jących w księgach krakowskich pod koniec Hf-ciej i przez ostatnią
ćwierć XV w., mogiiby być wzięci pod uwagę: Rlbert (występujący
w r. 1462, 1476, 1481 ^'), Rleksander (w r. 1479, 1486, 1492^), oraz
Hdam z Lublina, którego imię pojawiło się w księdze prawa miej-
skiego w r. 1481^), a którego — zdaje się słusznie — dyr. Kopera
identyfikuje z Hdamem z Krakowa 3"), występującym w aktach do
końca stułecia, począwszy właśnie od 1481 r.^). OwHdam z Lubli-
na— vel z Krakowa — uważany jest za twórcę połiptyku olkuskie-
go^), na którego analogiczne do tryptyku z Więcławie szczegóły
stylistyczne zwróciłam już uwagę. Jednak pomimo pokrewieństwa,
oraz pomimo istnienia inicjału „H", który mógłby odpowiadać imie-
niu Hdama z Lublina, wydałoby mi się zbyt śmiałem, a przynaj-
mniej przedwczesnem uważać nasz zabytek za dzieło rąk tego sa-
mego artysty 33).
Tryptyk więcławski nie jest wybitnem dziełem sztuki, ale nie
można go również zaliczyć do przeciętnej wartości zabytków. Obok
wartości artystycznej jednak posiada on dużą wartość dla historji
krakowskiego malarstwa późno-gotyckiego, wartość, o której sta-
nowi przedewszystkiem jego data. Dzięki niej bowiem należy mu
się — w chronologji dotychczas znanych w Polsce, a niestety tak
rzadko datowanych tryptyków — następne miejsce po ołtarzu Trójcy
Św. (z r. 1467) w kaplicy Świętokrzyskiej na Wawelu; w związku
z nią pozostaje także możność ustalenia w krakowskiem malarstwie
cechowem już na rok 1477 daleko posuniętego, w kierunku dyna-
miki, stylu draperji, a nawet możność skontrolowania, ograniczenia
i ewentualnego przesunięcia czasu powstania innych zabytków, da-
towanych hipotetycznie.
L Powiat miechowski, 12 km. na pn.-wsch. od Krakowa.
2. Komunikat mój o tryptyku i innych zabytkach kościoła w Więcławi-
cach był referowany na Posiedzeniu Komisji Historji Sztuki P. H. U.
w dniu 20 czerwca 1929 r. (Cf. Sprawozdania z czynności i posiedzeń
P. H. (J. Tom XXXiV, Nr. 6; o tryptyku więcławskim dotychczas istnia-
ły tyiko skąpe wzmianki: 7. Z wycieczki w okołice Pińczo-
wa i Chmieinika. Kroniką wiadomości krajowych i zagranicznych, 1858;
118
ćwierć XV w., mogiiby być wzięci pod uwagę: Rlbert (występujący
w r. 1462, 1476, 1481 ^'), Rleksander (w r. 1479, 1486, 1492^), oraz
Hdam z Lublina, którego imię pojawiło się w księdze prawa miej-
skiego w r. 1481^), a którego — zdaje się słusznie — dyr. Kopera
identyfikuje z Hdamem z Krakowa 3"), występującym w aktach do
końca stułecia, począwszy właśnie od 1481 r.^). OwHdam z Lubli-
na— vel z Krakowa — uważany jest za twórcę połiptyku olkuskie-
go^), na którego analogiczne do tryptyku z Więcławie szczegóły
stylistyczne zwróciłam już uwagę. Jednak pomimo pokrewieństwa,
oraz pomimo istnienia inicjału „H", który mógłby odpowiadać imie-
niu Hdama z Lublina, wydałoby mi się zbyt śmiałem, a przynaj-
mniej przedwczesnem uważać nasz zabytek za dzieło rąk tego sa-
mego artysty 33).
Tryptyk więcławski nie jest wybitnem dziełem sztuki, ale nie
można go również zaliczyć do przeciętnej wartości zabytków. Obok
wartości artystycznej jednak posiada on dużą wartość dla historji
krakowskiego malarstwa późno-gotyckiego, wartość, o której sta-
nowi przedewszystkiem jego data. Dzięki niej bowiem należy mu
się — w chronologji dotychczas znanych w Polsce, a niestety tak
rzadko datowanych tryptyków — następne miejsce po ołtarzu Trójcy
Św. (z r. 1467) w kaplicy Świętokrzyskiej na Wawelu; w związku
z nią pozostaje także możność ustalenia w krakowskiem malarstwie
cechowem już na rok 1477 daleko posuniętego, w kierunku dyna-
miki, stylu draperji, a nawet możność skontrolowania, ograniczenia
i ewentualnego przesunięcia czasu powstania innych zabytków, da-
towanych hipotetycznie.
L Powiat miechowski, 12 km. na pn.-wsch. od Krakowa.
2. Komunikat mój o tryptyku i innych zabytkach kościoła w Więcławi-
cach był referowany na Posiedzeniu Komisji Historji Sztuki P. H. U.
w dniu 20 czerwca 1929 r. (Cf. Sprawozdania z czynności i posiedzeń
P. H. (J. Tom XXXiV, Nr. 6; o tryptyku więcławskim dotychczas istnia-
ły tyiko skąpe wzmianki: 7. Z wycieczki w okołice Pińczo-
wa i Chmieinika. Kroniką wiadomości krajowych i zagranicznych, 1858;
118