DOI Heft:
Nr. 3
DOI Artikel:Da̧browski, Stanisław: Odbudowa kościoła św. Katarzyny w Wilnie przez architekta Jana Krzysztofa Glaubica
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.34807#0312
będące jednakowej proporcji, zastosowane do Ołtarzy i ambony
czyii fałszmarmoryzowane. Ugodziła się ze Sztukatorem za tynfów
1000, — beczkę żyta, —pszenicy ćwierć jedną, — serów półkopy
i wieprza z foiwarku jaki być może"*).
Energiczna ksieni Marja Magdalena Płaterówna (1791 — 1801)
zaczęła stawiać nowe skrzydło kłasztoru z zamiarem założenia tam
„pensyonu" dia uczennic. W r. 1802 ksieni flniela Zyberkówna po-
krywa nowym dachem kościół i reperuje dach nad kaplicą, ora-
torjum i klasztorem. W r. 1812 ucierpiał bardzo klasztor zajęty na
wojskowy lazaret początkowo francuski a później rosyjski, — zgi-
nęło wówczas wiele pamiątek, zniszczono meble i urządzenie.
Dnia 25.XII w r. 1841 wyszła rządowa ustawa o kasacji dóbr
klasztornych, — która pozbawiła także klasztor PP. Benedyktynek
znacznych majątków. W r. 1857 ksieni Maura Dowejkówna odna-
wia obrazy, ołtarze, falszmarmury, oraz cały kościół wewnątrz
i zewnątrz. Do klasztoru PP. Benedyktynek należał również koś-
ciół drewniany w ich dobrach, w Porudominie w pow. Wileńskim.
PRZYPISY.
1. Poniżej zebrane wiadomości z dziejów kiasztoruPP. Benedyktynek i ich
kościoła Św. Katarzyny w Wiinie zostały zaczerpnięte z kroniczki
kłasztoru, spisanej na podstawie zachowanych w kłasztorze archi-
wałji, przez ksienię Maurę Dowejkównę dła ś. p. hr. Rajnoida Przez-
dzieckiego, około 1868 r. Rękopis ten zatytułowany „Wiadomość
o kłasztorze PP. Benedyktynek w Wiłnie" w tece p. t. „Papiery do-
tyczące rodu hr. Tyzenhazów N, 1.", str. 219 — 242.
2. Mikołaj Horodyski, chorąży rzeczycki, żona jego wedłe B. Bonieckie-
go (Herbarz Połski) Bnna, a nie Katarzyna, z Dmościckich.
3. Piotr Wołłowicz, syn Borysa, żonaty z Horodyską.
W kościełe Św. Katarzyny znajduje się tabłica nagrobkowa z r. 1769
Jerzego Wołłowicza starosty purwiańskiego i żony jego Eiżbiety
z Ważyńskich, skarbnikówny łitewskiej. — Jerzy Wołłowicz był bra-
tem Bnny, ksieni tego kłasztoru, ojcem ich był Wincenty Piotr
Wołłowicz, referendarz wieiki iitewskł.
4. Treść ujęta w cudzysłów jest dosłownie przytoczona z wspomnianej
wyżej kroniki.
5. Kronika wymienia w łiście ofiarodawców m. in. następujące nazwiska:
Bntonina Sybiłła de Wałdstein Sapieżyna wojewodzina wiłeńska,
Błeksander Horain sufragan żmudzki, Samuei Szyszko stoinik łidzki,
Jan Hyłzen starosta marynowski, Scypionowa kasztełanowa smołeń-
ska, Józafat Zyberk krajczy infłancki, Krzysztof Wołłowicz podkomo-
rzy mścisławski (stryj ksieni Bnny Wołłowiczówny), Konstancja
Wołłodkiewiczowa, Puzynina, Sapieżyna kasztełanowa trocka, Sołłohu-
bowa podskarbina W. X. L. i króiowa łmość Bugustowa (Marja
Józefa).
6. S. żoza.* Słownik architektów. Warszawa 1931, str. 99.
224
czyii fałszmarmoryzowane. Ugodziła się ze Sztukatorem za tynfów
1000, — beczkę żyta, —pszenicy ćwierć jedną, — serów półkopy
i wieprza z foiwarku jaki być może"*).
Energiczna ksieni Marja Magdalena Płaterówna (1791 — 1801)
zaczęła stawiać nowe skrzydło kłasztoru z zamiarem założenia tam
„pensyonu" dia uczennic. W r. 1802 ksieni flniela Zyberkówna po-
krywa nowym dachem kościół i reperuje dach nad kaplicą, ora-
torjum i klasztorem. W r. 1812 ucierpiał bardzo klasztor zajęty na
wojskowy lazaret początkowo francuski a później rosyjski, — zgi-
nęło wówczas wiele pamiątek, zniszczono meble i urządzenie.
Dnia 25.XII w r. 1841 wyszła rządowa ustawa o kasacji dóbr
klasztornych, — która pozbawiła także klasztor PP. Benedyktynek
znacznych majątków. W r. 1857 ksieni Maura Dowejkówna odna-
wia obrazy, ołtarze, falszmarmury, oraz cały kościół wewnątrz
i zewnątrz. Do klasztoru PP. Benedyktynek należał również koś-
ciół drewniany w ich dobrach, w Porudominie w pow. Wileńskim.
PRZYPISY.
1. Poniżej zebrane wiadomości z dziejów kiasztoruPP. Benedyktynek i ich
kościoła Św. Katarzyny w Wiinie zostały zaczerpnięte z kroniczki
kłasztoru, spisanej na podstawie zachowanych w kłasztorze archi-
wałji, przez ksienię Maurę Dowejkównę dła ś. p. hr. Rajnoida Przez-
dzieckiego, około 1868 r. Rękopis ten zatytułowany „Wiadomość
o kłasztorze PP. Benedyktynek w Wiłnie" w tece p. t. „Papiery do-
tyczące rodu hr. Tyzenhazów N, 1.", str. 219 — 242.
2. Mikołaj Horodyski, chorąży rzeczycki, żona jego wedłe B. Bonieckie-
go (Herbarz Połski) Bnna, a nie Katarzyna, z Dmościckich.
3. Piotr Wołłowicz, syn Borysa, żonaty z Horodyską.
W kościełe Św. Katarzyny znajduje się tabłica nagrobkowa z r. 1769
Jerzego Wołłowicza starosty purwiańskiego i żony jego Eiżbiety
z Ważyńskich, skarbnikówny łitewskiej. — Jerzy Wołłowicz był bra-
tem Bnny, ksieni tego kłasztoru, ojcem ich był Wincenty Piotr
Wołłowicz, referendarz wieiki iitewskł.
4. Treść ujęta w cudzysłów jest dosłownie przytoczona z wspomnianej
wyżej kroniki.
5. Kronika wymienia w łiście ofiarodawców m. in. następujące nazwiska:
Bntonina Sybiłła de Wałdstein Sapieżyna wojewodzina wiłeńska,
Błeksander Horain sufragan żmudzki, Samuei Szyszko stoinik łidzki,
Jan Hyłzen starosta marynowski, Scypionowa kasztełanowa smołeń-
ska, Józafat Zyberk krajczy infłancki, Krzysztof Wołłowicz podkomo-
rzy mścisławski (stryj ksieni Bnny Wołłowiczówny), Konstancja
Wołłodkiewiczowa, Puzynina, Sapieżyna kasztełanowa trocka, Sołłohu-
bowa podskarbina W. X. L. i króiowa łmość Bugustowa (Marja
Józefa).
6. S. żoza.* Słownik architektów. Warszawa 1931, str. 99.
224