KRONIKA
przygotowywanemu korpusowi południowo-francuskich
emalii.
Prace sekcji VIII wzbogacił objazd po Wiedniu, dający
przegląd architektury XX wieku, prace piątej grupy roboczej
— wycieczka do Austriackiego Muzeum Żydowskiego w
Eisenstadt, a prace XII Kolokwium poświęconego Korpusowi
witraży średniowiecznych — objazd specjalistyczny po Dolnej
Austrii. Dla wszystkich uczestników Kongresu zorganizowano
zwiedzanie prowincji Wachau —■ zespołów klasztornych
w Melku, Góttweig, Herzogenburg i Diirnstein. Oddzielnie
przygotowano wyjazd do zespołu klasztornego w Kloster-
neuburg. Po zakończeniu Kongresu, za dodatkową opłatą,
można było wziąć udział w jednej z dwóch wersji specjalis-
tycznych objazdów po austriackich zespołach klasztornych
i ich skarbcach.
W czasie trwania Kongresu odbyły się posiedzenia orga-
nizacyjne Międzynarodowego Komitetu Historii Sztuki,
w których uczestniczył przewodniczący Komitetu Nauk
o Sztuce PAN prof. Jan Białostocki oraz prof. dr Lech Kali-
nowski. Nowym przewodniczącym Międzynarodowego Ko-
mitetu wybrany został prof. Hermann Fillitz, a miejscem
następnego Kongresu ma być w 1986 r. Waszyngton.
Kongres uroczyście zamknięto dnia 10 września w salach
Kunsthistorisches Museum.
Polscy historycy sztuki wygłosili w sumie szesnaście
referatów.
W sekcji I: prof. J. Białostocki, „Muzeum i teoria
w wiedeńskiej szkole historii sztuki” i dr S. Michalski, „Me-
todologiczne postawy szkoły wiedeńskiej w latach dwudzies-
tych i trzydziestych”.
W sekcji III: doc. dr A. S. Labuda, „Jednostka
i kolektyw w badaniach nad sztuką późnośredniowieczną”,
doc. dr A. Karłowska-Kamzowa, „Malarstwo gotyckie Europy
Wschodniej — zagadnienie odrębności regionu” i dr B. Dąb-
-Kalinowska, „Upadek tradycyjnych regionów artystycznych
i szkół w rosyjskim malarstwie XVII stulecia”.
W sekcji IV: prof. dr A. Ryszkiewicz, „Zbiory
publiczne dostępne i wystawy w Polsce na przełomie XVIII
i XIX wieku”, doc. dr T. Chrzanowski, „Kościół jako muzeum,
i muzeum w kościele: przykłady w Polsce”, dr M. Poprzęcka,
„Publiczność na wystawach malarstwa polskiego w II połowie
XIX wieku”.
W sekcji VI: prof. dr J. Kębłowski, „Przełom
w dziedzinie rzeźby ok. 1300 r. w Polsce”.
W sekcji VII: doc. dr J. Chrościcki, „Via Regia
w Europie centralnej i wschodniej w XVII i XVIII w.”,
prof. dr A. J. Miłobędzki, „Wiedeńskie modele kościoła
w późnobarokowej architekturze Europy Wschodniej”, prof.
dr K. Kalinowski, „Centrum artystyczne i prowincja: Wiedeń
a sztuka śląska XVIII w.”, mgr A. Baranowski, „Tradycja
średniowieczna w późnobarokowej architekturze centralnej
Europy”.
W sekcji VIII: prof. dr T. S. Jaroszewski, „Wiedeń-
skie Atelier Follera i Helmera a Polska”.
W czwartej grupie roboczej: doc. dr
A. Małkiewicz, „Szkoła Wiedeńska a historia sztuki w Polsce”.
W piątej grupie roboczej: doc. dr J. Z. Ło-
ziński, „Polskie synagogi”.
Komitet Nauk o Sztuce PAN koordynował przygoto-
wanie wyjazdu polskich kolegów na XXV Kongres Historii
Sztuki, a przewodniczący Komitetu był przewodniczącym
naszej delegacji.
Andrzej Rottermund
WY STAWY
ODSIECZ WIEDEŃSKA 1683 JUBILEUSZOWA WYSTAWA W ZAMKU
KRÓLEWSKIM NA WAWELU*
Do najpowszechniej znanych w Polsce wydarzeń histo-
rycznych należy bez wątpienia zwycięstwo Jana III od-
niesione 12 września 1683 r. nad oblegającą Wiedeń armią
turecką wielkiego wezyra Kara Mustafy. Sukces koalicyjnych
wojsk austriacko-polsko-niemieckich, dowodzonych przez
polskiego monarchę, miał istotne znaczenie polityczne i mo-
* Komisarzami zostali prof. dr Jerzy Szabłowski (Państwowe Zbiory
Sztuki na Wawelu) i prof. dr Zdzisław Żygulski jun. (Muzeum Narodowe
w Krakowie), zaś inspektorem mgr Stefan Zając (Państwowe Zbiory Sztuki
na Wawelu). Ogólną, koncepcję ekspozycji zarysował prof. Zdzisław Ży-
gulski. Scenariusz wystawy opracowali dr Magdalena Piwocka i mgr
Jerzy T. Petrus. Oprawa plastyczna jest dziełem Anny Mściwujewskiej-
-Wajdowej i Leszka, Wajdy.
ralne. Przyczynił się nie tylko do powstrzymania tureckiej
ekspansji, ale wpłynął również na wytworzenie się w Europie
nowej sytuacji geopolitycznej.
Dzieje Rzeczypospolitej w XVIII i XIX stuleciu ujawniły
inne jeszcze aspekty tego faktu historycznego. W dobie
utraty niepodległości i zagrożenia bytu narodowego wiedeńska
wiktoria urosła do rangi symbolu, mniej lub bardziej świado-
mie izolowanego od historycznego kontekstu. Przypomi-
nanie wówczas najświetniejszego, obok Grunwaldu, sukcesu
rodzimego oręża, świadczącego o roli Polski na arenie euro-
pejskiej, stanowiło ważny integrujący element w walce
o zachowanje świadomości narodowej. Z tych też powodów
462
przygotowywanemu korpusowi południowo-francuskich
emalii.
Prace sekcji VIII wzbogacił objazd po Wiedniu, dający
przegląd architektury XX wieku, prace piątej grupy roboczej
— wycieczka do Austriackiego Muzeum Żydowskiego w
Eisenstadt, a prace XII Kolokwium poświęconego Korpusowi
witraży średniowiecznych — objazd specjalistyczny po Dolnej
Austrii. Dla wszystkich uczestników Kongresu zorganizowano
zwiedzanie prowincji Wachau —■ zespołów klasztornych
w Melku, Góttweig, Herzogenburg i Diirnstein. Oddzielnie
przygotowano wyjazd do zespołu klasztornego w Kloster-
neuburg. Po zakończeniu Kongresu, za dodatkową opłatą,
można było wziąć udział w jednej z dwóch wersji specjalis-
tycznych objazdów po austriackich zespołach klasztornych
i ich skarbcach.
W czasie trwania Kongresu odbyły się posiedzenia orga-
nizacyjne Międzynarodowego Komitetu Historii Sztuki,
w których uczestniczył przewodniczący Komitetu Nauk
o Sztuce PAN prof. Jan Białostocki oraz prof. dr Lech Kali-
nowski. Nowym przewodniczącym Międzynarodowego Ko-
mitetu wybrany został prof. Hermann Fillitz, a miejscem
następnego Kongresu ma być w 1986 r. Waszyngton.
Kongres uroczyście zamknięto dnia 10 września w salach
Kunsthistorisches Museum.
Polscy historycy sztuki wygłosili w sumie szesnaście
referatów.
W sekcji I: prof. J. Białostocki, „Muzeum i teoria
w wiedeńskiej szkole historii sztuki” i dr S. Michalski, „Me-
todologiczne postawy szkoły wiedeńskiej w latach dwudzies-
tych i trzydziestych”.
W sekcji III: doc. dr A. S. Labuda, „Jednostka
i kolektyw w badaniach nad sztuką późnośredniowieczną”,
doc. dr A. Karłowska-Kamzowa, „Malarstwo gotyckie Europy
Wschodniej — zagadnienie odrębności regionu” i dr B. Dąb-
-Kalinowska, „Upadek tradycyjnych regionów artystycznych
i szkół w rosyjskim malarstwie XVII stulecia”.
W sekcji IV: prof. dr A. Ryszkiewicz, „Zbiory
publiczne dostępne i wystawy w Polsce na przełomie XVIII
i XIX wieku”, doc. dr T. Chrzanowski, „Kościół jako muzeum,
i muzeum w kościele: przykłady w Polsce”, dr M. Poprzęcka,
„Publiczność na wystawach malarstwa polskiego w II połowie
XIX wieku”.
W sekcji VI: prof. dr J. Kębłowski, „Przełom
w dziedzinie rzeźby ok. 1300 r. w Polsce”.
W sekcji VII: doc. dr J. Chrościcki, „Via Regia
w Europie centralnej i wschodniej w XVII i XVIII w.”,
prof. dr A. J. Miłobędzki, „Wiedeńskie modele kościoła
w późnobarokowej architekturze Europy Wschodniej”, prof.
dr K. Kalinowski, „Centrum artystyczne i prowincja: Wiedeń
a sztuka śląska XVIII w.”, mgr A. Baranowski, „Tradycja
średniowieczna w późnobarokowej architekturze centralnej
Europy”.
W sekcji VIII: prof. dr T. S. Jaroszewski, „Wiedeń-
skie Atelier Follera i Helmera a Polska”.
W czwartej grupie roboczej: doc. dr
A. Małkiewicz, „Szkoła Wiedeńska a historia sztuki w Polsce”.
W piątej grupie roboczej: doc. dr J. Z. Ło-
ziński, „Polskie synagogi”.
Komitet Nauk o Sztuce PAN koordynował przygoto-
wanie wyjazdu polskich kolegów na XXV Kongres Historii
Sztuki, a przewodniczący Komitetu był przewodniczącym
naszej delegacji.
Andrzej Rottermund
WY STAWY
ODSIECZ WIEDEŃSKA 1683 JUBILEUSZOWA WYSTAWA W ZAMKU
KRÓLEWSKIM NA WAWELU*
Do najpowszechniej znanych w Polsce wydarzeń histo-
rycznych należy bez wątpienia zwycięstwo Jana III od-
niesione 12 września 1683 r. nad oblegającą Wiedeń armią
turecką wielkiego wezyra Kara Mustafy. Sukces koalicyjnych
wojsk austriacko-polsko-niemieckich, dowodzonych przez
polskiego monarchę, miał istotne znaczenie polityczne i mo-
* Komisarzami zostali prof. dr Jerzy Szabłowski (Państwowe Zbiory
Sztuki na Wawelu) i prof. dr Zdzisław Żygulski jun. (Muzeum Narodowe
w Krakowie), zaś inspektorem mgr Stefan Zając (Państwowe Zbiory Sztuki
na Wawelu). Ogólną, koncepcję ekspozycji zarysował prof. Zdzisław Ży-
gulski. Scenariusz wystawy opracowali dr Magdalena Piwocka i mgr
Jerzy T. Petrus. Oprawa plastyczna jest dziełem Anny Mściwujewskiej-
-Wajdowej i Leszka, Wajdy.
ralne. Przyczynił się nie tylko do powstrzymania tureckiej
ekspansji, ale wpłynął również na wytworzenie się w Europie
nowej sytuacji geopolitycznej.
Dzieje Rzeczypospolitej w XVIII i XIX stuleciu ujawniły
inne jeszcze aspekty tego faktu historycznego. W dobie
utraty niepodległości i zagrożenia bytu narodowego wiedeńska
wiktoria urosła do rangi symbolu, mniej lub bardziej świado-
mie izolowanego od historycznego kontekstu. Przypomi-
nanie wówczas najświetniejszego, obok Grunwaldu, sukcesu
rodzimego oręża, świadczącego o roli Polski na arenie euro-
pejskiej, stanowiło ważny integrujący element w walce
o zachowanje świadomości narodowej. Z tych też powodów
462