Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (18.1956)

ANNA STRZELECKA

krakowski30, był niewątpliwie dwór Gniewosza na
dzisiejszym terenie św. Michała. U Gniewosza zatrzy-
mał się — „stanął gospodą*' — Wilhelm, jak nas obja-
śnia Długosz31. Nie zastanawialiśmy się nigdy, gdzie
ten dom Gniewosza stał w Krakowie. Z aktu sprze-
daży opatowi tynieckiemu wiemy już, że tuż pod
Zamkiem, „in platea Legathsca**. Książę Wilhelm, wy-
pędzony z Wawelu przez stróżów królestwa, mógł się
do tego dworu szybko schronić, skąd uszedł dalej zo-
stawiając Gniewoszowi swoje „skarby “. Sądzę, że
właśnie posiadanie dworu w takim miejscu wypa-
dowym było główną legitymacją Gniewosza w oczach

30 Dąbrowski, jw.

Władysława Opolskiego i zakwalifikowało go do ode-
grania w wydarzeniach historycznych roli, której
zresztą odegrać do -końca nie dały mu wypadki.
Dzieje obydwu tych dworów należące do doku-
mentacji gmachów powięziennych św. Michała
w Krakowie wiążą się z ważnymi etapami histo-
rii Polski: z początkami reformacji i z Odrodzeniem,
a także z przełomem w. XIV na XV, kiedy siły spo-
łeczne, reprezentowane wówczas przez grupę poli-
tyczną szlachecką zwaną panami małopolskimi, bro-
niły tronu i państwa przed polityką dynastyczną
i kosmopolityczną panujących.

31 Długosz, Hist. Pol. III, s. 456.


286