Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Heidelberger Volksblatt (9) — 1876

DOI Kapitel:
Nr. 44 - Nr. 51 (3. Juni - 28. Juni)
DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.44635#0178

DWork-Logo
Überblick
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
17²2

Die Nagglmaiern.

WIII 5

Die Woch
haw ich Vſuch
kricht, Leit-
cher! Un wo-
her? Vumme
Extrabott mit
ſchtaawige
Schtiffl aus
Zigglhauſe.—
Daas, fangt'r
an, un loßt
ſich gleich uff
mein Kanne-
beeche blumm-
ſe. — Baes,
ich heeb was
for eich! Es
werd'r nit un-
angenehm ſein
dann wie ich ö
aus allem
merk, gehbr
als emool d'e
Heidlberger
Schioff aus.
Alſo emool —33IIISISSSSS—— ö
was aus Z gglhauſe gebroocht, Naggtmaiern! Noch nit
dogeweßt! In dem Johrhunnert ge viß nit! Alſo uff-
gebaßt, un erſcht emool t'ſchnuppt mit mer. — Vetter
raus mit de wilde Katz', ſag ich, hew ich g'ſagt. Mach'r
mer nit lang 's Maul wäſſerig. Halt'r mer nit ſo lang
mit der G'ſchicht hinner de Zigglheiſer Berg. — Alſo
baß Se uff, Ba 18, fangt'r nochemool an, un ſchnuppt
de zwette. Mir hewwe do en Bolizei iener in unſerm
Dorf. No, deß wär nix Merkwerdizes. Wrrum ſoll:

R
W

die Zigglheiſer alleen ke Bolizei brauche. Mit unſerm

Bolizeidiener iſſ'es awer ſo e Sach, Nagglmatern, vun
der mer emool redde derf. — Alſo unſerm Diener d'r
Gerechtigkeit is vun owerunner angedeit worre. er meegt
ſo g'jälig ſein, un ſein Uniform am ſcheene Morge am
Naggl henke loſſe, un nit mehr aniehge. Warum? wiſſ
mir ſo gut wie er, Baas! Vielleicht verzähl ich'c deß
e anner mool. For heit 's Kurioſꝛ an d'r G'ſchicht.
— Unſer guter Mann im Bolijeirock hott awer den
Wink vun owernnner nit verſchtanne, odder nit verſchtehn
wolle, odder hort ſich vun d': Uniform aus alter An-
hänglichkeit nit trenne kenne. — Korz: er hott ſe nit
ausgezoge, alſo angeb'zalte. Aber ſchbaß ſich eener mit

owe! — Amme ſcheene Dag geht'r alſo nooch wie vor,

als wißbe vun nir, majeſtätiſch un gravttätiſch durch di-
Zizglheiſer Hauptſchtrooß un denkt an nix Beeſes. Uff
eenmool heedt'r die een Hand iwer die Aage, un ſieht
in d'r Fern was zwitſere ur glä aze. Wis kummt do
an zu gehn? E Bicklh uub! No, der Schreckederger,
vun dem „Mann ohne Forcht“ hott mer jitzt ſehe miſſe,
dem uff eenm vol e Licht uff ange! Die Käͤff erdhäler
Bauere keyne mit mehr verſchrocke ſein, wi; unſer „As-

gedankter“, wie ſe g'heert heewe: D'r Lerb kimmt!
Was thut'r? Er reißt aus! Ohne Ciſebahn. Uff
ſeine zwee Baan, ſo ſchnel'e kann. G'ſchbrunge iſſ'r,
als wann d'r leibhaftige Gottſeibeiuns binnerm her wär.
Wie'n Mailäffer iſſ'r durch's Dorf g'ſurrt! — Mein
Schandarm is awer nit g'ſchbrungr, dann er hott
ſchehn's gedenkt: Schbring du norr, ich krich dich doch!
— Un ſo wan's aach, Nagglmaiern. Noochdem unſer'm
Held in d'r Uniform 's Schbringe vergange, — noo b⸗
dem'r abgejagt war wie'n alter Rebbock, bott'r an d'r
Schteenbach Halt gemacht un e biſſi ausg'ſchnauft, un
do hott'n d'r Schandarm verwiſcht, un mit'm gemacht,
was'r nit gern ſelwer gedhan. — Hott'm alſo de Rock.
ausgezoge, un zwar vun Rechtswege! — Die G'ſchicht,
Baas, ſeggt'r, hott'r g'ſagt, mach Se uff de Sams-
dag zurecht, dann es bleibt doch immer e keomiſchi
G'ſchicht, en Bolizeidiener davunſchbringe zu ſehe, dem
en annerer Diener d'r Gerechtigkeit uff de Buckl will.
— Vetter, Vetter! ſag ich, is die C'ſchicht dann aach
wohr? Sunſcht krich ich die Krenk! Dann mit d'r
Bolizei is nit gut Kerrſche eſſe. Alſo: Wemn ich die
Zigglheiſer Weſch de Samsdag einſeef, helft'r mer ſe
dann aach redlich auswinne, wann's neethig is? — No,
ſezgt'r, de verſchteht ſich am Rand! Do is mein
Naame. Wo mein Naame ſchteht, ſchteht mein Kopp.
Die G'ſchicht is wohr, ſo wohr, als'es nit geloog: is,
daß mer Schwarze genug im Dorf hewwe. — So hott
ch d'r Extrabott vun Zigglhauſe for die Richtigkelt

d'c kitzliche Sach bi mer verſchwoore, un weil's nit

alle Dag vorkummt, daß d'r Bolizeidiener mit d'r Uni-
form uff'm Buckl davun ſchbringt, gew ich die Ziggl-
heiſer G'ſchicht hiermit zum allgemeine Beſchte. —
Deß wär deß. Un was gibt's ſunſcht Neies aus
d'e Derkei, Leitcher? Dann die Derkei is der eenzige
intereſſante Punkt in Europa, iwer den ma ſich jetzt
unnerhalte kann. Ja — unſere Zitungsſchreiwer finn
die Derke nit mit Gold zu bezayle. Alle Dag was
Neies aus d'e Dirkei. Die ſauer Gurkezeit, die vor
d'r Dhier ſchieht, dirft alſo vordechand di: Bolidik noch
nit in Verleegeheit bringe. Die Derke ſorge deß Johr,
daß die Diblomatie nit ſo frieh in's Bad geht. — Ja,
for unſer Zeitungsfawrikante is die Derkei jtzt e wahri
Fandgrub. Wann ihr Gleiwiger eeweſoviel bern fiane
dhäte, kennte ſe lache! — Der Sultan is alſo jetzt ab-
gedankt! Armer Sultan! No, er werd ſich e biſſl
was uff die Seit gelegt hawe, daß'r nit uff'en Schtro)
ligge muß, wie d'r heilige Vatter in Rom. — J, d'r
heilige Vatter ſchlooft werklich uff Schtroh, nämlich
uffere Schtrohmatratz, un zwar dr G'ſundheit wege,
wie'r d'r junge Keenigin vun Griechenland, die neilich
en mitleidige Blick in ſeig Schloofſchtibbche g'ſchmiſſe,
verzählt hott. Wenn ich wißt, daß mer's mein Lebdag
ſo gut gingt, wie'm heilige Vatter bei de Peterspennig,
dyät ich mich verpflichte, aach norr uffere Schtrohm atratz
zu ſchloofe, obſchon ich an's zärtliche Uanerbett gewehnt.
bin. — Fell mich Ihne, winſch ich Iznꝛ! Ver-
gniegte Piagſchifeierdäg mit und ohre Gepäck! —

Druck, Verlag und für die Redaction verantwortlich: G. Geiſendorfer.
 
Annotationen