Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (39.1977)

II. 1. Ignacy Jasiński przy sztalugach, wg fot. 1858—60.
(Repr. J. Langda)

IZABELLA GALICKA, HANNA SYGIETYŃSKA
IGNACY JASIŃSKI—MALARZ ZAPOMNIANY
(1833 — 1878)

...to co tworzył nacechowane było zawsze głębszą jakąś
myślą, sumiennością w wykonaniu i poważnem pojmo-
waniem zadania sztuki. („Tygodnik Ilustrowany” 1878)

Urodzony Kaliszanin, potem uczeń gubernialnego gimna-
zjum w Suwałkach. Pilny elew warszawskiej Szkoły Sztuk
Pięknych zarazem student Akademii Medyko-Chirurgicznej.
Wkrótce (z biedy) urzędnik Towarzystwa Kredytowego
Ziemskiego. Potem znów nagradzany uczeń klasy Wagnera
w Monachium, ale przedtem buntownik podejrzany o przy-
należność do partii Mierosławskiego oraz o udział w spisku
na życie carskiego namiestnika i za to skazany na zesłanie

w głąb Rosji. Po powrocie inicjator seansów malowania
z żywego modela na wieczornych zebraniach w swoim atelier,
podróżnik do Włoch zwiedzający Pompeję, Mediolan, ale
i wędrownik po ojczystym kraju rysujący motywy z Poronina,
Ojcowa, Zakopanego, Chmielnika, Dzierzążni, Szelągówki.
Wiele zawarł Ignacy Jasiński w swoim niedługim życio-
rysie. Jego twórczość oceniono życzliwie i scharakteryzowano

73