Instytut Sztuki (Warschau) [Editor]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Editor]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Editor]
Biuletyn Historii Sztuki
— 58.1996
Cite this page
Please cite this page by using the following URL/DOI:
https://doi.org/10.11588/diglit.48914#0047
DOI issue:
Nr. 1-2
DOI article:Artykuły
DOI article:Moisan Jablonski, Christine: Mika Karolina Mickun / zarys biografii i twórczości
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.48914#0047
MIKA KAROLINA MICKUN
II. 5. Mika Mickun, "Głowa kobiety", ceramika, szkliwo
barwne, 1920-30, Muzeum Narodowe w Warszawie.
Fot. I. Jarosińska
III. 5. Mika Mickun, "Woman's head", ceramic art, coloured
glaze, 1920-'30, National Museum in Warsaw.
Phot. I. Jarosińska
dnika "Ognisko". Podczas okupacji uciekając przed are-
sztowaniem musiała szukać schronienia na południu
Francji w tzw. "Zone libre". W Paryżu osiedlił się także
starszy brat rzeźbiarki Leon, dziennikarz i administrator
"Ogniska"29. Został on rozstrzelany przez hitlerowców
w Campiegne. Pod koniec 1939 dwóch pozostałych
braci zdołało wydostać się z Warszawy i przyjechać do
Paryża30. Młodszy z nich - Władysław wstąpił we Fran-
cji do wojska polskiego a następnie został ewakuowany
do Anglii. Starszy, Julian Wojciech, artysta ceramik,
przeżył wojnę i pomagał siostrze przy wyrobie biżuterii
ceramicznej. Zachowały się zdjęcia rodzeństwa pracu-
jącego razem w paryskim atelier Miki.
W powojennej twórczości artystki glazurowana ce-
ramika ustępuje miejsca emaliowanej blasze miedzia-
nej, z której rzeźbiarka formuje ekspresyjne maski. Sko-
jarzenie dwóch odrębnych technik - metaloplastyki i
emalierstwa, wyda zaskakujące owoce. Za pomocą wy-
cinania, obustronnego zaginania i repusowania artystka
nadaje miedzianej blasze formę pełnoplastycznej
rzeźby.Trudniejsza, bardziej pracochłonna i ryzykowna
technika - gdyż wypalana w temperaturze 900° emalia
często spływała - nie zniechęciła rzeźbiarki. W nowych
pracach kolor nie pełni jedynie roli dekoracyjnej -barw-
na emalia staje się nowym materiałem rzeźbiarskim,
dzięki któremu, poprzez nakrapianie i nakładanie po-
szczególnych warstw, miedziane maski uzyskują dodat-
kową przestrzenność. W cytowanym już powyżej liście
II. 6. Mika Mickun, "Głowa kobiety", ceramika, szkliwo
barwne, 1920-30, Warszawa, kolekcja prywatna.
Fot. J. Sergo Kuruliszwili
III. 6. Mika Mickun, "Woman's head", ceramic art, coloured
glaze, 192O-'3O, Warsaw, private collection.
Phot. J. Sergo Kuruliszwili
37
II. 5. Mika Mickun, "Głowa kobiety", ceramika, szkliwo
barwne, 1920-30, Muzeum Narodowe w Warszawie.
Fot. I. Jarosińska
III. 5. Mika Mickun, "Woman's head", ceramic art, coloured
glaze, 1920-'30, National Museum in Warsaw.
Phot. I. Jarosińska
dnika "Ognisko". Podczas okupacji uciekając przed are-
sztowaniem musiała szukać schronienia na południu
Francji w tzw. "Zone libre". W Paryżu osiedlił się także
starszy brat rzeźbiarki Leon, dziennikarz i administrator
"Ogniska"29. Został on rozstrzelany przez hitlerowców
w Campiegne. Pod koniec 1939 dwóch pozostałych
braci zdołało wydostać się z Warszawy i przyjechać do
Paryża30. Młodszy z nich - Władysław wstąpił we Fran-
cji do wojska polskiego a następnie został ewakuowany
do Anglii. Starszy, Julian Wojciech, artysta ceramik,
przeżył wojnę i pomagał siostrze przy wyrobie biżuterii
ceramicznej. Zachowały się zdjęcia rodzeństwa pracu-
jącego razem w paryskim atelier Miki.
W powojennej twórczości artystki glazurowana ce-
ramika ustępuje miejsca emaliowanej blasze miedzia-
nej, z której rzeźbiarka formuje ekspresyjne maski. Sko-
jarzenie dwóch odrębnych technik - metaloplastyki i
emalierstwa, wyda zaskakujące owoce. Za pomocą wy-
cinania, obustronnego zaginania i repusowania artystka
nadaje miedzianej blasze formę pełnoplastycznej
rzeźby.Trudniejsza, bardziej pracochłonna i ryzykowna
technika - gdyż wypalana w temperaturze 900° emalia
często spływała - nie zniechęciła rzeźbiarki. W nowych
pracach kolor nie pełni jedynie roli dekoracyjnej -barw-
na emalia staje się nowym materiałem rzeźbiarskim,
dzięki któremu, poprzez nakrapianie i nakładanie po-
szczególnych warstw, miedziane maski uzyskują dodat-
kową przestrzenność. W cytowanym już powyżej liście
II. 6. Mika Mickun, "Głowa kobiety", ceramika, szkliwo
barwne, 1920-30, Warszawa, kolekcja prywatna.
Fot. J. Sergo Kuruliszwili
III. 6. Mika Mickun, "Woman's head", ceramic art, coloured
glaze, 192O-'3O, Warsaw, private collection.
Phot. J. Sergo Kuruliszwili
37