DOI Heft:
Nr. 4
DOI Artikel:Obertyński, Zdzisław: W sprawie ofiarodawcy ormiańskiego ewangeljarza z XII w
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.34807#0398
MłSCELLANEA.
W SPRAWIE OFłARODAWCY ORMlAŃSKłEGO EWANGELJARZA
Z XH W.
O i!e ustaiony już jest czas i miejsce powstania tego prze-
pysznego pomnika minjatorstwa ormiańskiego, o tyie dotąd nie
jest znana ani droga, jaką dostał się do iwowskiej katedry ormiań-
skiej, ani tern mniej pierwotne miejsce jego przeznaczenia.
Wprawdzie na foi. 422 znajdujemy tam wzmiankę, opowiada-
jącą szczegóły nowego oprawienia ewangeijarza w r. 1592, pod ber-
łem króia Zygmunta Hi a za pontyfikatu patrjarchy Dawida, aie
informacja ta jest bardzo szczupła. Powiedziano tam, że księga ta
była już zużyta i źie zachowana, i że kazał ją na nowo oprawić
i okuć w srebro Toros Bematents, syn Zadyka, co było połączone
z wieikim z jego strony wydatkiem ^). Ks. Hkinian słusznie przy-
puszcza, że stało się to we Lwowie 2), jeżeii bowiem mamy tu do
czynienia z członkiem możnego rodu Bernatowiczów, to wszeikie
prawdopodobieństwo przemawia za Lwowem, gdzie wówczas Ber-
natowicze nietyiko już oddawna mieszkaii, aie rozporządzaii też
bardzo poważnemi środkami pieniężnemi i cieszyii się znacznemi
wpływami tak w gminie ormiańskiej, jak w urzędach poiskich,
a stałą często nawet uciążiiwą opieką otaczaii duchowieństwo, nie
wyłączając biskupów, oraz świątynie ormiańskie i ich inwentarze.
Dowiadujemy się daiej z tej notatki, że żoną owego Torosa była
Marjanna, a matką, więc żoną Zadyka, Rnna^). Natomiast daje do
myśienia, że autor tej notatki, kapłan Symeon, nie podał nam
imienia ówczesnego łwowskiego pasterza Ormian, biskupa Jana
mołdawskiego. Zdaje się, że było to uczynione nie bez przyczyny.
Tarcia i spory, jakie miały miejsce zwłaszcza za jego obu poprzed-
ników, a które doprowadziły do abdykacji tak Grzegorza, jak Bar-
sumasa Bogdanowicza, odbiły się też zapewne ujemnie przy wybo-
rze Jana; zapewne i wówczas nie było wśród nacji ormiańskiej
zgody, a Symeon musiał nałeżeć do przeciwników nowego biskupa.
Wołał więc imię jego przemiłczeć podobnie jak to czyniłi czasem
w podobnych wypadkach inni ormiańscy kronikarze^).
Błe jeżeii ewangełjarz znajdował się w r. 1592 we Lwowie,
to jeszcze bynajmniej nie jest okreśłone, od kiedy on tam był
w użyciu, oraz czy był pierwotnie, t. j. od chwiłi, kiedy znałazł się
na terytorjum, podiegłem berłu Jagietłonów, przeznaczony odrazu
dia iwowskiej katedry. Przeciwnie, zdaje się, że poprzednio, a przy-
najmniej z początkiem w. XV, był nabyty nie dia Lwowa, iecz dia
Kamieńca Podoiskiego.
293
W SPRAWIE OFłARODAWCY ORMlAŃSKłEGO EWANGELJARZA
Z XH W.
O i!e ustaiony już jest czas i miejsce powstania tego prze-
pysznego pomnika minjatorstwa ormiańskiego, o tyie dotąd nie
jest znana ani droga, jaką dostał się do iwowskiej katedry ormiań-
skiej, ani tern mniej pierwotne miejsce jego przeznaczenia.
Wprawdzie na foi. 422 znajdujemy tam wzmiankę, opowiada-
jącą szczegóły nowego oprawienia ewangeijarza w r. 1592, pod ber-
łem króia Zygmunta Hi a za pontyfikatu patrjarchy Dawida, aie
informacja ta jest bardzo szczupła. Powiedziano tam, że księga ta
była już zużyta i źie zachowana, i że kazał ją na nowo oprawić
i okuć w srebro Toros Bematents, syn Zadyka, co było połączone
z wieikim z jego strony wydatkiem ^). Ks. Hkinian słusznie przy-
puszcza, że stało się to we Lwowie 2), jeżeii bowiem mamy tu do
czynienia z członkiem możnego rodu Bernatowiczów, to wszeikie
prawdopodobieństwo przemawia za Lwowem, gdzie wówczas Ber-
natowicze nietyiko już oddawna mieszkaii, aie rozporządzaii też
bardzo poważnemi środkami pieniężnemi i cieszyii się znacznemi
wpływami tak w gminie ormiańskiej, jak w urzędach poiskich,
a stałą często nawet uciążiiwą opieką otaczaii duchowieństwo, nie
wyłączając biskupów, oraz świątynie ormiańskie i ich inwentarze.
Dowiadujemy się daiej z tej notatki, że żoną owego Torosa była
Marjanna, a matką, więc żoną Zadyka, Rnna^). Natomiast daje do
myśienia, że autor tej notatki, kapłan Symeon, nie podał nam
imienia ówczesnego łwowskiego pasterza Ormian, biskupa Jana
mołdawskiego. Zdaje się, że było to uczynione nie bez przyczyny.
Tarcia i spory, jakie miały miejsce zwłaszcza za jego obu poprzed-
ników, a które doprowadziły do abdykacji tak Grzegorza, jak Bar-
sumasa Bogdanowicza, odbiły się też zapewne ujemnie przy wybo-
rze Jana; zapewne i wówczas nie było wśród nacji ormiańskiej
zgody, a Symeon musiał nałeżeć do przeciwników nowego biskupa.
Wołał więc imię jego przemiłczeć podobnie jak to czyniłi czasem
w podobnych wypadkach inni ormiańscy kronikarze^).
Błe jeżeii ewangełjarz znajdował się w r. 1592 we Lwowie,
to jeszcze bynajmniej nie jest okreśłone, od kiedy on tam był
w użyciu, oraz czy był pierwotnie, t. j. od chwiłi, kiedy znałazł się
na terytorjum, podiegłem berłu Jagietłonów, przeznaczony odrazu
dia iwowskiej katedry. Przeciwnie, zdaje się, że poprzednio, a przy-
najmniej z początkiem w. XV, był nabyty nie dia Lwowa, iecz dia
Kamieńca Podoiskiego.
293