Instytut Sztuki (Warschau) [Editor]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Editor]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Editor]: Biuletyn Historii Sztuki (18.1956)

HELENA KOZAKIEWICZÓW A

kadek z postaciami świętych stojących lub w półpo-
staci, lecz całość ma charakter raczej dekoracyjny. Nie
przypomina to w niczym pomnika drobińskiego, które-
go odrębność polega na położeniu akcentu na architek-
tonicznej roli dwuarkadowyeh wnęk wraz z umiesz-
czonymi w nich figurami. O ile schemat dwóch arkad
wpisanych w prostokąt zwieńczony trójkątem wystę-
puje niekiedy w architekturze włoskiej np. głównie
w kompozycji okien, jest on jednak niespotykany
w rzeźbie nagrobnej.

Przedstawienie zmarłych w postawie siedzącej nie
miało dotychczas precedensu w polskiej rzeźbie na-
grobnej, a powtórzy się jeszcze raz w renesansie,
w nagrobku Spytka Jordana w kościele św. Kata-
rzyny w Krakowie. Nowa myśl renesansowa znajduje
swój wyraz: figury na nagrobku nie mają być przed-
stawieniem zmarłych, lecz pomnikiem żyjących. Lecz
skąd wziął artysta swój pierwowzór? Szukając odpo-
wiedzi na to pytanie, stwierdzamy, że należy się tu
liczyć z wpływem Michała Anioła. Z jednej strony


11. 9. Część środkowa nagrobka bpa Andrzeja Noskowskiego w kolegiacie pułtuskiej.
(Fot. M. Kopydłowski)

14