DOI issue:
Nr. 1-2
DOI article:Komunikaty
DOI article:Wierzbicka, Anna: Aleksander Rzewuski rysownik i grafik działający w paryżu
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.48914#0157
ALEKSANDER RZEWUSKI
II. 3. Aleksander Rzewuski, "Mile Isabelle de Francis", sucha igła na papierze,
Biblioteka Narodowa w Warszawie
III. 3. A leksander Rzewuski, "MIle Isabelle de Francis ", dry point on paper,
National Library in Warsaw
Wschód, wykorzystał projektując kostiumy i scenogra-
fie do baletów.
W roku 1923 Rzewuski postanowił spróbować
swych sił w grafice i wykonał suchą igłą portret siostry
Ady. Pracę tę, wraz z rysunkami do "Feminy", czarno-
białymi rysunkami przedstawiającymi ulicę paryską i
projektami orientalnych kostiumów do filmu Blaise'a
Cendrarsa wystawił w czerwcu 1923 w prestiżowej
Galerie Georges Petit w Paryżu4. Wystawa cieszyła się
dużym powodzeniem i spowodowała dalsze, liczne za-
mówienia, zwłaszcza na portrety suchą igłą (il. 3)5. Na
kolejnej ekspozycji w kwietniu 1925 w Galerie Jean
Charpentier artysta pokazał 44 portrety kobiece wyko-
nane suchą igłą, makiety kostiumów do rewii w Mou-
lin-Rouge oraz gwasze6. Także i ta wystawa miała dobrą
prasę. Jesienią 1926 Rzewuski otrzymał zaproszenie do
Stanów Zjednoczonych od aktorki Poli Negri. Miał tam
liczne propozycje wykonania portretów. W tym samym
czasie jednakże, pod wpływem rozmów z filozofem
Jacques Maritainem, dojrzewała w nim chęć wstąpienia
do klasztoru. Dnia 25 listopada 1926 r., w tajemnicy
przed rodziną i większością przyjaciół, Rzewuski udał
się do klasztoru dominikanów Saint-Maximin koło
Montpellier. Data ta zamyka artystyczny etap jego ży-
cia. Ceniony przez krytykę europejską i amerykańską,
u progu międzynarodowej kariery, przestał tworzyć7. W
1928 złożył śluby zakonne, a w 1932 przyjął święcenia
kapłańskie. W latach 1933-46 był ojcem duchowym
prowadzonego przez dominikanów Albertinum we Fry-
burgu, zaś od 1946 do 1951 kierował nowicjatem domi-
nikańskim w Tuluzie. W 1951 został przełożonym małej
pustelni Sainte Baume (znanej jako Grota św. Marii
Magdaleny), a od 1954 był kapelanem zakonnic w
Prouilhe. Po przejściu na emeryturę zamieszkał tu na
stałe. Do 1970 Rzewuski pelnił funkcję doradcy licz-
nych watykańskich dykasterii do spraw zakonnych,
działał w wielu komisjach i dużo podróżował. Napisał
dwie książki: A travers l'invisible cristal. Confessions
d'un dominicain, Librairie Plon 1976, nagrodzoną przez
Akademię Francuską, \L'Instant. Testament d'un domi-
nicain, Librairie Plon 1980. Zmarł 13 września 1983 w
Wenecji, gdzie został pochowany.
147
II. 3. Aleksander Rzewuski, "Mile Isabelle de Francis", sucha igła na papierze,
Biblioteka Narodowa w Warszawie
III. 3. A leksander Rzewuski, "MIle Isabelle de Francis ", dry point on paper,
National Library in Warsaw
Wschód, wykorzystał projektując kostiumy i scenogra-
fie do baletów.
W roku 1923 Rzewuski postanowił spróbować
swych sił w grafice i wykonał suchą igłą portret siostry
Ady. Pracę tę, wraz z rysunkami do "Feminy", czarno-
białymi rysunkami przedstawiającymi ulicę paryską i
projektami orientalnych kostiumów do filmu Blaise'a
Cendrarsa wystawił w czerwcu 1923 w prestiżowej
Galerie Georges Petit w Paryżu4. Wystawa cieszyła się
dużym powodzeniem i spowodowała dalsze, liczne za-
mówienia, zwłaszcza na portrety suchą igłą (il. 3)5. Na
kolejnej ekspozycji w kwietniu 1925 w Galerie Jean
Charpentier artysta pokazał 44 portrety kobiece wyko-
nane suchą igłą, makiety kostiumów do rewii w Mou-
lin-Rouge oraz gwasze6. Także i ta wystawa miała dobrą
prasę. Jesienią 1926 Rzewuski otrzymał zaproszenie do
Stanów Zjednoczonych od aktorki Poli Negri. Miał tam
liczne propozycje wykonania portretów. W tym samym
czasie jednakże, pod wpływem rozmów z filozofem
Jacques Maritainem, dojrzewała w nim chęć wstąpienia
do klasztoru. Dnia 25 listopada 1926 r., w tajemnicy
przed rodziną i większością przyjaciół, Rzewuski udał
się do klasztoru dominikanów Saint-Maximin koło
Montpellier. Data ta zamyka artystyczny etap jego ży-
cia. Ceniony przez krytykę europejską i amerykańską,
u progu międzynarodowej kariery, przestał tworzyć7. W
1928 złożył śluby zakonne, a w 1932 przyjął święcenia
kapłańskie. W latach 1933-46 był ojcem duchowym
prowadzonego przez dominikanów Albertinum we Fry-
burgu, zaś od 1946 do 1951 kierował nowicjatem domi-
nikańskim w Tuluzie. W 1951 został przełożonym małej
pustelni Sainte Baume (znanej jako Grota św. Marii
Magdaleny), a od 1954 był kapelanem zakonnic w
Prouilhe. Po przejściu na emeryturę zamieszkał tu na
stałe. Do 1970 Rzewuski pelnił funkcję doradcy licz-
nych watykańskich dykasterii do spraw zakonnych,
działał w wielu komisjach i dużo podróżował. Napisał
dwie książki: A travers l'invisible cristal. Confessions
d'un dominicain, Librairie Plon 1976, nagrodzoną przez
Akademię Francuską, \L'Instant. Testament d'un domi-
nicain, Librairie Plon 1980. Zmarł 13 września 1983 w
Wenecji, gdzie został pochowany.
147