Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Instytut Sztuki (Warschau) [Editor]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Editor]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Editor]
Biuletyn Historii Sztuki — 47.1985

DOI article:
Kronika
DOI article:
A.G.: Jubileusze: Sześćdziesie̜ciolecie Andrzeja Ciechanowieckiego
DOI article:
Jaworska, Władysława: XVIII Kongres Stowarzyszenia Krytków Sztuki: (14-21 IX 1984 Ateny, Delfy; Grecja)
DOI Page / Citation link: 
https://doi.org/10.11588/diglit.48708#0168

DWork-Logo
Overview
loading ...
Facsimile
0.5
1 cm
facsimile
Scroll
OCR fulltext
KRONIKA

mi rozpraw podjąć się wydania tej książki, dla której
tytułu użyczyła nazwa najstarszego jego składnika,
Domu Wielkiego Książąt mazowieckich.
Tadeusz Chrzanowski wspominał lata krakowskie
Jubilata, jego studia i badania archiwalne, jego rolę
w klubie dyskusyjnym Logofagów, szkole myślenia
stającej się wzorem dla późniejszych inicjatyw, któ-
re tak wszechstronnie podbudowują dzieje kultury
polskiej ostatniego czterdziestolecia. Wspomniał o la-
tach ciężkiej próby, którą tak pięknie przeszedł,
a także o jego roli już na obczyźnie, gdzie stał się
autentycznym ambasadorem Polski w świecie kultu-
ry, będąc jednym z najaktywniejszych współuczest-
ników odbudowy świadomości narodowej poprzez
dzieła sztuki.

W odpowiedzi Jubilat wskazał na swój rodowód
intelektualny, rodzinny, szkolny i uniwersytecki,
określając się jako z pochodzenia polski Białorusin,
z wychowania warszawianin, z formacji naukowej
krakowianin, a od ćwierćwiecza polski obywatel świa-
ta, deklarując swoją najgłębszą łączność z naszą kul-
turą i naszą sztuką, z krajem.
W czasie spotkania przewodniczący Rady Zamku
i członek Prezydium Obywatelskiego Komitetu Od-
budowy Zamku — Kazimierz Secomski w imieniu Ko-
mitetu wręczył Jubilatowi medal Ofiarodawcy.

A.G.

KONGRESY
XVIII KONGRES STOWARZYSZENIA KRYTYKÓW SZTUKI
(14—21 IX 1984 ATENY, DELFY; GRECJA)

W dniach od 14 do 21 września 1984 roku odbył się
XVIII Kongres Międzynarodowego Stowarzyszenia
Krytyków Sztuki (Association Internationale des Cri-
tiąues d’Art — AICA). Miejscem spotkania były Ateny
i Delfy. W Kongresie wzięło udział około stu pięć-
dziesięciu delegatów i osób zaproszonych.
W blisko czterdziestoletniej historii tej organizacji
Grecja po raz pierwszy gościła u siebie Kongres
AICA. Stało się tak dzięki osobistemu poparciu Mi-
nistra Kultury i Nauki Grecji — Meliny Mercouri,
która objęła również patronat nad Kongresem. Stroną
organizacyjną zajmowało się Europejskie Centrum
Delfickie, które swoje biura ma w Atenach, natomiast
sale przeznaczone specjalnie na międzynarodowe ze-
brania (wraz z zapleczem hotelowo-restauracyjnym)
mieszczą się w Delfach. Znakomicie to ułatwiło pracę
organizatorom, a uczestnikom, prócz spokoju potrzeb-
nego do obrad — dostarczyło dodatkowych atrakcji
obcowania na co dzień z pomnikami kultury, zwłasz-
cza sakralnymi, starożytnej Grecji.
Oficjalnego otwarcia Kongresu dokonano 15 wrześ-
nia 1984 roku w Narodowym Centrum Badawczym
w Atenach. Pani Minister wydała dla delegatów
przyjęcie w Narodowej Pinakotece, a wieczorem
obejrzeli oni w teatrze pod gołym niebem komedię
Arystofanesa Ippis.
Następnego dnia autokary przewiozły uczestników
Kongresu do Delf. Po drodze odbyło się — pod kie-
runkiem archeologa — zwiedzanie zabytków Akropo-

lis: Partenonu, Erechteionu, Propylejów. Tam też
miała miejsce konferencja prasowa dla greckich
dziennikarzy w sprawie zwrotu wywiezionych z Akro-
polis rzeźb i fragmentów architektonicznych, które
znajdują swe (skądinąd bardzo dobre) schronienie w
British Museum w Londynie. Jest to szeroko zakro-
jona akcja prowadzona obecnie przez rząd grecki,
zwłaszcza przez Melinę Mercouri. Na prośbę organi-
zatorów wypowiedzieli się na ten temat: przewodni-
czący AICA — Dan Haulica oraz dwoje przewodni-
czących honorowych — Rene Berger i niżej podpi-
sana.
Moje wystąpienie ułatwił mi w znacznej mierze
fakt, że tuż przed wyjazdem na Kongres miałam
okazję zapoznania się z fragmentami po raz pierwszy
opublikowanej korespondencji pomiędzy Lordem El-
ginem, ambasadorem Wielkiej Brytanii w Konstanty-
nopolu (1800—1803), a jego żoną oraz agentami do
spraw demontowania i ładowania na statki najcen-
niejszych dzieł sztuki, stanowiących integralną część
sakralnych budowli. Listy pochodzą z okresu, gdy
Elgin — odwołany ze stanowiska do Londynu (1803)
— nie mógł już sam dopilnować na miejscu ani wy-
boru, ani załadunku obiektów do swej kolekcji. W
Atenach została lady Elgin i ona to informowała
męża o postępujących pracach. Materiały te — wy-
dane przez Anglika Johna Goulda w „History Today”
(marzec 1984) — podważają od lat podtrzymywaną
wersję, że Elgin, jako wybitny znawca i amator

160
 
Annotationen