DOI Artikel:
Mączyński, Ryszard: Warszawska konfesia rzymskich me̜czenników
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.48708#0075
WARSZAWSKA KONFESJA RZYMSKICH MĘCZENNIKÓW
I'-- 26. Rzeźby w zwieńczeniu ołtarza głównego w kościele misjonarzy w Siemiatyczach. Fot. M. Karpowicz.
Możliwe, iż w pierwotnym kontekście istotnej
wymowy nabierały również popularne elementy de-
koracyjne: mający szczególnie uroczysty charakter
Porządek kompozytowy czy symbolika zdobiących oł-
tarz kwiatów.
Wolno stojący ołtarz rzymskich patronów został
umieszczony w prezbiterium pijarskiej świątyni, na
co wskazuje współczesna sporządzeniu dzieła uwaga
Chrystiana Heinricha Erndtela, iż reliąuiae S. Primi
ct Feliciani Martyrum znajdowały się in templo cho-
rumBs. Przypuszczalnie więc pełnił on zarazem, po-
dobnie jak grobowiec św. Bonifacego w kościele
czerniakowskim, funkcje ołtarza głównego.
Przy takim usytuowaniu okazała struktura kon-
cesji dodatnio musiała wpływać na stosunki prze-
“ C. H. ERNDTEL, Warsania physicae illustrata ... vel
catalogus plantarum circa Warsaniam nascentlum [!], Dres-
Cae 1730, s. 14.
strzenne we wnętrzu świątyni. Baldachimowe cybo-
rium wypełniając chór kościelny likwidowało nie
poddającą się ogólnej harmonii, odizolowaną prze-
strzeń wydzielonego od nawy prezbiterium, a pow-
tarzając masywny łuk tęczy lukiem hełmu wieńczą-
cego baldachim dodatkowo osłabiało optyczną wy-
razistość przegrody. Być może właśnie próba spotę-
gowania wrażenia jednolitości przestrzennej wnętrza
sprawiła, iż nadano konfesji tradycyjną formę ar-
chitektoniczną.
Na podstawie źródeł wiadomo, że w 1770 roku,
głównie sumptem eksprowincjała Antoniego Wiśniew-
skiego, pijarzy dokonali zmiany wystroju świątyni —
stare ołtarze rozebrano, a na ich miejsce wzniesiono
siedem nowych, wykonanych ze stiuku83. Także oł-
tarz wielki, od fundamentów rozpoczęty — notował
86 Zob. [S. BIELSKI], Vita et scripta ąuorundame Con-
gregatione Cler. Reg. Scholarum Piarum in prouincia pa-
lona professorum Varsaviae 1812, s. 96.
67
I'-- 26. Rzeźby w zwieńczeniu ołtarza głównego w kościele misjonarzy w Siemiatyczach. Fot. M. Karpowicz.
Możliwe, iż w pierwotnym kontekście istotnej
wymowy nabierały również popularne elementy de-
koracyjne: mający szczególnie uroczysty charakter
Porządek kompozytowy czy symbolika zdobiących oł-
tarz kwiatów.
Wolno stojący ołtarz rzymskich patronów został
umieszczony w prezbiterium pijarskiej świątyni, na
co wskazuje współczesna sporządzeniu dzieła uwaga
Chrystiana Heinricha Erndtela, iż reliąuiae S. Primi
ct Feliciani Martyrum znajdowały się in templo cho-
rumBs. Przypuszczalnie więc pełnił on zarazem, po-
dobnie jak grobowiec św. Bonifacego w kościele
czerniakowskim, funkcje ołtarza głównego.
Przy takim usytuowaniu okazała struktura kon-
cesji dodatnio musiała wpływać na stosunki prze-
“ C. H. ERNDTEL, Warsania physicae illustrata ... vel
catalogus plantarum circa Warsaniam nascentlum [!], Dres-
Cae 1730, s. 14.
strzenne we wnętrzu świątyni. Baldachimowe cybo-
rium wypełniając chór kościelny likwidowało nie
poddającą się ogólnej harmonii, odizolowaną prze-
strzeń wydzielonego od nawy prezbiterium, a pow-
tarzając masywny łuk tęczy lukiem hełmu wieńczą-
cego baldachim dodatkowo osłabiało optyczną wy-
razistość przegrody. Być może właśnie próba spotę-
gowania wrażenia jednolitości przestrzennej wnętrza
sprawiła, iż nadano konfesji tradycyjną formę ar-
chitektoniczną.
Na podstawie źródeł wiadomo, że w 1770 roku,
głównie sumptem eksprowincjała Antoniego Wiśniew-
skiego, pijarzy dokonali zmiany wystroju świątyni —
stare ołtarze rozebrano, a na ich miejsce wzniesiono
siedem nowych, wykonanych ze stiuku83. Także oł-
tarz wielki, od fundamentów rozpoczęty — notował
86 Zob. [S. BIELSKI], Vita et scripta ąuorundame Con-
gregatione Cler. Reg. Scholarum Piarum in prouincia pa-
lona professorum Varsaviae 1812, s. 96.
67