Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (18.1956)

JERZY KOWALCZYK

wotnie część fasady i całe wnętrze pokrywała „pro-
stym pędzlem malowana" polichromia, która zapew-
ne harmonizowała z niewyszukaną architekturą ko-
ścioła; zabielono ją po pożarze 1815 r.
Skromny jednonawowy kościół wykazuje niejed-
nolitość koncepcji architektonicznej. Już w zarysie
rzutu odczytuje się wyraźną różnicę w potraktowaniu
poszczególnych jego części. Trójfoocznie zamknięte
prezbiterium z zakrystią na osi, zakończoną też poli-
gonalnie (ponad nią mieści się skarbczyk), oraz dwie
cylindryczne, flankujące basztki wskazują na trady-
cjonalny, gotycko-renesansowy repertuar form archi-
tektonicznych. Natomiast korpus nawy z dwoma wie-
żami przy fasadzie, to architektura o wyraźnych ce-
chach baroku. Wnętrze nawy rozczłonkowane jest fi-
larami przyściennymi, które wydzielają poszczególne
przęsła nakryte sklepieniem żaglastym na gurtach.
Między filarami opiętymi parami pilastrów, utworzo-

ne są charakterystyczne wnęki ołtarzowe przesklepio-
ne u góry kolebką. Prezbiterium natomiast nakryte
skromnym sklepieniem kolebkowym z lunetami po-
zbawione jest wewnętrznej artykulacji.
Dwukondygnacjową fasadę główną o spokojnej,'
płaskiej powierzchni urozmaicają jedynie gładkie pi-
lastry, nisze z figurami i otwory okienne. Obydwie
kondygnacje wyraźnie odcięte są od siebie belkowa-
niem o bogato profilowanym i silnie wysadzonym
gzymsie, który nieprzerwanie obiega wokół budowlę.
Konsekwentne oprowadzenie na jednym poziomie
dolnej linii dachu i zaakcentowanie jej na fasadzie
głównej i ścianie czołowej prezbiterium, przywodzi na
myśl analogie z architekturą drewnianą, dla której
moment ten jest niezwykle charakterystyczny. Wą-
skie otwory okienne przypominają podobne rozwią-
zania stosowane w lubelskiej architekturze późnore-
nesansowej.' Operowanie skromnym detalem o upro-


II. 4. Biskupice, kościół parafialny. Prezbiterium. (Fot. zb. PIS)

148