DOI Heft:
Nr. 3
DOI Artikel:Dobrowolski, Tadeusz: Tryptyk z Jasienicy w Muzeum Śląskiem
DOI Artikel:Dobrowolski, Tadeusz: Zaślubiny św. Katarzyny, obraz deskowy ze Śląska Cieszyńskiego w Muzeum Śląskiem
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.34807#0315
stanowiącej terenową podstawę figur. Ma odwrociu: „Misericordia
Domini" z embtematami męki i grupa adorantów pod opieką
anioła. Charakter styiistyczny pozwaia datować tryptyk na pierwszą
ćwierć XVi w. Z napisów wynika jednak co innego. Bardzo niewy-
raźne napisy na odwrociu deski środkowej odczytano w następu-
jący sposób: „77/c /cc// Dc_/inno 7553"; pozatem wśród kiiku-
nastu innych napisów: ,,C/!(c,)nngs"(?), „L<?urgn//us 5gr<7", „77/n-
„TYgnco". Zaś na ramie odkryto wyraźny stosun-
kowo napis „/Inno Dm/ 7552 A7n//gus Prosso(mnn(7?,) o//m con/or
3///(cen^s/s". Z tych szkicowych napisów zdaje się wynikać, że
obraz ufundował w r. 1552 Mateusz Prosso (czy Prossman), orga-
nista bieiski z przeznaczeniem dia kościoła we wsi sąsiadującej
z Biełskiem, a wymaiował go z uczniami niejaki Hanko, czy Hinko
w r. 1553. — Nadmienić warto, że pod r. 1525 występuje we Wro-
cławiu maiarz „Erasmus Hancko" (R. Schuttz: (Jrkundiiche Ge-
schichte der Bresiauer Maler-lnnung. Wrocław 1886, str. 97). O tym
obrazie por. jeszcze T. Dobrowoiski: Sztuka województwa śiąskie-
go. Katowice 1933, str. 52.
TADEUSZ DOBROWOLSKI (KATOWICE) - ZAŚLUBINY ŚW.
KATARZYNY, OBRAZ DESKOWY ZE ŚLĄSKA CIESZYŃSKIEGO
W MUZEUM ŚLĄSKIEM.
W czasie przeprowadzania w b. r. restauracji wymienionego
w tytuie obrazu (L. łnw. Sz. 559) (w pracowni prof. St. Hoiewiń-
skiego w Krakowie) odsłonięto zamaiowane dotychczas jego partje.
Obraz przedstawia M. Boską z Dzieciątkiem między św. Katarzyną
a św. Barbarą. Dzieciątko wręczało przytem św. Katarzynie jabłusz-
ko, które okazało się pierścieniem. Jednostajnie niebieskie, tępe
w kotorze niebo ujawniło po zmyciu przemaiówki deiikatne przej-
ścia od biado opaiizujących tonów do ciemno-niebieskich (górą);
odsłonięto również niewidoczną wpierw wzorzystą draperję, zawie-
szoną w tie, oraz usunięto przemaiówkę partyj włosów, karnacji
i strojów. Maiowidło cechują przedewszystkiem wartości koiorys-
tyczne, których podstawą jest bogata, ciepła, nasycona gama barw-
na, dałszy przykład koiorystyki rozwiniętego renesansu.
W obrazie „Zaśiubiny św. Katarzyny" (miejsce pochodzenia
nie jest dokładnie znane) zyskuje Muzeum cenny zabytek śiąskie-
go maiarstwa z około połowy XVi w., a więc z okresu, słabo na-
ogół reprezentowanego przez zabytki. OLraz ten może być uważa-
ny za kiasyczny przykład renesansowego maiarstwa prowincjonai-
nego, wchłaniającego nowe wartości, iecz równocześnie konserwa-
227
Domini" z embtematami męki i grupa adorantów pod opieką
anioła. Charakter styiistyczny pozwaia datować tryptyk na pierwszą
ćwierć XVi w. Z napisów wynika jednak co innego. Bardzo niewy-
raźne napisy na odwrociu deski środkowej odczytano w następu-
jący sposób: „77/c /cc// Dc_/inno 7553"; pozatem wśród kiiku-
nastu innych napisów: ,,C/!(c,)nngs"(?), „L<?urgn//us 5gr<7", „77/n-
„TYgnco". Zaś na ramie odkryto wyraźny stosun-
kowo napis „/Inno Dm/ 7552 A7n//gus Prosso(mnn(7?,) o//m con/or
3///(cen^s/s". Z tych szkicowych napisów zdaje się wynikać, że
obraz ufundował w r. 1552 Mateusz Prosso (czy Prossman), orga-
nista bieiski z przeznaczeniem dia kościoła we wsi sąsiadującej
z Biełskiem, a wymaiował go z uczniami niejaki Hanko, czy Hinko
w r. 1553. — Nadmienić warto, że pod r. 1525 występuje we Wro-
cławiu maiarz „Erasmus Hancko" (R. Schuttz: (Jrkundiiche Ge-
schichte der Bresiauer Maler-lnnung. Wrocław 1886, str. 97). O tym
obrazie por. jeszcze T. Dobrowoiski: Sztuka województwa śiąskie-
go. Katowice 1933, str. 52.
TADEUSZ DOBROWOLSKI (KATOWICE) - ZAŚLUBINY ŚW.
KATARZYNY, OBRAZ DESKOWY ZE ŚLĄSKA CIESZYŃSKIEGO
W MUZEUM ŚLĄSKIEM.
W czasie przeprowadzania w b. r. restauracji wymienionego
w tytuie obrazu (L. łnw. Sz. 559) (w pracowni prof. St. Hoiewiń-
skiego w Krakowie) odsłonięto zamaiowane dotychczas jego partje.
Obraz przedstawia M. Boską z Dzieciątkiem między św. Katarzyną
a św. Barbarą. Dzieciątko wręczało przytem św. Katarzynie jabłusz-
ko, które okazało się pierścieniem. Jednostajnie niebieskie, tępe
w kotorze niebo ujawniło po zmyciu przemaiówki deiikatne przej-
ścia od biado opaiizujących tonów do ciemno-niebieskich (górą);
odsłonięto również niewidoczną wpierw wzorzystą draperję, zawie-
szoną w tie, oraz usunięto przemaiówkę partyj włosów, karnacji
i strojów. Maiowidło cechują przedewszystkiem wartości koiorys-
tyczne, których podstawą jest bogata, ciepła, nasycona gama barw-
na, dałszy przykład koiorystyki rozwiniętego renesansu.
W obrazie „Zaśiubiny św. Katarzyny" (miejsce pochodzenia
nie jest dokładnie znane) zyskuje Muzeum cenny zabytek śiąskie-
go maiarstwa z około połowy XVi w., a więc z okresu, słabo na-
ogół reprezentowanego przez zabytki. OLraz ten może być uważa-
ny za kiasyczny przykład renesansowego maiarstwa prowincjonai-
nego, wchłaniającego nowe wartości, iecz równocześnie konserwa-
227