DOI Heft:
Nr. 4
DOI Heft:Rijksmuseum te Amsterdam
DOI Artikel:Kalf, Jan: De Textiele kunst in het Nederlandsch Museum, [4]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.17409#0144
136
gezegd, waren — want eenigc snijwerken gingen in den loop van
tijden en omstandigheden verloren — drie zwierige soldatenfiguurtjes
gesneden.
Wij vestigen op dit stuk de aandacht, daar i6e-eeuwsche bouw-
fragmenten vrij zeldzaam zijn. ■ In Amsterdam is nog slechts een
enkel en dan nog zeer vertimmerd houten huis uit dien tijd aanwezig
n.1. aan den Zeedijk, tegenover de St. Olofs-kapel. In de Kraaiengang —
ingaande op de Prins-Hendrikkade vlak bij de Zeedijk — is nog een
i6e-eeuwsche steenen gevel, het oudste woonhuis van de stad ver-
scholen. Ook inwendig zijn nog zeer interessante details uit den oor-
spronkelijken bouwtijd aanwezig.
Bouwwereld, 8 Januari, no. 7.
De Textiele kunst in het Nederlandsch Museum.
(Toelichting.)
Sprekende over een kasuifel, door het Nederlandsch Museum
onlangs aangekocht, zeide ik (in de vorige aflevering blz. 94) : »het
groen bewijst dat dit kasuifel heeft gediend op de dagen der
Belijders."
Men maakt mij opmerkzaam, dat, naar (thans algemeen) litur-
gisch gebruik, wit de kleur is voor de feesten der Belijders.
Inderdaad wil het zóó de rubriek (XVIII) van het Missale
Romanum.
Toch had ik reden voor mijne bewering. De zaak is, dat
het bedoelde kasuifel een klein patroon van groen op gelen grond
vertoont. En mij stond voor den geest gelezen te hebben, dat oudstijds
de niet-Romeinsche praktijk op Belijdersdagen geel of groen toeliet.
Inmiddels heb ik de plaats teruggevonden en schrijf haar af. In
de Zeitschrift für Christliche Kunst" (XIV, S. 18$) gaf Joseph
Braun S. J. — op het gebied van liturgische kleeding een van de
autoriteiten — een studietje: »Zur Symbolik der liturgischen Farben",
waarin deze woorden: »An den Festen der Bekenner waren viel-
fach gelbe (grüne) Gewander im Brauch weil man die hl. Bekenner
weder als virgines noch als martyres behandeln wollte und darum
einen color medius, wie Innocenz das Grün nennt, für das geeig-
netste hielt. Ein Minoritenmissale der vatikanischen Bibliothek
sieht in dem Gelb der Bekennerfeste ein signum eorum abstinentiae
et afflictionis. Wenn man aber Grün an den Festen der Bekenner-
bischöfe und Gelb an denjenigen der übrigen Bekenner, beziehungs-
weise umgekehrt, brauchte, so geschah das wohl vorzüglich, um die
einen von den andern zu unterscheiden, wie ein Ceremoniale der
gezegd, waren — want eenigc snijwerken gingen in den loop van
tijden en omstandigheden verloren — drie zwierige soldatenfiguurtjes
gesneden.
Wij vestigen op dit stuk de aandacht, daar i6e-eeuwsche bouw-
fragmenten vrij zeldzaam zijn. ■ In Amsterdam is nog slechts een
enkel en dan nog zeer vertimmerd houten huis uit dien tijd aanwezig
n.1. aan den Zeedijk, tegenover de St. Olofs-kapel. In de Kraaiengang —
ingaande op de Prins-Hendrikkade vlak bij de Zeedijk — is nog een
i6e-eeuwsche steenen gevel, het oudste woonhuis van de stad ver-
scholen. Ook inwendig zijn nog zeer interessante details uit den oor-
spronkelijken bouwtijd aanwezig.
Bouwwereld, 8 Januari, no. 7.
De Textiele kunst in het Nederlandsch Museum.
(Toelichting.)
Sprekende over een kasuifel, door het Nederlandsch Museum
onlangs aangekocht, zeide ik (in de vorige aflevering blz. 94) : »het
groen bewijst dat dit kasuifel heeft gediend op de dagen der
Belijders."
Men maakt mij opmerkzaam, dat, naar (thans algemeen) litur-
gisch gebruik, wit de kleur is voor de feesten der Belijders.
Inderdaad wil het zóó de rubriek (XVIII) van het Missale
Romanum.
Toch had ik reden voor mijne bewering. De zaak is, dat
het bedoelde kasuifel een klein patroon van groen op gelen grond
vertoont. En mij stond voor den geest gelezen te hebben, dat oudstijds
de niet-Romeinsche praktijk op Belijdersdagen geel of groen toeliet.
Inmiddels heb ik de plaats teruggevonden en schrijf haar af. In
de Zeitschrift für Christliche Kunst" (XIV, S. 18$) gaf Joseph
Braun S. J. — op het gebied van liturgische kleeding een van de
autoriteiten — een studietje: »Zur Symbolik der liturgischen Farben",
waarin deze woorden: »An den Festen der Bekenner waren viel-
fach gelbe (grüne) Gewander im Brauch weil man die hl. Bekenner
weder als virgines noch als martyres behandeln wollte und darum
einen color medius, wie Innocenz das Grün nennt, für das geeig-
netste hielt. Ein Minoritenmissale der vatikanischen Bibliothek
sieht in dem Gelb der Bekennerfeste ein signum eorum abstinentiae
et afflictionis. Wenn man aber Grün an den Festen der Bekenner-
bischöfe und Gelb an denjenigen der übrigen Bekenner, beziehungs-
weise umgekehrt, brauchte, so geschah das wohl vorzüglich, um die
einen von den andern zu unterscheiden, wie ein Ceremoniale der