig-jarige
Peter Breughel zich als vrijmeester onzer Sint Lucasgilde
inschrijven. Zijn hart was ook al spoedig in de Scheldestad
gevangen. Op 5 November 1588 huwde hij, in onze hoofdkerk,
Elisabeth Goddelet, en de schilder Hans Snellinck diende
hem daarbij tot getuige. Uit dit huwelijk sproten zeven kin-
deren. Het eerste was een zoon, in onze Sint Andrieskerk ge-
1 Den 22" Mei 1601 verklaart deze kunstenaar zes en dertig jaar oud te zijn en te
Antwerpen in de Bogaardstraat te wonen ; op 10 Oetober 1636 zegt hij twee en zeventig
jaar te tellen en gevestigd te zijn aan de Brabantsche Korenmarkt, thans de Graan-
markt.