Instytut Sztuki (Warschau) [Editor]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Editor]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Editor]: Biuletyn Historii Sztuki (18.1956)

AUTOPORTRET SIEMIGINOWSKIEGO


II. 1. Jerzy Eleuter Szymonowicz-Siemiginowski, autoportret, ok. r. 1710.
Wl. Antoniego Siemiginou><skiego, Stalinogród. (Foto-Styl)

Trzeci wiersz napisu na portrecie brzmi: „Hrabia
Sancti Romani Imperii11. Napis ten i obecność orderu
wytłumaczyć można dwojako.
Mógł Siemiginowski dostać order i tytuł Kawalera
Złotej Ostrogi bezpośrednio od papieża lub przez ręce
jego bratanka, ks. Liwiusza Odescalchi. W owym cza-
sie order ten spowszedniał tak, że rozdawali go ksią-
żęta i dostojnicy duchowni, np. nuncjusze8. Mogłaby
to być nagroda za serię sztychów wedle Baldiego, de-

cooptatur". Pozwala to stwierdzić, że geometra w służ-
bie Dobrogosta Krasińskiego (nagrobek w farze w Wę-
growie) o tym samym imieniu i nazwisku, to zapew-
ne osoba identyczna z malarzem Jana III. Wypis po-
wyższy zawdzięczam uprzejmości doc. dra Z. Wdo-

dykowaną księciu przez Eleutera w 1682 r.9; zdanie
breve o nadwornych hrabiach stałoby się powodem
do umieszczenia napisu na portrecie. Nierozgłaszanie
„hrabiostwa“ przez Eleutera jest zrozumiałe w świetle
konstytucji o tytułach z roku 1673, która karze infa-
mią za same aspiracje tytułowe10. Ton przywileju
Jana III, nadającego wieś Łukę, zasadniczo nie prze-
czy tej hipotezie, wzmiankuje tylko o „nie tak daw-

wiszewskiego, któremu składam serdeczne' podzię-
kowania.
8 [Szymański] B., jw., s. 275.
9 Gębarowicz M., jw., s. 7.
10 Volumina Legum V, wyd. Ohryzki, Petersburg
1860, s. 73.

141