Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (18.1956)

NAGROBKI KRYSKICH W DROBINIE


II. 13. Nagrobek Stanisława, Małgorzaty i Piotra Kryskich w kościele parafialnym
w Drobinie, ok. 1609-13. (Fot. M. Kopydłowski, zb. PIS)

pośrodku, uzupełniają znane w tym czasie motywy
dekoracyjne. Trudno natomiast znaleźć w polskiej
rzeźbie motyw składający się z szeregu pater z owo-
cami, wychodzący z puklowanego naczynia, stojącego
na trzech kulkach, a zakończony trzema rozetkami na
łodyżkach. Motyw ten znajduje się na słupie rozdzie-
lającym wnęki, ponad którymi zwiesza się belkowa-
nie, zamykające i hamujące pięcie się wzwyż deko-
racji. Na fryzie umieszczono tablice inskrypcyjne, po-
dobne do dolnej, a na architrawach wazony z wycho-

dzącymi z nich trzema główkami kwiatowymi. Ten
motyw, jak również roślinną wić o trzech maków-
kach w zakończeniu, którą mamy na zdwojeniu pi-
lastrów, spotkamy w rzeźbie polskiej kilka lat póź-
niej i to przeważnie w twórczości Santi Gucciego,
oraz związanych z nim warsztatach. Charakterystycz-
ne dla nagrobka drobińskiego jest jego zwieńczenie
trójkątnym frontonem, sporadycznie używanym w
rzeźbie polskiej przez Padovana lub w dziełach z nim
związanych. Wprowadzenie nieozdobionego — poza

19