DOI Heft:
Nr. 3
DOI Artikel:Hornung, Zbigniew: Wojciech Lenartowicz: Nieznany architekt polski z końca XVII wieku
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.34807#0303
podobnych do baszt obronnych, reprezentują typ nie pozostający
w żadnym związku z współczesnem budownictwem twowskiem
i okohcznych ziem na południowo - wschodnich rubieżach Rzeczy-
pospotitej. Nasuwa się więc przypuszczenie, że mamy tu do czy-
nienia z zasięgiem działania architektów, pochodzących z przy-
łegłych od północy terytorjów, a mianowicie z ziemi łubeiskiej.
Szczęśiiwym trafem na szczycie fasady kościoła uhnowskiego
zachowany napis: .Extruxit Hdaibertus Lenartowicz Ft. D.MDCXCV",
który w roku 1922 odsłonięty został z pod tynku, potwierdza
w zupełności wysunięty powyżej domysł, pozwałający nam ziden-
tyfikować autora wymienionych dzieł z osobą Wojciecha Lenarto-
wicza, o którym z badań archiwałnych Hieronima Łopacińskiego*)
wiadomo, że naieżał do wybitniejszych architektów iubeiskich dru-
giej połowy XV!ł w. Musiała to być jednostka odgrywająca po-
ważniejszą roię w tamtejszem środowisku, skoro w r. 1671 wystę-
puje on wraz z Piotrem ^Caionem, Tobjaszem Voigensztainerem,
Tomaszem Certą i Waientym Suknicą jako przedstawicie) konfra-
ternji muiarzy i kamieniarzy iubeiskich, deiegowany do Króia Mi-
chała Korybuta Wiśniowieckiego z prośbą o potwierdzenie ustaw
i przywiiejów cechowych 2). Biiższe poszukiwania pozwoiiłyby nie-
wątpiiwie dorzucić niejedną jeszcze biograficzną wzmiankę, doty-
czącą osoby naszego mistrza oraz dałyby możność ujawnienia dai-
szych nieznanych prac artysty na obszarze dawnego Województwa
Lubeiskiego i Ziemi Chełmskiej. W komunikacie niniejszym zamie-
rzam zwrócić jedynie uwagę badaczy poiskiego baroku }na tę inte-
resującą postać iubeiskiego architekta i omówić niektóre dzieła,
które drogą anałizy styiistycznej na podstawie ścisłych anałogij
z kościołem parafjainym w Uhnowie dały się włączyć w zakres je-
go twórczości.
W świetie przeprowadzonych przezemnie poszukiwań z osobą
Wojciecha Lenartowicza dadzą się złączyć następujące utwory
architektoniczne:
!. B. kościół PP. Benedyktynek w Sandomierzu, obecnie
kapiica Seminarjum Duchownego pod wezwaniem Św. Michała,
zbudowany w tatach 1686 — 92 przez Ksienię Konwentu Zofję Sie-
niawską przy pomocy Sędziego ziemskiego Stanisława Zaremby —
jest najwcześniejszem znanem dziełem artysty^). Jest to niewieika
jednonawowa budowia, prostokątnego kształtu z niższem, nieco
węższem prezbiterjum prostoiinijnie zakończonem, której eiewacja
wewnętrzna i zewnętrzna rozczłonkowana została przy pomocy
skromnego układu pitastrów. jW porównaniu z kościołem w (Jhno-
wie wywiera ona znacznie skromniejsze wrażenie wskutek braku
monumentałnych wież na froncie, jakkotwiek w kompozycji płanu
217
w żadnym związku z współczesnem budownictwem twowskiem
i okohcznych ziem na południowo - wschodnich rubieżach Rzeczy-
pospotitej. Nasuwa się więc przypuszczenie, że mamy tu do czy-
nienia z zasięgiem działania architektów, pochodzących z przy-
łegłych od północy terytorjów, a mianowicie z ziemi łubeiskiej.
Szczęśiiwym trafem na szczycie fasady kościoła uhnowskiego
zachowany napis: .Extruxit Hdaibertus Lenartowicz Ft. D.MDCXCV",
który w roku 1922 odsłonięty został z pod tynku, potwierdza
w zupełności wysunięty powyżej domysł, pozwałający nam ziden-
tyfikować autora wymienionych dzieł z osobą Wojciecha Lenarto-
wicza, o którym z badań archiwałnych Hieronima Łopacińskiego*)
wiadomo, że naieżał do wybitniejszych architektów iubeiskich dru-
giej połowy XV!ł w. Musiała to być jednostka odgrywająca po-
ważniejszą roię w tamtejszem środowisku, skoro w r. 1671 wystę-
puje on wraz z Piotrem ^Caionem, Tobjaszem Voigensztainerem,
Tomaszem Certą i Waientym Suknicą jako przedstawicie) konfra-
ternji muiarzy i kamieniarzy iubeiskich, deiegowany do Króia Mi-
chała Korybuta Wiśniowieckiego z prośbą o potwierdzenie ustaw
i przywiiejów cechowych 2). Biiższe poszukiwania pozwoiiłyby nie-
wątpiiwie dorzucić niejedną jeszcze biograficzną wzmiankę, doty-
czącą osoby naszego mistrza oraz dałyby możność ujawnienia dai-
szych nieznanych prac artysty na obszarze dawnego Województwa
Lubeiskiego i Ziemi Chełmskiej. W komunikacie niniejszym zamie-
rzam zwrócić jedynie uwagę badaczy poiskiego baroku }na tę inte-
resującą postać iubeiskiego architekta i omówić niektóre dzieła,
które drogą anałizy styiistycznej na podstawie ścisłych anałogij
z kościołem parafjainym w Uhnowie dały się włączyć w zakres je-
go twórczości.
W świetie przeprowadzonych przezemnie poszukiwań z osobą
Wojciecha Lenartowicza dadzą się złączyć następujące utwory
architektoniczne:
!. B. kościół PP. Benedyktynek w Sandomierzu, obecnie
kapiica Seminarjum Duchownego pod wezwaniem Św. Michała,
zbudowany w tatach 1686 — 92 przez Ksienię Konwentu Zofję Sie-
niawską przy pomocy Sędziego ziemskiego Stanisława Zaremby —
jest najwcześniejszem znanem dziełem artysty^). Jest to niewieika
jednonawowa budowia, prostokątnego kształtu z niższem, nieco
węższem prezbiterjum prostoiinijnie zakończonem, której eiewacja
wewnętrzna i zewnętrzna rozczłonkowana została przy pomocy
skromnego układu pitastrów. jW porównaniu z kościołem w (Jhno-
wie wywiera ona znacznie skromniejsze wrażenie wskutek braku
monumentałnych wież na froncie, jakkotwiek w kompozycji płanu
217