DOI Heft:
Nr. 1-2
DOI Artikel:Artykuły
DOI Artikel:Kozak, Anna: Sigmund Lipinsky a sztuka niemiecka w rzymie
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.48914#0058
ANNA KOZAK
II. 1. Sigmund Lipinsky, »Lotofagowie«, ilustracja do »Odysei«,
akwaforta i sucha igła, [1927], Muzeum Narodowe w
Warszawie. Fot. Muzeum
III. 1. Sigmund Lipinsky, "Lotus-eaters", illustration to
"The Odyssey ", etching and dry point, 1927, National Museum
in Warsaw. Phot. Museum
drzewa o fantastycznych formach. W sposobie ich uję-
cia artysta nawiązał do tradycji, którą można by wy-
wieść od Johanna Schirmera, a następnie prześledzić w
dziełach jego uczniów - u Hansa Thomy, Oswalda
Achenbacha i Arnolda Bócklina. Przykładem niech bę-
dzie Pejzaż z piniami i cyprysami, o drzewach ujętych
jakby od dołu, rysujących się na tle rozległego fragmen-
tu nieba7. Zdają się one być na pierwszy rzut oka dale-
kim echem Cyprysów Schirmera8, które wywarły
później wpływ na kompozycje Oswalda Achenbacha i
Hansa Thomy. Lipinsky wykorzystał jednak w wię-
kszym stopniu efekt pustej płaszczyzny, wyraźniej, ani-
żeli u jego poprzedników, wydobywającej motyw
obrazu, zgodnie z zamiłowaniem Jugendstilu do orna-
mentyki.
Bócklinowskie w duchu są pejzaże o piętrzącej się
w górę roślinności, pokryte kwiatami łąki, zbocza skal-
ne odtwarzające ulubiony przez Lipinsky'ego krajobraz
z Terraciny. Inspiracje w tym zakresie nie musiały pły-
nąć bezpośrednio od Bócklina. Dzięki zaprzyjaźnionym
z nim artystom - Thomie i Albertowi Langowi wspo-
mniane motywy upowszechniły się szeroko poza krę-
giem Deutsch-Rómer i tak np. motyw pokrytej
wyraźnymi kwiatami łąki na skraju lasu spotkać można
u wielu pejzażystów niemieckich 2. poł. XIX w. i pocz.
XX wieku - w twórczości Johanna Sperla, Louisa Ey-
sena, Karla Haidera i Adolfa Stabliego.
II. 2. Adolf von Hildebrand, »Grający na flecie«, brąz,
ok. 1881, zaginiony. Fot. wg A. Heilmeyer, "Adolf Hildebrand".
Bielefeld u. Leipzig 1902, il. 15
III. 2. Adolf von Hildebrand, "Flute player", bronze, c. 1881,
lost. Phot. according to A. Heilmeyer, "Adolf Hildebrand".
Bielefeld u. Leipzig 1902, ill. 5
48
II. 1. Sigmund Lipinsky, »Lotofagowie«, ilustracja do »Odysei«,
akwaforta i sucha igła, [1927], Muzeum Narodowe w
Warszawie. Fot. Muzeum
III. 1. Sigmund Lipinsky, "Lotus-eaters", illustration to
"The Odyssey ", etching and dry point, 1927, National Museum
in Warsaw. Phot. Museum
drzewa o fantastycznych formach. W sposobie ich uję-
cia artysta nawiązał do tradycji, którą można by wy-
wieść od Johanna Schirmera, a następnie prześledzić w
dziełach jego uczniów - u Hansa Thomy, Oswalda
Achenbacha i Arnolda Bócklina. Przykładem niech bę-
dzie Pejzaż z piniami i cyprysami, o drzewach ujętych
jakby od dołu, rysujących się na tle rozległego fragmen-
tu nieba7. Zdają się one być na pierwszy rzut oka dale-
kim echem Cyprysów Schirmera8, które wywarły
później wpływ na kompozycje Oswalda Achenbacha i
Hansa Thomy. Lipinsky wykorzystał jednak w wię-
kszym stopniu efekt pustej płaszczyzny, wyraźniej, ani-
żeli u jego poprzedników, wydobywającej motyw
obrazu, zgodnie z zamiłowaniem Jugendstilu do orna-
mentyki.
Bócklinowskie w duchu są pejzaże o piętrzącej się
w górę roślinności, pokryte kwiatami łąki, zbocza skal-
ne odtwarzające ulubiony przez Lipinsky'ego krajobraz
z Terraciny. Inspiracje w tym zakresie nie musiały pły-
nąć bezpośrednio od Bócklina. Dzięki zaprzyjaźnionym
z nim artystom - Thomie i Albertowi Langowi wspo-
mniane motywy upowszechniły się szeroko poza krę-
giem Deutsch-Rómer i tak np. motyw pokrytej
wyraźnymi kwiatami łąki na skraju lasu spotkać można
u wielu pejzażystów niemieckich 2. poł. XIX w. i pocz.
XX wieku - w twórczości Johanna Sperla, Louisa Ey-
sena, Karla Haidera i Adolfa Stabliego.
II. 2. Adolf von Hildebrand, »Grający na flecie«, brąz,
ok. 1881, zaginiony. Fot. wg A. Heilmeyer, "Adolf Hildebrand".
Bielefeld u. Leipzig 1902, il. 15
III. 2. Adolf von Hildebrand, "Flute player", bronze, c. 1881,
lost. Phot. according to A. Heilmeyer, "Adolf Hildebrand".
Bielefeld u. Leipzig 1902, ill. 5
48