DOI issue:
Nr. 1
DOI article:Chmarzyński, Gwido: Średniowieczne witraże toruńskie
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.34807#0064
żeum Miejsklem w Toruniu), przedstawiające herby najstarszego
patrycjatu toruńskiego") i wykonane ok. 1380.
Dziei toruńskich nie można pod względem formalnym bezpo-
średnio powiązać z grupą krakowską czy bliższą Włocławską. Wy-
kazany związek rozwojowy z Chełmnem wskazuje na własną egzy-
stencję pomorskich artystów-szklarzy, którą te egzystencję na
dworze W. Mistrza można udowodnić archiwalnemi źródłami^).
W okręgu chełmińskiej sztuki obracają się twórcy wcześniejszych
witrażów, wykonanych dia zamku malborskiego"), a linję witrażu
z św. Barbarą kontynuuje twórca szyby z monumentalną postacią
św. Mikołaja w Lisewie malborskiem ok. 1420 2"), dzieła o nowym
i autonomicznym walorze w przestrzeni okiennej.
O twórczości toruńskiej witrażników świadczy cech szklarski,
założony w XIV w., oraz wiadomość o wykonaniu w poł. XV w. wi-
traży przez mistrza toruńskiego Mikołaja dla kościoła parafjalnego
w Brześciu (Kujawskim?) 21).
PRZYPISY:
1. Umieszczono je w oknie północnem obok krucyfiksu oraz południo-
wem przy ścianie zachodniej kościoła zamkowego. Æ. -ScAm/d: Schioss
Marienburg in Preussen. Berłin 1928, p. 40 — 41. Część witraży zo-
stała w r. 1820 sprzedana do Malborka, część wywieziono około ro-
ku 1898 tamże.
2. 7. Lfg/se: Bau — u. Kunstdenkmaier Westpreussen. ił, 2. p. 284/5.
3. ibid. — Resztek witraży we wschodniem oknie kościoła św. Jana nie
można było biiżej zbadać z powodu trudnego dostępu; LfeTæ, op.
cit., p. 259.
4. Ks. /Yenr# Witraże średniowieczne w kościełe N. P. Marji
w Krakowie. Kraków 1926. Fh WysjOMfM&û Witraże dominikańskie.
Rocznik Krakowski ii (1899), p. 201 sq.
5. Wy SfroTMr: O witrażu średniowiecznym w Katedrze Włocławskiej.
Prace Sekcji Hist. Sztuki i Kuit. Tow. Nauk. we Lwowie, i (1929), p. 71 sq.
6. op. cit. łł, 1, p. 51 sq., tab. 4 — 5. L. J. FfscAg/*: Handbuch der
Giasmaierei. Leipzig 1914, p. 95, tab. 22.
7. TłMrgw: Die Deutsche Malerei. Beriin — Neubabeisberg 1913, t. i,
fig. 205 sq.
8. /JerwMHH Deutsche Malerei u. Płastik von 1350 — 1450.
Bonn —Leipzig 1920, fig. 55. F. FfeHPr w Mitteił. d. Copp.-Verein
Thorn, 24 (1916), tab. Viii-X. G. Toruń dawny i dzisiejszy.
Toruń 1933, ryc. 63. AL WaFc%; w Studjach do Dziejów Sztuki w Poi-
sce H (1930), p. 88 (małowidła w Jindfichov—Hradec); por. także reia-
cje maiowideł toruńskich z monumentałnem pojmowaniem postaci
ludzkich do praskich w klasztorze Emaus.
9. Fez'se, op. cit. tab. 5.
10. ibid. — W. Worwzgw: Die Bnfânge der Tafeimaierei. Leipzig 1924,
fig. 20. Na związki z Pragą wskazał także FFozM?/-, op. cit. p. 91przyp. 2.
11. op. cit. p. 283.
12. op. cit. ryc. 63 (szkarpa od strony prawej).
37
patrycjatu toruńskiego") i wykonane ok. 1380.
Dziei toruńskich nie można pod względem formalnym bezpo-
średnio powiązać z grupą krakowską czy bliższą Włocławską. Wy-
kazany związek rozwojowy z Chełmnem wskazuje na własną egzy-
stencję pomorskich artystów-szklarzy, którą te egzystencję na
dworze W. Mistrza można udowodnić archiwalnemi źródłami^).
W okręgu chełmińskiej sztuki obracają się twórcy wcześniejszych
witrażów, wykonanych dia zamku malborskiego"), a linję witrażu
z św. Barbarą kontynuuje twórca szyby z monumentalną postacią
św. Mikołaja w Lisewie malborskiem ok. 1420 2"), dzieła o nowym
i autonomicznym walorze w przestrzeni okiennej.
O twórczości toruńskiej witrażników świadczy cech szklarski,
założony w XIV w., oraz wiadomość o wykonaniu w poł. XV w. wi-
traży przez mistrza toruńskiego Mikołaja dla kościoła parafjalnego
w Brześciu (Kujawskim?) 21).
PRZYPISY:
1. Umieszczono je w oknie północnem obok krucyfiksu oraz południo-
wem przy ścianie zachodniej kościoła zamkowego. Æ. -ScAm/d: Schioss
Marienburg in Preussen. Berłin 1928, p. 40 — 41. Część witraży zo-
stała w r. 1820 sprzedana do Malborka, część wywieziono około ro-
ku 1898 tamże.
2. 7. Lfg/se: Bau — u. Kunstdenkmaier Westpreussen. ił, 2. p. 284/5.
3. ibid. — Resztek witraży we wschodniem oknie kościoła św. Jana nie
można było biiżej zbadać z powodu trudnego dostępu; LfeTæ, op.
cit., p. 259.
4. Ks. /Yenr# Witraże średniowieczne w kościełe N. P. Marji
w Krakowie. Kraków 1926. Fh WysjOMfM&û Witraże dominikańskie.
Rocznik Krakowski ii (1899), p. 201 sq.
5. Wy SfroTMr: O witrażu średniowiecznym w Katedrze Włocławskiej.
Prace Sekcji Hist. Sztuki i Kuit. Tow. Nauk. we Lwowie, i (1929), p. 71 sq.
6. op. cit. łł, 1, p. 51 sq., tab. 4 — 5. L. J. FfscAg/*: Handbuch der
Giasmaierei. Leipzig 1914, p. 95, tab. 22.
7. TłMrgw: Die Deutsche Malerei. Beriin — Neubabeisberg 1913, t. i,
fig. 205 sq.
8. /JerwMHH Deutsche Malerei u. Płastik von 1350 — 1450.
Bonn —Leipzig 1920, fig. 55. F. FfeHPr w Mitteił. d. Copp.-Verein
Thorn, 24 (1916), tab. Viii-X. G. Toruń dawny i dzisiejszy.
Toruń 1933, ryc. 63. AL WaFc%; w Studjach do Dziejów Sztuki w Poi-
sce H (1930), p. 88 (małowidła w Jindfichov—Hradec); por. także reia-
cje maiowideł toruńskich z monumentałnem pojmowaniem postaci
ludzkich do praskich w klasztorze Emaus.
9. Fez'se, op. cit. tab. 5.
10. ibid. — W. Worwzgw: Die Bnfânge der Tafeimaierei. Leipzig 1924,
fig. 20. Na związki z Pragą wskazał także FFozM?/-, op. cit. p. 91przyp. 2.
11. op. cit. p. 283.
12. op. cit. ryc. 63 (szkarpa od strony prawej).
37