DOI Heft:
Nr.2
DOI Artikel:Starzyński, Juliusz: Z powodu artykułu K. Lanckorońskiej "Przyczynki do badań nad religijną sztuką baroku"
DOI Artikel:Husarski, Wacław: W kwestji sprawozdania z pracy "Rzeźba polska od wieku XVIII"
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.34807#0226
mi się jednak, ażeby bezkrytyczne uwieibienie miało być najwłaś-
ciwszą formą tego uznania. Przecież wiadomo, że najwięksi na-
wet uczeni miewają swe uprzedzenia.
./u//M3z <S/#rzynsÆ/.
PRZYPISY:
1. Zdaje mi się, że powtórzone i komentowane przez p. Lanckorońską
pogiądy A!. wypowiedziane w jego genjalnej pracy „łdeałis-
mus und Naturaiismus in der gotischen Skuiptur und Maierei" są dziś
dość powszechnie znane nawet pośród poiskich historyków sztuki.
2. Por. AL Dport!&,' Geschichte der itaiienischen Kunst. München 1929,
t. ii, str. 178-183. Por. również PFUMer-GraMto/Ź: Barockmaierei in den
romanischen Landem. Handbuch der Kunstwissenschaft. Wiidpark-Pots-
dam 1928, tabi. I, str. 51/2.
3. Por. Ac Peasna/'.' Beitrage zur Stiigeschichte des Früh — und Hochba-
rock. Repert. t. Kunstwissenschaft, t. 49, str. 225 i nast.
4. W. Der antimanieristische Stil um 1590. Bibliothek War-
burg. Vortrâge 1928-1929. Leipzig 1930, str. 214-243.
5. Charakterystyczne przykłady nawarstwiania się generacyjwtym okre-
sie przytacza H7. Ptader Das Problem der Generation. Beriin 1928,
zwłaszcza str. 14/15 oraz 24-27.
6. AL Dvorak.' (Jber Greco und den Manierismus w zbiorze „Kunstge-
schichte ałs Geistesgeschichte. München 1924, str. 271 i nast.
7. U7. Wa:'s&aaA.' Der Barock ałs Kunst der Gegenreformation. Berłin
1921, str. 12-14.
W KWESTJ! SPRAWOZDANIA Z PRACY „RZEŹBA POLSKA
OD W!EKU XV!!!".
W Nr. 4 Biułetynu naukowego z czerwca 1933 r. znaj-
duje się na str. 218-221 sprawozdanie z drobnej mojej pracy „Rzeź-
ba poiska od wieku XVttt", podpisane przez pana Macieja Masłow-
skiego. Mój sprawozdawca sądzi mnie nader surowo: widzi w pra-
cy same wady i braki, nie dostrzega ani jednej załety.
Zarzut główny dotyczy pominięcia przeze mnie wiełu dzieł
rzeźby i wzgiędnie obszerniejszego omówienia pewnych tytko oka-
zów; na wymienienie tych pominięć w samym tytko t-szym roz-
dziate, traktującym o rzeźbie osiemnastowiecznej przed Stanisła-
wem Hugustem i wybranym jako przykład, poświęca mój krytyk
zgórą połowę faktycznej części swego sprawozdania. Szkoda, że
przy układaniu tej tisty nie zwrócił się do mnie: z podręcznego
mego katatogu, który zestawiłem ex re tej właśnie pracy, wymie-
niłbym mu takich pozycyj znacznie więcej; nie byłoby trzeba wy-
162
ciwszą formą tego uznania. Przecież wiadomo, że najwięksi na-
wet uczeni miewają swe uprzedzenia.
./u//M3z <S/#rzynsÆ/.
PRZYPISY:
1. Zdaje mi się, że powtórzone i komentowane przez p. Lanckorońską
pogiądy A!. wypowiedziane w jego genjalnej pracy „łdeałis-
mus und Naturaiismus in der gotischen Skuiptur und Maierei" są dziś
dość powszechnie znane nawet pośród poiskich historyków sztuki.
2. Por. AL Dport!&,' Geschichte der itaiienischen Kunst. München 1929,
t. ii, str. 178-183. Por. również PFUMer-GraMto/Ź: Barockmaierei in den
romanischen Landem. Handbuch der Kunstwissenschaft. Wiidpark-Pots-
dam 1928, tabi. I, str. 51/2.
3. Por. Ac Peasna/'.' Beitrage zur Stiigeschichte des Früh — und Hochba-
rock. Repert. t. Kunstwissenschaft, t. 49, str. 225 i nast.
4. W. Der antimanieristische Stil um 1590. Bibliothek War-
burg. Vortrâge 1928-1929. Leipzig 1930, str. 214-243.
5. Charakterystyczne przykłady nawarstwiania się generacyjwtym okre-
sie przytacza H7. Ptader Das Problem der Generation. Beriin 1928,
zwłaszcza str. 14/15 oraz 24-27.
6. AL Dvorak.' (Jber Greco und den Manierismus w zbiorze „Kunstge-
schichte ałs Geistesgeschichte. München 1924, str. 271 i nast.
7. U7. Wa:'s&aaA.' Der Barock ałs Kunst der Gegenreformation. Berłin
1921, str. 12-14.
W KWESTJ! SPRAWOZDANIA Z PRACY „RZEŹBA POLSKA
OD W!EKU XV!!!".
W Nr. 4 Biułetynu naukowego z czerwca 1933 r. znaj-
duje się na str. 218-221 sprawozdanie z drobnej mojej pracy „Rzeź-
ba poiska od wieku XVttt", podpisane przez pana Macieja Masłow-
skiego. Mój sprawozdawca sądzi mnie nader surowo: widzi w pra-
cy same wady i braki, nie dostrzega ani jednej załety.
Zarzut główny dotyczy pominięcia przeze mnie wiełu dzieł
rzeźby i wzgiędnie obszerniejszego omówienia pewnych tytko oka-
zów; na wymienienie tych pominięć w samym tytko t-szym roz-
dziate, traktującym o rzeźbie osiemnastowiecznej przed Stanisła-
wem Hugustem i wybranym jako przykład, poświęca mój krytyk
zgórą połowę faktycznej części swego sprawozdania. Szkoda, że
przy układaniu tej tisty nie zwrócił się do mnie: z podręcznego
mego katatogu, który zestawiłem ex re tej właśnie pracy, wymie-
niłbym mu takich pozycyj znacznie więcej; nie byłoby trzeba wy-
162