DOI Artikel:
Wspomnienia pośmiertne
DOI Artikel:Chodyński, Antoni Romuald: Bronisław Mora-Mieszkowski: 1909-1976
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.48235#0409
w S P o M N I E N I A
POŚMIERTNE
BRONISŁAW MORA-MIESZKOWSKI
1909—1976
Wszyscy, którzy bodaj raz zetknęli się z mgr Bronisławem
Morą-Mieszkowskim zachowali Go w swej pamięci jako czło-
wieka bez reszty oddanego sprawie ochrony zabytków i wszel-
kich dóbr kultury. Należał On bowiem do tego pokolenia,
które z domu rodzinnego i z okresu studiów wyniosło wszech-
stronne, humanistyczne wykształcenie, a w stosunku do pracy
— najpełniej wyrażone poczucie obowiązku i rzeczywistości.
Długi okres swego życia związał mgr Mieszkowski z Gdań-
skiem, Pomorzem Gdańskim, z zamkiem i Muzeum Zamko-
wym w Malborku.
Urodził się 17 czerwca 1909 r. w Nowym Targu. W latach
1928—31 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Studia przerwał w związku ze służbą wojskową, którą do r.
1932 odbywał w Cieszynie i Złoczowie. Po ukończeniu służby
w 52 pułku podch. w Złoczowie nie kontynuował już studiów
prawniczych lecz zapisał się na historię sztuki na Wydziale
Humanistycznym tej Wszechnicy, a po uzyskaniu absoluto-
rium, specjalizował się w zakresie sztuki średniowiecznej.
Przygotowaniu pracy magisterskiej przeszkodził wybuch
drugiej wojny światowej. Bronisław Mieszkowski wcielony
został do Morskiego Pułku Strzelców w Gdyni na Kępie Oksyw-
skiej. Ranny w bitwie pod Kosakowem, dostał się do niewoli
niemieckiej już 14 września 1939 r. Jego droga jeniecka prze-
biegała przez lazaret Templin/Uckermark, Oflag IV AHohnste-
in; Oflag II B Arnswalde, Oflag II D Gross Borm, Stalag
X B Sandbostel do 29 kwietnia 1945 r., a następnie obóz
przejściowy Delmenhorst pod Bremą i pracę w CTB, UNNRA
CHQ — Arolsen koło Kassel.
Po powrocie do kraju we wrześniu r. 1946, rozpoczął pracę
w Państwowych Zbiorach Sztuki na Wawelu, jednocześnie
kończąc swoją pracę magisterską i uzyskując dyplom magis-
tra fil. w zakresie historii sztuki na UJ.
Wkrótce przyniósł się na Wybrzeże Gdańskie, by tu od
r. 1947 do czerwca r. 1951, w zniszczonym i ograbionym
z dzieł sztuki mieście rozpocząć pracę na stanowisku zastępcy
prof. inż. arch. Jana Borowskiego, konserwatora wojewódz-
kiego. W okresie intensywnej odbudowy Gdańska z ruin
i przywrócenia do dawnej świetności ciągu tzw. Drogi Kró-
lewskiej, podczas restauracji Głównego Miasta i najbardziej
wartościowych zabytków gdańskich i ówczesnego wojewódz-
twa gdańskiego — mgr Bronisław Mieszkowski kierował
większością tych prac od 15 czerwca r. 1951 do 30 listopada
r. 1958, jako Wojewódzki Konserwator Zabytków, a od czer-
wca r. 1964, jako Kierownik Pracowni Konserwacji Dzieł
Sztuki w PPKZ O/Gdańsk. W okresie lat 1952—57 wykładał
również historię sztuki na Wydziale Architektury Politechniki
Gdańskiej.
Jednak najdłuższy okres swego pracowitego życia spędził
w Malborku, początkowo, od chwili powołania przez Minister-
stwo Kultury i Sztuki Muzeum Zamkowego w r. 1961, jako
kustosz, następnie — od r. 1966 do dnia 31 grudnia r. 1975,
to jest do chwili przejścia na emeryturę, jako kurator zbiorów
sztuki.
Doskonale obeznany z terenem swoich poprzednich prac,
z całokształtem zagadnień konserwatorskich, zasób praktyki,
jaką zdobył podczas kierowania restauracją i konserwacją
zabytków Gdańska, oddał na usługi Malborka podczas uczest-
nictwa w Komisji Konserwatorskiej do spraw zabezpieczenia
i odbudowy zamku malborskiego.
389
POŚMIERTNE
BRONISŁAW MORA-MIESZKOWSKI
1909—1976
Wszyscy, którzy bodaj raz zetknęli się z mgr Bronisławem
Morą-Mieszkowskim zachowali Go w swej pamięci jako czło-
wieka bez reszty oddanego sprawie ochrony zabytków i wszel-
kich dóbr kultury. Należał On bowiem do tego pokolenia,
które z domu rodzinnego i z okresu studiów wyniosło wszech-
stronne, humanistyczne wykształcenie, a w stosunku do pracy
— najpełniej wyrażone poczucie obowiązku i rzeczywistości.
Długi okres swego życia związał mgr Mieszkowski z Gdań-
skiem, Pomorzem Gdańskim, z zamkiem i Muzeum Zamko-
wym w Malborku.
Urodził się 17 czerwca 1909 r. w Nowym Targu. W latach
1928—31 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Studia przerwał w związku ze służbą wojskową, którą do r.
1932 odbywał w Cieszynie i Złoczowie. Po ukończeniu służby
w 52 pułku podch. w Złoczowie nie kontynuował już studiów
prawniczych lecz zapisał się na historię sztuki na Wydziale
Humanistycznym tej Wszechnicy, a po uzyskaniu absoluto-
rium, specjalizował się w zakresie sztuki średniowiecznej.
Przygotowaniu pracy magisterskiej przeszkodził wybuch
drugiej wojny światowej. Bronisław Mieszkowski wcielony
został do Morskiego Pułku Strzelców w Gdyni na Kępie Oksyw-
skiej. Ranny w bitwie pod Kosakowem, dostał się do niewoli
niemieckiej już 14 września 1939 r. Jego droga jeniecka prze-
biegała przez lazaret Templin/Uckermark, Oflag IV AHohnste-
in; Oflag II B Arnswalde, Oflag II D Gross Borm, Stalag
X B Sandbostel do 29 kwietnia 1945 r., a następnie obóz
przejściowy Delmenhorst pod Bremą i pracę w CTB, UNNRA
CHQ — Arolsen koło Kassel.
Po powrocie do kraju we wrześniu r. 1946, rozpoczął pracę
w Państwowych Zbiorach Sztuki na Wawelu, jednocześnie
kończąc swoją pracę magisterską i uzyskując dyplom magis-
tra fil. w zakresie historii sztuki na UJ.
Wkrótce przyniósł się na Wybrzeże Gdańskie, by tu od
r. 1947 do czerwca r. 1951, w zniszczonym i ograbionym
z dzieł sztuki mieście rozpocząć pracę na stanowisku zastępcy
prof. inż. arch. Jana Borowskiego, konserwatora wojewódz-
kiego. W okresie intensywnej odbudowy Gdańska z ruin
i przywrócenia do dawnej świetności ciągu tzw. Drogi Kró-
lewskiej, podczas restauracji Głównego Miasta i najbardziej
wartościowych zabytków gdańskich i ówczesnego wojewódz-
twa gdańskiego — mgr Bronisław Mieszkowski kierował
większością tych prac od 15 czerwca r. 1951 do 30 listopada
r. 1958, jako Wojewódzki Konserwator Zabytków, a od czer-
wca r. 1964, jako Kierownik Pracowni Konserwacji Dzieł
Sztuki w PPKZ O/Gdańsk. W okresie lat 1952—57 wykładał
również historię sztuki na Wydziale Architektury Politechniki
Gdańskiej.
Jednak najdłuższy okres swego pracowitego życia spędził
w Malborku, początkowo, od chwili powołania przez Minister-
stwo Kultury i Sztuki Muzeum Zamkowego w r. 1961, jako
kustosz, następnie — od r. 1966 do dnia 31 grudnia r. 1975,
to jest do chwili przejścia na emeryturę, jako kurator zbiorów
sztuki.
Doskonale obeznany z terenem swoich poprzednich prac,
z całokształtem zagadnień konserwatorskich, zasób praktyki,
jaką zdobył podczas kierowania restauracją i konserwacją
zabytków Gdańska, oddał na usługi Malborka podczas uczest-
nictwa w Komisji Konserwatorskiej do spraw zabezpieczenia
i odbudowy zamku malborskiego.
389