DOI Heft:
Nr. 3
DOI Artikel:Da̧browski, Stanisław: Odbudowa kościoła św. Katarzyny w Wilnie przez architekta Jana Krzysztofa Glaubica
DOI Artikel:Husarski, Wacław: Obraz Stanisława Szczerbica, malarza lubelskiego Z W. XVII
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.34807#0313
7, W oddziałe wojska królewskich ekonomji, stacjonowanym w Mohyło-
wie 1770— 1780, służył w randze kapitana Karo) Giaubicz piszący
dobrze po poisku i zapewne jego krewny kadet Jan Giaubicz. Możii-
we, że ci obaj wojskowi byii również krewnymi architekta Jana
Krzysztofa Giaubicza. (T. XVH Garnizon Kadeci i Wojsko O. Tyzen-
hauza, oraz korespondencja K. Giaubicza. Bibijoteka hr. Przezdziec-
kich w Warszawie).
8. Może ta data myinie podana dała Prof. Juijuszowi Kłosowi podstawą
do twierdzenia, iż kościół Świętej Katarzyny ukończony został
w 1703 r. Odnośnie do tej daty bowiem może przedwcześnie okreśia,
że „w wyższych kondygnacjach fasady, wieżach i szczytach wykazuje
formy rokokowe jako wówczas najmodniejsze" (Wiino, przewodnik
krajoznawczy, wyd. w r. 1923, str. 128).
Krytycznie odnoszą się do niespokojnego i nieharmonijnego wygiądu
ołtarzy w kościeie Św. Katarzyny zarówno prof. J. jak i P. !%?-
(Wiłna, eine vergessene Kunststatte. Wiino 1917), który dopatruje
się w wybujałej formie ołtarzy charakteru sztuki rosyjskiej.
WACŁAW HUSARSKI — OBRAZ STANISŁAWA SZCZERBICA,
MALARZA LUBELSKIEGO Z W. XVII.
W artykule p. Jana Riabinina p. t. „Murarze, malarze i rzeź-
biarze lubelscy w XVH w.", który zamieszczony został w Nr. 2 Biu-
letynu Naukowego z dn. 1. XII. 32, wymieniony jest m. in. malarz
Szczerbie Stanisław. Jest on tam zaliczony do liczby tych, co do
których w dostępnych autorowi źródłach nie znalazło się wiado-
mości, czy należeli do rzędu pospolitych rzemieślników, czy też
wkraczali pracami swemi w dziedzinę artyzmu.
Na pytanie to daje nam jednak odpowiedź praca rzeczonego
malarza, która znajduje się w kościele św. Anny w Końskowoli
(pow. puławski), gdzie miałem sposobność oglądać ją przy okazji
jednej z delegacyj, odbytych wspólnie ze ś. p. prof. Juljuszem Kło-
sem z ramienia warszawskiego Towarzystwa Opieki nad Zabytkami.
Pracą tą jest tryptyk, nieskładany, w renesansowej ramie, na-
leżący do przechowanych gdzie niegdzie w Polsce dzieł malarskich,
stanowiących szczątkowy zmodernizowany przejaw koncepcji go-
tyckiej.
Obraz zawiera po środku św. Annę Samotrzecią. Na nieru-
chomych skrzydłach dwudzielnych znajdują się: po stronie lewej
w górze — św. Wojciech, u dołu św. Jacek; po stronie prawej —
w górze św. Stanisław, u dołu św. Florjan. Nad św. Anną Samo-
trzecią — Wniebowzięcie św. Marji Magdaleny; jeszcze wyżej,
w szczytowym trójkącie — Bóg Ojciec. Na obrazie św. Anny Sa-
motrzeciej po stronie lewej postać fundatora, w komży; nad nim
225
wie 1770— 1780, służył w randze kapitana Karo) Giaubicz piszący
dobrze po poisku i zapewne jego krewny kadet Jan Giaubicz. Możii-
we, że ci obaj wojskowi byii również krewnymi architekta Jana
Krzysztofa Giaubicza. (T. XVH Garnizon Kadeci i Wojsko O. Tyzen-
hauza, oraz korespondencja K. Giaubicza. Bibijoteka hr. Przezdziec-
kich w Warszawie).
8. Może ta data myinie podana dała Prof. Juijuszowi Kłosowi podstawą
do twierdzenia, iż kościół Świętej Katarzyny ukończony został
w 1703 r. Odnośnie do tej daty bowiem może przedwcześnie okreśia,
że „w wyższych kondygnacjach fasady, wieżach i szczytach wykazuje
formy rokokowe jako wówczas najmodniejsze" (Wiino, przewodnik
krajoznawczy, wyd. w r. 1923, str. 128).
Krytycznie odnoszą się do niespokojnego i nieharmonijnego wygiądu
ołtarzy w kościeie Św. Katarzyny zarówno prof. J. jak i P. !%?-
(Wiłna, eine vergessene Kunststatte. Wiino 1917), który dopatruje
się w wybujałej formie ołtarzy charakteru sztuki rosyjskiej.
WACŁAW HUSARSKI — OBRAZ STANISŁAWA SZCZERBICA,
MALARZA LUBELSKIEGO Z W. XVII.
W artykule p. Jana Riabinina p. t. „Murarze, malarze i rzeź-
biarze lubelscy w XVH w.", który zamieszczony został w Nr. 2 Biu-
letynu Naukowego z dn. 1. XII. 32, wymieniony jest m. in. malarz
Szczerbie Stanisław. Jest on tam zaliczony do liczby tych, co do
których w dostępnych autorowi źródłach nie znalazło się wiado-
mości, czy należeli do rzędu pospolitych rzemieślników, czy też
wkraczali pracami swemi w dziedzinę artyzmu.
Na pytanie to daje nam jednak odpowiedź praca rzeczonego
malarza, która znajduje się w kościele św. Anny w Końskowoli
(pow. puławski), gdzie miałem sposobność oglądać ją przy okazji
jednej z delegacyj, odbytych wspólnie ze ś. p. prof. Juljuszem Kło-
sem z ramienia warszawskiego Towarzystwa Opieki nad Zabytkami.
Pracą tą jest tryptyk, nieskładany, w renesansowej ramie, na-
leżący do przechowanych gdzie niegdzie w Polsce dzieł malarskich,
stanowiących szczątkowy zmodernizowany przejaw koncepcji go-
tyckiej.
Obraz zawiera po środku św. Annę Samotrzecią. Na nieru-
chomych skrzydłach dwudzielnych znajdują się: po stronie lewej
w górze — św. Wojciech, u dołu św. Jacek; po stronie prawej —
w górze św. Stanisław, u dołu św. Florjan. Nad św. Anną Samo-
trzecią — Wniebowzięcie św. Marji Magdaleny; jeszcze wyżej,
w szczytowym trójkącie — Bóg Ojciec. Na obrazie św. Anny Sa-
motrzeciej po stronie lewej postać fundatora, w komży; nad nim
225