Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (17.1955)

HELENA KOZAKIEWICZOWA


II. 6. B. Berrecci i J. M. Padovano, nagrobek Zygmunta Starego i Zygmunta Augusta w kaplicy
Zygmuntów skiej. (Fot. I. Krieger)

rze mają modelowane portretowo. W układzie nóg
rzeźbiarz zastosował u dolnej figury skrzyżowanie nóg,
czym odbiegł od poprzedniego schematu. Twórca tego
nagrobka był rzeźbiarzem wysokiej klasy. Jego ręce
lub jego warsztatowi należy, jak sądzę, przypisać inny
nagrobek podwójny, choć nie piętrowy — pomnik
trzech Janów Tarnowskich w katedrze w Tarnowie
16 Dutkiewicz J., Grobowce rodziny Tarnowskich
w kościele katedralnym w Tarnowie, Tarnów 1932,
s. 15.

(il. 5). Pozy leżących rycerzy są identyczne, szczegól-
nie Jana Amora Tarnowskiego i Jana Kościeleckiego
uderzają charakterystycznym skrzyżowaniem nóg.
Technika wykonania, modelunek twarzy oraz nie-
staranne rzeźbienie włosów16 łączy cztery postacie
ze sobą. Charakterystyczne są zwieńczenia obu pom-
ników zamknięte ornamentem roślinnym w kształcie
dwu stykających się esownic, z których wyrasta pęk
liści, podczas gdy wewnątrz widać głowy zwierzęce.
Tablice po bokach ujęte są wolutami z liści akantu.

10