Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (2.1933/1934)

!nne zarzuty mają wątiejszy jeszcze fundament. Nie jest więc
prawdą, jakobym „poprzestał na ułożeniu materjału w pewnej chro-
noiogicznejkołejności". Prawdą jest natomiast, że układ mojej pracy
jest rozumowany, ewołucja rzeźby poiskiej przedstawiona w związku
ze współczesnym jej ruchem ogółno-europejskim, artyści połączeni
w grupy według kierunków, które reprezentują, następnie zaś scha-
rakteryzowani indywiduałnie na tie owych kierunków, bez ścisłego
zresztą przestrzegania kołejności chronoiogicznej tam, gdzie prze-
szkadzała ona temu układowi.
Nie jest również prawdą, jakoby moja ocena niektórych dzieł,
w szczegóiności pomnika Mickiewicza w Warszawie, była „odgło-
sem dziś już przebrzmiałych poiemik dziennikarskich". Prawdą jest
natomiast, że na temat artystycznej strony tego pomnika żadnych
wogóie poiemik dziennikarskich nie było; sprawa jego wystawienia,
jak pisał podówczas Józef Piłsudski, „spłatała się tak ściśle z za-
gadnieniami, bóiami i waikami życia bieżącego" za iiberaiizujących
rządów imeretyńskiego, że poiemiki tego rodzaju były wprost nie
do pomyśienia. Było to wydarzenie poiityczne, a nie artystyczne.
Nie jest prawdą, jakobym „wyczerpawszy ubogie i łatwo do-
stępne materjały fragmentarycznych poszukiwań, nie pokusił się
o wypełnienie chociażby tyiko wymownemi znakami zapytania tak
iicznych iuk i braków". Prawdą jest natomiast, że na przestrzeni
XiX-go stuiecia istniejące materjały ograniczają się wogóie do 1
(wyraźnie jednego) rzeźbiarza, którym jest Jakób Tatarkiewicz,
podczas kiedy praca moja uwzgiędnia ich około 30, a obszerniej
charakteryzuje 12. W stosunku do rzeźby wieku XX iiość poda-
nych przeze mnie charakterystyk jest również wieiokrotnie wyższa
od istniejących dotychczas opracowań.
M/acAzw /źusars/J.
K R O N ) K A.
Zjazd Sztokholmski. Trzynasty międzynarodowy kongres Historji Sztuki
odbyt się w początku września r. b. w Sztokhoimie. Obrady trwaty od 4 do
7 września, natomiast wraz z wycieczkami kongres objął całe dwa tygodnie,
od 1 do 14 września. Uczestników było przeszło 1100 z 31 państw. Zespół był
świetny, w zjeździe wziął udział szereg najwybitniejszych przedstawicieii nauki;
w szczegóiności — poza krajami skandynawskiemi reprezentowanemi z natury
rzeczy najkompłetniej — udział Francji i Niemiec wyróżniał się itościowo i ja-
kościowo.
Organizacja kongresu zbiiżyła się do ideału, jeśłi go wręcz nie osiąg-
nęła. Komitet z prot. J. Roosvaiem na czełe dokazywał cudów. Rozmieszcze-
nie uczestników, organizacja biura, program zebrań, prowadzenie pokazów
i wycieczek — wszystko było bez zarzutu. Zjazd miał siedzibę w pałacu parła-

164