Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (18.1956)

KS. SZCZĘSNY DETTLOFF


II. 21. T. zw. „Madonna im Strdhlenkranz“ z kościoła
św. Sebalda w Norymberdze. (Fot. wg H. Hóhn,
Gotische Niirnberger Plastik)

II. 22. Sw. Barbara (?) z Dolnej Bawarii, Monachium,
Nationalmuseum. (Fot. wg H. Wilm,
Gotische Tonplastik)

środkowej czy południowej Europy. Jest ona wy-
kwitem poproś tu tego nie uchwytnego fluidum, które
zaprawia swymi różnorodnymi typami, swymi odmien-
nymi, choć do jednego mianownika sprowadzanymi
formami, swymi duchowymi i dynamicznymi założe-
niami kompozycyjnymi' wszystkie ośrodki całego tego
obszernego regionu. Matka Boska od św. Doroty jest
przede wszystkim samoistnym wyrazem indywidual-
ności świetnego artysty, który, nie wysuwając się za-
sadniczo poza swój czas, potrafił jednak dać kon-
cepcję nie mającą sobie równej i — zawrócić głowę

badaczom, poszukującym w pocie czoła bliższych dla
tego zabytku analogii. Czym jej nie tłumaczono
i z czym jej nie łączono — poprzez typ tzw. ,,Pięknych
Madonn11, poprzez skomplikowany rzut szat i poprzez
fałdy i fałdeczki, a nieśmiało tylko próbowano znaleźć
dla niej analogię w innych zabytkach tego tematu. Aż
ostatecznie wszystkie te wysiłki przysłoniły postać zna-
komitego twórcy tej rzeźby o niepoślednim znaczeniu.
Takim to też zboczeniem z właściwej drogi nazwać
można próby wiązania Madonny wrocławskiej z da-

218