MIECZYSŁAW PASZKIEWICZ
II. 9. Stefano della Bella, karta ze szkicownika
r [w Uffizi we Florencji, nr 6015
22. — Rys. ołówek, pióro (il. 14), Nr 6025 (76). Szkic jeźdźca
i konia w cwale, zwróconego w lewo. Jeździec przedsta-
wiony jest w otwartym hełmie z wielkim pióropuszem,
nieco groteskowym oraz w długiej, luźnej szacie i w bu-
fiastych spodniach sięgających kostek. U lewego boku
szabla i mała torba, oraz przytroczone pod lewym ko-
lanem: koncerz i czekan. Konia okrywa czaprak z frę-
dzlą, a uprząż przybrana jest z orientalnym bogactwem
i z teatralną (czy cyrkową) przesadą. Na tarczy skrzydło
i szpony (sępie), przedstawienie identyczne z herbem
Kopacz I22. U góry tarczy przymocowany jest pió-
ropusz. Może nie od rzeczy będzie przypomnieć, że herb
Kopacz I ma w klejnocie trzy strusie pióra. Ponad
jeźdźcami po lewej znajduje się osobny szkic buńczuka,
a po prawej dwa (ołówkowe) szkice sajdaka z lukiem.
23. •— Rys. ołówek, pióro (il. 15), Nr 6027 (77). Bogato
przystrojony wielbłąd kroczy w lewo. Na nim siedzi
muzykant bijący w mały bęben umieszczony z przodu,
z boku przywieszono drugi, wielki bęben. Szyję wiel-
błąda okrywa siatka. Z niej, a także z bębnów i uprzęży
zwisają frędzle. Wśród ozdób widać dzwonki. Na głowie
wielbłąda stoi (czy: jest przymocowany) kogut, a za
przystrojonym i okrytym garbem widnieją: buńczuk
i chorągiewka. Szczegóły ozdób (np. siatka na szyi
i karku zwierzęcia, oraz długie frędzle związywane
22 J. OSTROWSKI, Księga Herbowa Rodów Polskich, Warszawa
1897—1916, il. nr 1431 na s. 250, tekst s. 147: Kopacz I [...] W polu czer-
wonym — czarne skrzydło na złotej sępiej stopie. Nad hełmem w koronie trzy
pióra strusie.
170
II. 9. Stefano della Bella, karta ze szkicownika
r [w Uffizi we Florencji, nr 6015
22. — Rys. ołówek, pióro (il. 14), Nr 6025 (76). Szkic jeźdźca
i konia w cwale, zwróconego w lewo. Jeździec przedsta-
wiony jest w otwartym hełmie z wielkim pióropuszem,
nieco groteskowym oraz w długiej, luźnej szacie i w bu-
fiastych spodniach sięgających kostek. U lewego boku
szabla i mała torba, oraz przytroczone pod lewym ko-
lanem: koncerz i czekan. Konia okrywa czaprak z frę-
dzlą, a uprząż przybrana jest z orientalnym bogactwem
i z teatralną (czy cyrkową) przesadą. Na tarczy skrzydło
i szpony (sępie), przedstawienie identyczne z herbem
Kopacz I22. U góry tarczy przymocowany jest pió-
ropusz. Może nie od rzeczy będzie przypomnieć, że herb
Kopacz I ma w klejnocie trzy strusie pióra. Ponad
jeźdźcami po lewej znajduje się osobny szkic buńczuka,
a po prawej dwa (ołówkowe) szkice sajdaka z lukiem.
23. •— Rys. ołówek, pióro (il. 15), Nr 6027 (77). Bogato
przystrojony wielbłąd kroczy w lewo. Na nim siedzi
muzykant bijący w mały bęben umieszczony z przodu,
z boku przywieszono drugi, wielki bęben. Szyję wiel-
błąda okrywa siatka. Z niej, a także z bębnów i uprzęży
zwisają frędzle. Wśród ozdób widać dzwonki. Na głowie
wielbłąda stoi (czy: jest przymocowany) kogut, a za
przystrojonym i okrytym garbem widnieją: buńczuk
i chorągiewka. Szczegóły ozdób (np. siatka na szyi
i karku zwierzęcia, oraz długie frędzle związywane
22 J. OSTROWSKI, Księga Herbowa Rodów Polskich, Warszawa
1897—1916, il. nr 1431 na s. 250, tekst s. 147: Kopacz I [...] W polu czer-
wonym — czarne skrzydło na złotej sępiej stopie. Nad hełmem w koronie trzy
pióra strusie.
170