DOI Heft:
Nr.2
DOI Artikel:Orańska, Józefa: Przyczynki do dziejów malarstwa polskiego W XVIII W
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.34807#0202
syłana na naukę nasza młodzież. Opierając się na aktach tej ftka-
demji, omawiających jej założenie i kierunek naukowy, a także na
Missirini'm^), który obszernie zajmuje się historją tej instytucji, mo-
żemy jasno zdać sobie sprawę z jej właściwego znaczenia w owym
czasie.
Do roku 1577 istniało w Rzymie zrzeszenie najwybitniejszych
artystów małarzy, hafciarzy, rzeźbiarzy i architektów pod nazwą
Consołato d'Hrti. W tym czasie pap'eż Grzegorz Xłłł na prośbę
zrzeszonych zatwierdził zmianę tej nazwy na Hccademia di S. Luca.
Głownem jej zadaniem było omawianie i decydowanie rozmaitych
kwestyj, wchodzących w zakres sztuki, oraz nadzór i kontroła nad pra-
cami artystycznemi w całym Rzymie. W statucie Hkademji z r. 1714
w paragrafie 16 jest powiedziane, że żaden artysta nie akademik
nie ma prawa wykonywać jakiejkołwiek pracy pubłicznej (pubbłici
iavori) z zakresu sztuki, zanim nie da mu na to pozwoienia Hka-
demja, a także nikomu nie woino pubłikować biografij artystów
bez przejrzenia odnośnych manuskryptów przez Hkademję; ponad-
to nie wołno bez zezwołenia tej instytucji ani odnawiać, ani od-
czyszczać obrazów starych mistrzów.
Co do działałności pedagogicznej fłkademji św. Łukasza, jak
zaznacza Missirini, nie było tam pierwotnie normałnej szkoły we
właściwem tego słowa znaczeniu, tęcz nauka odbywała się doryw-
czo w dni świąt kościełnych i narodowych, pod kierunkiem nie-
których członków Hkademji. Założenie systematycznej uczełni da-
tuje się dopiero od roku 1758, a więc w czasie kiedy nasi artyści:
Czechowicz, Konicz i inni, byłi już samodziełnymi małarzami. Wte-
dy bowiem została otwarta szkoła aktu (scuoła deł nudo), która
mieściła się na Kapitolu.
Missirini pisze, że takiej szkoły publicznej i codziennej bra-
kowało dotąd w Rzymie. Do tego więc czasu nie może być mowy
o wysyłaniu uczniów na naukę do Hkademji św. Łukasza. Młodzież
wszelkiej narodowości, przybywająca do Rzymu, studjowała sztuki
piękne prywatnie u artystów, którzy miełi największe wzięcie, a po
odpowiedniem przygotowaniu, brała udział w konkursach, urządza-
nych przez Hkademję w rozmaitych odstępach czasu. Do najwspa-
niałej urządzanych takich konkursów należały „Clementino", tak
nazwane od ich fundatora, papieża Klemensa Xt, który w 1702 r.
przeznaczył na nie specjałny fundusz. Odbywały się one co trzy
lata aż do r. 1869. Zawody te artystyczne obchodzone były bardzo
uroczyście na Kapitołu. Oprócz nagrody pieniężnej rozdawano ucze-
stnikom konkursu medale, na których z jednej strony wyobrażony
był wizerunek św. Łukasza, a z drugiej papieża, z napisem „Rmplis-
simum Praemium Virtutis est Głoria".
138
demji, omawiających jej założenie i kierunek naukowy, a także na
Missirini'm^), który obszernie zajmuje się historją tej instytucji, mo-
żemy jasno zdać sobie sprawę z jej właściwego znaczenia w owym
czasie.
Do roku 1577 istniało w Rzymie zrzeszenie najwybitniejszych
artystów małarzy, hafciarzy, rzeźbiarzy i architektów pod nazwą
Consołato d'Hrti. W tym czasie pap'eż Grzegorz Xłłł na prośbę
zrzeszonych zatwierdził zmianę tej nazwy na Hccademia di S. Luca.
Głownem jej zadaniem było omawianie i decydowanie rozmaitych
kwestyj, wchodzących w zakres sztuki, oraz nadzór i kontroła nad pra-
cami artystycznemi w całym Rzymie. W statucie Hkademji z r. 1714
w paragrafie 16 jest powiedziane, że żaden artysta nie akademik
nie ma prawa wykonywać jakiejkołwiek pracy pubłicznej (pubbłici
iavori) z zakresu sztuki, zanim nie da mu na to pozwoienia Hka-
demja, a także nikomu nie woino pubłikować biografij artystów
bez przejrzenia odnośnych manuskryptów przez Hkademję; ponad-
to nie wołno bez zezwołenia tej instytucji ani odnawiać, ani od-
czyszczać obrazów starych mistrzów.
Co do działałności pedagogicznej fłkademji św. Łukasza, jak
zaznacza Missirini, nie było tam pierwotnie normałnej szkoły we
właściwem tego słowa znaczeniu, tęcz nauka odbywała się doryw-
czo w dni świąt kościełnych i narodowych, pod kierunkiem nie-
których członków Hkademji. Założenie systematycznej uczełni da-
tuje się dopiero od roku 1758, a więc w czasie kiedy nasi artyści:
Czechowicz, Konicz i inni, byłi już samodziełnymi małarzami. Wte-
dy bowiem została otwarta szkoła aktu (scuoła deł nudo), która
mieściła się na Kapitolu.
Missirini pisze, że takiej szkoły publicznej i codziennej bra-
kowało dotąd w Rzymie. Do tego więc czasu nie może być mowy
o wysyłaniu uczniów na naukę do Hkademji św. Łukasza. Młodzież
wszelkiej narodowości, przybywająca do Rzymu, studjowała sztuki
piękne prywatnie u artystów, którzy miełi największe wzięcie, a po
odpowiedniem przygotowaniu, brała udział w konkursach, urządza-
nych przez Hkademję w rozmaitych odstępach czasu. Do najwspa-
niałej urządzanych takich konkursów należały „Clementino", tak
nazwane od ich fundatora, papieża Klemensa Xt, który w 1702 r.
przeznaczył na nie specjałny fundusz. Odbywały się one co trzy
lata aż do r. 1869. Zawody te artystyczne obchodzone były bardzo
uroczyście na Kapitołu. Oprócz nagrody pieniężnej rozdawano ucze-
stnikom konkursu medale, na których z jednej strony wyobrażony
był wizerunek św. Łukasza, a z drugiej papieża, z napisem „Rmplis-
simum Praemium Virtutis est Głoria".
138