DOI article:
Mączyński, Ryszard: Warszawska konfesia rzymskich me̜czenników
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.48708#0076
RYSZARD MĄCZYŃSK1
II. 27. Rzeźby aniołków w glorii nad tabernakulum ołtarza Słomczyńskiego. Fot. W. Wolny.
pod rokiem 1771 kronikarz kolegium — do którego
Ludwik Górski darował wizerunek Chrystusa Kona-
jącego [...], został ukończony87. Jednakże konfesji nie
usunięto z kościoła, o czym świadczy informacja, iż
ołtarzy było siedem, oprócz kaplic y8S, a bez wąt-
pienia tym właśnie terminem ksiądz Kurowski okreś-
lił ołtarz o strukturze baldachimowego cyborium89.
Przy okazji remontu musiano zatem dokonać prze-
sunięcia konfesji, która bądź to stała się drugim co
67 Historia Domus Varsaviensis Scholarum Piarum.
Oprać. L. CHMAJ, Wrocław 1959, s. 115.
88 KUROWSKI, o.c., s. 114 (podkreślenie moje — R.M.).
89 Nazwę tę często stosowano w odniesieniu do tego ty-
pu baldachimowych konstrukcji, zob. BRAUN, Altarcibo-
rium ..., o.c., szp. 478.
90 Za umiejscowieniem baldachimowego cyborium na osi
kościoła, pod lukiem tęczowym, zdaje się przemawiać spe-
cyficzne ukształtowanie wymienionej w tym czasie po-
sadzki, bowiem kilkustopniowe wyniesienie prezbiterium
wraz z częścią transeptu ponad poziom nawy można by in-
terpretować jako podest utworzony dla konfesji. Zob. ry-
sunek rzutu przyziemia kościoła: Zakład Historii Architek-
do ważności ołtarzem umieszczonym w centrum
nawy — jak mauzolea: św. Stanisława w katedrze
wawelskiej czy św. Wojciecha w gnieźnieńskiej",
bądź też usytuowano ją w jednej z bocznych kaplic
— podobnie jak grobowce: św. Jana Kantego w koś-
ciele św. Anny w Krakowie lub św. Kazimierza w
katedrze wileńskiej91.
Przez ponad sto lat ołtarz pełnił w kościele przy
ulicy Długiej funkcje grobowego mauzoleum rzym-
tury i Urbanistyki Politechniki Warszawskiej, A. Gołoński
i A. Corazzi, Projekt przebudowania kościoła popijarskiego
na cerkiew grecko-rosyjską (1835 r.), sygnatura: S-001.
91 Sugerują to w pewien sposób opisy kościoła z po-
czątku XIX wieku, które choć pobieżnie musiałyby odno-
tować istnienie pokaźnej konfesji, gdyby znajdowała się ona
w nawie lub prezbiterium. Zob. Ł. GOŁĘBIOWSKI, Opi-
sanie historyczno-statystyczne miasta Warszawy, Warsza-
wa 1827, s. 86 i nast.; — K. W. WÓJCICKI, Pamiętniki
dziecka Warszawy i inne wspomnienia warszawskie. Wybór
J. W. GOMULICKI, oprać. Z. LEWINÓWNA, wstęp M.
GRABOWSKA, t. I, Warszawa 1974, s. 227.
68
II. 27. Rzeźby aniołków w glorii nad tabernakulum ołtarza Słomczyńskiego. Fot. W. Wolny.
pod rokiem 1771 kronikarz kolegium — do którego
Ludwik Górski darował wizerunek Chrystusa Kona-
jącego [...], został ukończony87. Jednakże konfesji nie
usunięto z kościoła, o czym świadczy informacja, iż
ołtarzy było siedem, oprócz kaplic y8S, a bez wąt-
pienia tym właśnie terminem ksiądz Kurowski okreś-
lił ołtarz o strukturze baldachimowego cyborium89.
Przy okazji remontu musiano zatem dokonać prze-
sunięcia konfesji, która bądź to stała się drugim co
67 Historia Domus Varsaviensis Scholarum Piarum.
Oprać. L. CHMAJ, Wrocław 1959, s. 115.
88 KUROWSKI, o.c., s. 114 (podkreślenie moje — R.M.).
89 Nazwę tę często stosowano w odniesieniu do tego ty-
pu baldachimowych konstrukcji, zob. BRAUN, Altarcibo-
rium ..., o.c., szp. 478.
90 Za umiejscowieniem baldachimowego cyborium na osi
kościoła, pod lukiem tęczowym, zdaje się przemawiać spe-
cyficzne ukształtowanie wymienionej w tym czasie po-
sadzki, bowiem kilkustopniowe wyniesienie prezbiterium
wraz z częścią transeptu ponad poziom nawy można by in-
terpretować jako podest utworzony dla konfesji. Zob. ry-
sunek rzutu przyziemia kościoła: Zakład Historii Architek-
do ważności ołtarzem umieszczonym w centrum
nawy — jak mauzolea: św. Stanisława w katedrze
wawelskiej czy św. Wojciecha w gnieźnieńskiej",
bądź też usytuowano ją w jednej z bocznych kaplic
— podobnie jak grobowce: św. Jana Kantego w koś-
ciele św. Anny w Krakowie lub św. Kazimierza w
katedrze wileńskiej91.
Przez ponad sto lat ołtarz pełnił w kościele przy
ulicy Długiej funkcje grobowego mauzoleum rzym-
tury i Urbanistyki Politechniki Warszawskiej, A. Gołoński
i A. Corazzi, Projekt przebudowania kościoła popijarskiego
na cerkiew grecko-rosyjską (1835 r.), sygnatura: S-001.
91 Sugerują to w pewien sposób opisy kościoła z po-
czątku XIX wieku, które choć pobieżnie musiałyby odno-
tować istnienie pokaźnej konfesji, gdyby znajdowała się ona
w nawie lub prezbiterium. Zob. Ł. GOŁĘBIOWSKI, Opi-
sanie historyczno-statystyczne miasta Warszawy, Warsza-
wa 1827, s. 86 i nast.; — K. W. WÓJCICKI, Pamiętniki
dziecka Warszawy i inne wspomnienia warszawskie. Wybór
J. W. GOMULICKI, oprać. Z. LEWINÓWNA, wstęp M.
GRABOWSKA, t. I, Warszawa 1974, s. 227.
68