Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (2.1933/1934)

sansu (rye. 3). Pota przedzielone są pilastrami, grzebień oddzielony
poziomym pasem. Środek każdej strony attyki zajmuje oibrzymie
koło. Grzebień attyki zdobią półkoia, piłasterki, płaskie esownice
i łekkie wygięcia nasadzek na piłastrach. Prawdopodobnie istniały
pozatem dodatki dekoracyjne w postaci gałek czy akroteryj. Htty-
ka ujęta została czterema okrągłemi wieżyczkami, które zastąpiły
dawne prostokątne wieże, zburzone w 1422 r. Wieżyczki, ozdobio-
ne pilastrowaniem i gzymsowaniem, przykryte zostały ceglanemi
kopułkami żebrowanemi, które też miały dawniej jakieś ozdobne
zakończenia, jak wskazują sterczące żełazne sztyce. Całość zwień-
czenia zmieniła całkowicie wyraz średniowiecznego krzyżackiego
zamku, wprowadzając motyw właściwy połskim zamkom rene-
sansowym.
Trzecią w tej grupie jest attyka na wieży kościoła w Ostro-
witem Golubskiem. Pochodzi ona, jak i szczyt na tym kościełe,
z XVł w. '). Formy wykazują pokrewieństwo z attyką pobłiskiego Go-
łubia i nadają wieży charakter polsko-włoskiego renesansu (ryc. 4).
Httyka osłania dwuspadkowy wklęsły dach z jednostronnym od-
pływem. Konstrukcja dachowa zespolona z wiązaniem dzwonowem,
głęboko wpuszczonem w środek wieży. Formy dekoracyjne attyki
ograniczone są do pilastrowania, z otworami płasko sklepionemi.
Grzebień attyki stanowi szereg filarków, złączonych odwróconemi
łuczkami. Całość wykonana w cegle nietynkowanej z wyjątkiem
pobielanego pasa pod attyką.
Httyki na wieżach kościelnych w Bobrowie, Gronowie, Dębo-
wejłące i Lisewie należą właściwie, konstrukcyjnie, do grupy trze-
ciej. Nie kryją one dachów wklęsłych—są nadstawkami przy ce-

73