Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (39.1977)

WŁODZIMIERZ BAŁDOWSKI


II. 2. Mieczorapier, Niemcy, poi. XVI w.,
Muzeum w Wilanowie nr inw. Wil. 3669
II. 3. Rapier z okresu wojny 30-letniej, Solingen ( ?).
(3672'Wil.)
II, 4. Schiauona, 1. poi, XVII w. (3685 Wil.)



Szerszego nieco omówienia wymaga rapier z sześciogranną
głownią, szerokimi strudzinami przy zastawie i ułamanym
przy końcu ostrzu20 (il. 6). W strudzinie z jednej strony widać
ryty znak wyobrażający schematycznie przedstawionego
wilka lub lisa. Ażurowy kosz rapiera pokrywa bogata ornamen-
tyka półplastyczna złożona z motywów kwiatowo-roślinnych,
połączonych z wplecionymi w nie smokami, główkami kobie-
cymi, rogami obfitości etc. Kosz uzupełniono przy krawędziach
20 Nr inw. 3659 Wil. (dawny nr 2791 Wil.); dl. całk. 107 cm, dl. gło-
wni 92 cm, średnica kosza 12,5 cm.

zewnętrznych pojedynczym obłękiem biegnącym wokół. Gło-
wica wieńcząca ujęcie rękojeści (oryginahie, nie zachowane,
zastąpiono okładziną z rogu) kontynuuje typ dekoracji zasto-
sowanej w koszu (rogi obfitości, główki, zwoje etc.). Znak
wilka wyryty na głowni od dawna związany był z wyrobami
naddunajskiej Pasawy, miasta, które już w średniowieczu
było ważnym ośrodkiem handlowym. Wilk stanowił herbowe
godło miasta, a stał się także ochronnym i kontrolnym zna-
kiem wyrobów cechu mieczników i nożowników. Znak ten
(zastępowany niekiedy jednorożcem) gwarantował zarazem
wysoką jakość głowni (nieudane niszczono); spowodowało to
falę imitacji wizerunku wilka na wyrobach z innych miast,

338