Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Hinweis: Ihre bisherige Sitzung ist abgelaufen. Sie arbeiten in einer neuen Sitzung weiter.
Metadaten

Wolf, Gunther
Satura mediaevalis: Gesammelte Schriften ; Hrsg. zum 65. Geburtstag (Band 2): Ottonenzeit — Heidelberg, 1995

DOI Seite / Zitierlink: 
https://doi.org/10.11588/diglit.15264#0054

DWork-Logo
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
De pactis Ottonis I.

Im 10. Kapitel des 3. Buches seiner Sachsengeschichte1 berichtet der Mönch Widukind
von Corvey zunächst von Ottos I. Heirat mit Adelheid von Burgund, der Königinwitwe
der Lombardei, am 9. Oktober 951, dann von dem Aufbruch des frischvermählten Paares
im Februar 952 nach Sachsen, wo Otto Ostern (18. April) zu feiern gedachte. König Be-
rengar II. sei, von Konrad dem Roten, Ottos Schwiegersohn, dazu gebracht, Otto gefolgt,
sei aber auf Betreiben Heinrichs von Bayern, des Königs Bruder, der auch gegenüber Ot-
tos primogenitus und Thronfolger Liudolf Verachtung gezeigt habe, zunächst bei Otto
nicht vorgelassen worden, habe dann aber den Treueid zusammen mit seinem Sohn
Adalbert auf Otto geschworen2. Im 12. Kapitel erwähnt Widukind3: Nati sunt autem regi
filii ex serenissima regina (Adelheid) primogenitus (sie!) Heinricus*, secundus Bruno, tertius
paterni nominis maiestate designatus ...ifüiam7 quoque sanetae matris eius vocabulo insignitam
... Daran schließt sich bei Widukind im 13. Kapitel an8: Enimvero rex cum regiones Fran-
corum urbesejue cireuiret, audivit, quia ei (sie!) insidiae pararentur afilio'' generoque'0; quaprop-
ter summus pontifex revocatus ... suseepit regem Mogontiae, ibi ei (Otto I.) aliquamdiu mini-
strans". Nefanda consilia prodita afilio generoque animadversa, purgandi locum criminis cum
consilio pontificis (EB Friedrich von Mainz)12 petunt et impetrant. Qui licet sceleris manifeste
arguerentur, paruit tarnen rex eorum sententiis in omnibus locorum, temporumque angustia.
Diese Mainzer Ereignisse berichtet der Contimiator Reginonis, der spätere Erzbischof
Adalbert von Magdeburg, wie folgt13: Rex igitur Inglinheim perveniens paucis suorum fideli-
um secum habitis non tutius inter medios hostes pascha celebrandum ratus Mogontiam inde se-
cessit. Ubi aliter, quam regem decebat, diutius ante portas expectans Friderico archiepiscopo iam
cum Ulis (Liudolf und Konrad) vix urbis ingressum obtinuit. Tunc Liudolfiis et Cuonradus ibi
ficta ad eum humilitate, ut post damit, venientes nihil talium se in eius contraietatem egisse dice-
bant, sed si Heinricus frater eius in pascha Inglinheim veniret, illum se comprehensuros non ne-
gabant. Quod rex tranquille et modeste suseipiens navigio Coloniam attigit indeque progrediens
Drotmanni (Dortmund) vico pascha celebravit.

Zum Osterfest 953 schreibt Widukind": Et cum apparatus paschalis apud Aquas (Aachen)
fieri oporteret, comperit, quia nichil sibi dignum ibi paratum esset, maternis gaudiis et offieiis de-
center curatur, regemque, quem in Francia (Franken) pene perdidit, in patria (Sachsen) magni-
flee reeepit'5. Nam confortatus amicorum gentisque propriae presentia, irritum fecit pactum™,
quod coactus inire confessus est. Edictum est fdio generoque auetores sceleris puniendos tradere
aut certe se hostes publicos nosse. Pactis pristinis pontifex (Friedrich von Mainz) intercessit,
tamquam paci et concordiae consulturus. Ob id regi (Otto) fit suspectus, amicis regalibus consi-
liariisque omnimodis spemendus ... Mainz/Ingelheim war im März 95317, Dortmund am3.
April18, der folgende Reichstag in Fritzlar im Mai (?) 953". Hier klagte Ottos Bruder Hein-

93
 
Annotationen