Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (18.1956)

KS. SZCZĘSNY DETTLOFF


11. 17. Głowa Madonny z kościoła św. Doroty we Wrocławiu.
(Fot. E. Kozłowska-Tomczyk' zb. P.I.S.)

Nie mogę na tym miejscu niestety dać dowodów
całokształtu mego twierdzenia w sposób wyczerpujący
w ilustracjach. Wystarczy jednak kilka pouczających
przykładów.
I tak weźmy choćby Madonnę toruńską (il. 19),
a więc przypuszczalnie czeskiego impulsu. Kto przy-
sięgnie, że tak właśnie wyglądały dworki Luksem-
35 Kieslinger w /swej pracy Die mittelalterłiche
Plastik in Osterreich, jw., s. 59 i n., kruszy kopię za
jej prowieniencją austriacką, ponieważ pochodzi

burgów, z których ci rzeźbiarze podobno brali wzory
(Wiese, Feulner)? Albo słynna Matka Boska z Krum-
lova (il. 1210), zatem z pewnością czeska (ok. 1415)35.
Przecież w jej twarzy wyraża się jedynie przywiązanie
pięknej matki do syna. A dalej przypatrzmy się póź-
niejszej (ok. 1400 r.) tzw. „Madonna im Strahlen-
kranz“ z norymberskiego kościoła św. Sebalda (il. 21).
z pogranicza Austrii i Czech. Autor łączy, nie wiado-
mo na jakiej podstawie, Madonnę Krumlovską bez-
pośrednio z wrocławską ze św. Doroty.

214